Zwycięzcy: czy ktoś otrzymał książkę?

Zwycięzcy: czy ktoś otrzymał książkę?

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

ogarbejbe
miś
amarant11
Olena
Daria

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

ogarbejbe
miś
amarant11
Olena
Daria

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Na mojej pierwszej w życiu randce, kandydat na chłopaka po wyjściu z toalety niespodziewanie poprosił mnie do tańca. Jako, ze kompletnie nie potrafię tańczyć, a mój poziom stresu dobijał właśnie do górnej granicy, po przekroczeniu której nogi trzęsą mi się jak średnio schłodzone galarety, a język plącze się niczym włosy świeżo po umyciu, szukając drogi ucieczki, niemalże szeptem, lecz na tyle głośno, by mógł mnie zrozumieć, spytalam:
- Kamil, ale ty myjesz ręce po sikaniu nie??
...

Uff, przynajmniej nie musialam tańczyć.

Na mojej pierwszej w życiu randce, kandydat na chłopaka po wyjściu z toalety niespodziewanie poprosił mnie do tańca. Jako, ze kompletnie nie potrafię tańczyć, a mój poziom stresu dobijał właśnie do górnej granicy, po przekroczeniu której nogi trzęsą mi się jak średnio schłodzone galarety, a język plącze się niczym włosy świeżo po umyciu, szukając drogi ucieczki, niemalże...

"Jest prawdą powszechnie znaną"(J.A.), że kobiety i mężczyźni posługują się zupełnie odmiennymi językami - "obcymi", nawet jeśli sami zainteresowani nie są sobie obcy.
Mnie przydarzyła się kompilacja obu sytuacji: na randce z obcą osobą musiałam poradzić sobie w języku obcym... Było to po mniej więcej miesiącu od rozpoczęcia mojego pierwszego w życiu pobytu we Francji przy okazji wymiany studenckiej - po miesiącu codziennego przekonywania się, że język, jakkolwiek giętki (jak to na randkach;-), nie zawsze był w stanie wyrazić tego, co pomyślała głowa. A głowa - zrozumieć tego, co trzeba.
Zaczęło się od dziwnego wyznania:
- Je veux te [*****]vrir... - mówi mój towarzysz.
Hę? Czy on powiedział "découvrir" czy "couvrir"??
W toalecie (!) sprawdzam słownik... no cóż, na dwoje babka wróżyła. Albo powiedział "chcę cię lepiej poznać" albo... "chcę cię pokryć"(?!)
(W sumie do dziś nie wiem).
W trakcie dalszej, całkiem udanej, konwersacji na temat światopoglądów obustronnych, chciałam zaznaczyć, że jestem kobietą z zasadami. Próbuję sformułować zdanie... "zasady" to chyba też "reguły", więc powiem "Mam swoje reguły"...
- J'ai me règles - wypalam.
Towarzysz czuje się wyraźnie nieswojo i nie wie, gdzie oczy podziać. Rozmowa niezbyt się klei i w rezultacie zostaje zakończona.
Czyżby przestraszył się faktu, że jestem taka ułożona?
Bynajmniej. Po prostu okazało się, że w środku naszej filozoficznej dyskusji wygłosiłam zdanie oznaczające:
- Mam miesiączkę.

"Jest prawdą powszechnie znaną"(J.A.), że kobiety i mężczyźni posługują się zupełnie odmiennymi językami - "obcymi", nawet jeśli sami zainteresowani nie są sobie obcy.
Mnie przydarzyła się kompilacja obu sytuacji: na randce z obcą osobą musiałam poradzić sobie w języku obcym... Było to po mniej więcej miesiącu od rozpoczęcia mojego pierwszego w życiu pobytu we Francji przy...

Najdziwniejsze pytanie na randce? Chyba jestem jednym z tych pechowców, co na randkach w ciemno trafiają na samych dziwnych ludzi. Oczywiście czas randkowania w moim przypadku skończył się jakieś 8 lat temu, ale dwie sytuacje utkwiły mi w pamięci chyba na zawsze.

