Jedyną osoba, która wszystko wiedziała pan Kazik, Aktualnie juz MARTWY SĄSIAD. Ale jestem pewien, że on by mnie nie wsypał. Byliśmy przyjaciółmi i zawsze we wszystkim mu pomagałem i mogłem liczyć na ciasto, herbatę i dobrą radę.
SIEDEMNASTOLATKA, która wtedy PORWAŁEM była pierwsza dziewczyna, która dała mi kosza. Nie mogłem się z tym pogodzić. Przecież zawsze dostawałem to czego chciałem. Aż nagle ktoś postanowił się mi sprzeciwić.
Podczas PORWANIA powiedziała mi TYLKO JEDNO KŁAMSTWO. Nie kocham Cię. A w rzeczywistości bardzo mnie kochała, ale nie chciała żebym i ja opuścił. Bo slynąłem z tego, że często zmieniam dziewczyny.
Dlatego to jest MIEJSCE Z PRZESZŁOŚCIĄ, bo właśnie tutaj, do chatki moich dziadków przywiozłem wtedy tą SIEDEMNASTOLATKĘ, która do dziś jest moją żoną i matką naszych dzieci.

Jedyną osoba, która wszystko wiedziała pan Kazik, Aktualnie juz MARTWY SĄSIAD. Ale jestem pewien, że on by mnie nie wsypał. Byliśmy przyjaciółmi i zawsze we wszystkim mu pomagałem i mogłem liczyć na ciasto, herbatę i dobrą radę.
SIEDEMNASTOLATKA, która wtedy PORWAŁEM była pierwsza dziewczyna, która dała mi kosza. Nie mogłem się z tym pogodzić. Przecież zawsze dostawałem to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W pewnej krakowskiej dzielnicy cieszącej się złą sławą mieszkała bardzo spokojna SIEDEMNASTOLATKA. Po zajęciach w szkole pomagała sąsiadom robić zakupy, zawsze miała czas wypić z nimi herbatkę i porozmawiać o codzienności. Podczas odrabiania lekcji, usłyszała w telewizji przerażający głos reportera: znowu PORWANIE bezdomnego człowieka! Pomyślała, że w mieście nastąpiła plaga porwań, ale czemu winni byli biedni bezdomni? Następnego dnia wybrała się do pana Edwarda, emeryta o bardzo radosnym usposobieniu. Zapukała do drzwi, lecz nikt nie otwierał. Odruchowo pociągnęła za klamkę, drzwi były otwarte... Niepewnie weszła do środka i na podłodze zobaczyła leżącego mężczyznę, który cichym głosem wyszeptał: MIEJSCE Z PRZESZŁOŚCI, a następnie stracił przytomność. Zaczęła panikować, krzyczeć głośno: MARTWY SĄSIAD! Szybko zrobiło się zbiegowisko, wezwano policję i śledczych. Dziewczyna postanowiła na własną rękę rozwiązać tajemniczą zagadkę śmierci sąsiada. Okazało się, że w ich konwersacjach miało miejsce TYLKO JEDNO KŁAMSTWO. Pan Edward nie był samotnym starcem, ponieważ miał rodzinę, która przez większość życia liczyła na jego majątek, dlatego urwał z nimi kontakt. Zabójcą okazał się jego własny syn, który dowiedział się, że spadek ma przejąć owa siedemnastolatka.

W pewnej krakowskiej dzielnicy cieszącej się złą sławą mieszkała bardzo spokojna SIEDEMNASTOLATKA. Po zajęciach w szkole pomagała sąsiadom robić zakupy, zawsze miała czas wypić z nimi herbatkę i porozmawiać o codzienności. Podczas odrabiania lekcji, usłyszała w telewizji przerażający głos reportera: znowu PORWANIE bezdomnego człowieka! Pomyślała, że w mieście nastąpiła...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

SIEDEMNASTOLATKA stała na chodniku, a obok niej leżał teraz już jej MARTWY SĄSIAD. W oddali słyszała wycie syren policyjnych. Nie wiedziała co robić: uciekać czy udawać ofiarę. TYLKO JEDNO KŁAMSTWO, a ten koszmar wreszcie się skończy. Przemilczy, że włamała się do domu sąsiada, o którym wiedziała tylko, że jest bogaty i samotny. Znała to MIEJSCE Z PRZESZŁOŚCI, jako mała dziewczynka była tam z babcią.
Teraz, kiedy wpadła w kłopoty i gwałtownie potrzebowała pieniędzy, pomyślała o sąsiedzie. To wydawało się takie łatwe!
Policja była coraz bliżej. Ludzie podchodzili do okien, a kiedy samochody zatrzymały się, z bramy wyszło kilka osób, wśród nich matka dziewczyny, która rzuciła się w stronę córki.
- Dziecko! Gdzie byłaś? Nic ci nie jest?- zarzuciła ją gromem pytań.
Policjanci traktowali ją nad wyraz łagodnie, co było dziwne. Traktowali ją jak ofiarę! Po chwili, gdy skończyli zajmować się nieboszczykiem, podeszła do niej policjantka. Zapytała:
- Czy możesz powiedzieć, co się stało?
Po długiej chwili, kiedy już kobieta myślała że nic się nie dowie, dał się słyszeć cichy, drżący głos:
- Broniłam się...- Łzy popłynęły z oczu dziewczyny.- To było PORWANIE...

SIEDEMNASTOLATKA stała na chodniku, a obok niej leżał teraz już jej MARTWY SĄSIAD. W oddali słyszała wycie syren policyjnych. Nie wiedziała co robić: uciekać czy udawać ofiarę. TYLKO JEDNO KŁAMSTWO, a ten koszmar wreszcie się skończy. Przemilczy, że włamała się do domu sąsiada, o którym wiedziała tylko, że jest bogaty i samotny. Znała to MIEJSCE Z PRZESZŁOŚCI, jako mała...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nigdy w życiu tak się nie bałam! Wokół naszego domu było mnóstwo policji, a w ogródku obok, pod czarną folią leżał mój MARTWY SĄSIAD. Co tak naprawdę się tam wydarzyło? SIEDEMNASTOLATKA, którą zabrała karetka wyglądała na obłąkaną. Podobno rodzina zgłosiła jej zaginięcie ponad 6 lat temu! Czy to możliwe, że to było PORWANIE i była uwięziona w piwnicy tego człowieka przez kilka lat? Przypomniałam sobie lakoniczne