Kiedyś, będąc na randce w ciemno z kolegą chłopaka mojej koleżanki usłyszałam w pewnym momencie taki tekst: "Słuchaj, nie masz może pożyczyć sześć dych?". Yyyyy... faux pas. Byłam zażenowana, zszokowana i zniesmaczona. Gościu spojrzał na mnie, po czym zupełnie niezmieszany rzekł: "Sorki, nieważne, zapomnij o tym". Niestety, nie da się. Po kilku minutach poszłam "do łazienki" i tyle mnie widział.

Drugą wtopę miałam na trzeciej lub czwartej randce. Gościu był ogromny, chodził "na siłkę" i ogólnie był typowym pakerem. Rzecz działa się w walentynki, siedzieliśmy wtedy u niego i oglądaliśmy jakąś kiepską komedię romantyczną. Przy końcu gościu zaczął płakać jak dziewczynka i stwierdził: "Przepraszam, to przez te nowe anaboliki". Ups... ale wpadka. Po filmie grzecznie się pożegnałam, a po wyjściu wysłałam mu wiadomość, że bardzo mi przykro, ale nic z tego nie będzie. Wydzwaniał do mnie jeszcze przez tydzień. W końcu odebrałam i powiedziałam stanowczo, że nie lubię koksiarzy. Po tym incydencie wreszcie dał mi spokój.

Najdziwniejsze pytanie na randce? Chyba jestem jednym z tych pechowców, co na randkach w ciemno trafiają na samych dziwnych ludzi. Oczywiście czas randkowania w moim przypadku skończył się jakieś 8 lat temu, ale dwie sytuacje utkwiły mi w pamięci chyba na zawsze.

Kiedyś, będąc na randce w ciemno z kolegą chłopaka mojej koleżanki usłyszałam w pewnym momencie taki tekst:...

Nie było to tytułowe 36 pytań, ale spokojnie mogło się nazbierać 20 pytań. Były to czasy liceum, pierwsza randka, historia jak z książki. On- przystojny, lubiany przez wszystkich, kapitan szkolnej drużyny siatkarskiej i ja- niczym nie wyróżniająca się dziewczyna z tłumu. Poznaliśmy się podczas jednych z dodatkowych lekcji i od tamtej pory czekałam na swoją szansę. W końcu stało się zaprosił mnie na randkę. Radości mojej nie było końca. Niestety randka z gwiazdą siatkówki okazała się przypominać bardziej wywiad bądź zeznania policyjne. Zostałam przepytana o wszystko, począwszy od ulubionego koloru przez zainteresowania moje, rodziców, siostry, co pije, jem, gdzie widzę się za 5 lat, a nawet co zabrałabym ze sobą na bezludną wyspę. Po 2 godzinach picia kawy i odpowiadania na pytania miałam dość. Nie muszę chyba mówić, że drugiej randki już nie było.

Nie było to tytułowe 36 pytań, ale spokojnie mogło się nazbierać 20 pytań. Były to czasy liceum, pierwsza randka, historia jak z książki. On- przystojny, lubiany przez wszystkich, kapitan szkolnej drużyny siatkarskiej i ja- niczym nie wyróżniająca się dziewczyna z tłumu. Poznaliśmy się podczas jednych z dodatkowych lekcji i od tamtej pory czekałam na swoją szansę. W końcu...

Mój obecny mąż podczas naszej pierwszej randki wzią mnie na wycieczkę nad pobliski zalew. Gdy odwiózł mnie do domu zaczął mi mówić, że ma prawo jazdy, samochód, że może mnie nim wozić gdzie będę chciała. Wkurzyłam się, bo ci on sobie myśli, że chce mnie na samochód złapać. Odpowiedziałam, że ja też mam prawo jazdy, samochód i gdzie chcę tam potrafię sama dojechać i niech nie próbuje wabić mnie samochodem. Odwróciłam się na pięcie i poszłam do domu. Ale wybaczyłam mu bo widziałam jak bardzo denerwował się podczas naszego spotkania i raczej mnie miał na myśli nic złego. Teraz się z tego razem śmiejemy.

Mój obecny mąż podczas naszej pierwszej randki wzią mnie na wycieczkę nad pobliski zalew. Gdy odwiózł mnie do domu zaczął mi mówić, że ma prawo jazdy, samochód, że może mnie nim wozić gdzie będę chciała. Wkurzyłam się, bo ci on sobie myśli, że chce mnie na samochód złapać. Odpowiedziałam, że ja też mam prawo jazdy, samochód i gdzie chcę tam potrafię sama dojechać i niech...

Pytanie, które wszystko zmieniło między nami brzmiało:
A tobie to nie szkoda czasu na to czytanie?
Już nigdy więcej nie miał okazji zapytać mnie o cokolwiek.

Pytanie, które wszystko zmieniło między nami brzmiało:
A tobie to nie szkoda czasu na to czytanie?
Już nigdy więcej nie miał okazji zapytać mnie o cokolwiek.

Byłam na randce ze starszym od siebie chłopakiem. Randka wydawała się świetna do momentu, aż nie spytał ile chce mieć dzieci w przyszłości. W sumie moja odpowiedź nie była tą złą częścią. Opowiedziałam, ale nie miałam pomysłu na kolejne pytanie, więc zapytałam go o to samo, rzucił:
- 1 chłopca i 2 dziewczynki, bo syna już mam z moją długoletnią dziewczyną.
Jak się domyślacie, zatkało mnie. Oczywiście drugiego spotkania nie było z wiadomych przyczyn.

Byłam na randce ze starszym od siebie chłopakiem. Randka wydawała się świetna do momentu, aż nie spytał ile chce mieć dzieci w przyszłości. W sumie moja odpowiedź nie była tą złą częścią. Opowiedziałam, ale nie miałam pomysłu na kolejne pytanie, więc zapytałam go o to samo, rzucił:
- 1 chłopca i 2 dziewczynki, bo syna już mam z moją długoletnią dziewczyną.
Jak się...

To była kolejna randka, po pełnym pozytywnych wrażeń weekendzie w Sopocie, gdzie kwiatki, czekoladki, spacery brzegiem morza - majowa błogość, motylki w brzuchu latały całkiem już śmiało i radośnie. Spotkaliśmy się w restauracji, a tam Mr. Right (doktorat w toku, przystojny brunet, inteligentny, dowcipny, błyszczał białym uśmiechem i elokwencją, zachwycał erudycją, miał własne mieszkanie i sprecyzowane plany na przyszłość) podzielił się refleksją na temat wad byłej dziewczyny swojego brata. Wysłuchałam żalów, że nie umiała gotować, że nie lepiła pierogów tak dobrze jak ich matka, że do rosołu - o zgrozo - podawała kupny makaron. I tak dalej, i tak dalej, popłynął na fali, podlanej szczerością hiszpańskim czerwonym winem z najwyższej półki. A ja uszom nie wierzyłam, przekonana, że zostałam wybrana spośród milionów nie tylko z powodu miłej aparycji i przyjemnego usposobienia, ale również - ha, może przede wszystkim - ze względu na swój intelekt. Uśmiałam się potem ze swojej naiwności, swoje wypłakałam - lecz podziękowałam miłemu doktorantowi za współpracę, warunki której prawdopodobnie nie do końca by mi odpowiadały.

To była kolejna randka, po pełnym pozytywnych wrażeń weekendzie w Sopocie, gdzie kwiatki, czekoladki, spacery brzegiem morza - majowa błogość, motylki w brzuchu latały całkiem już śmiało i radośnie. Spotkaliśmy się w restauracji, a tam Mr. Right (doktorat w toku, przystojny brunet, inteligentny, dowcipny, błyszczał białym uśmiechem i elokwencją, zachwycał erudycją, miał...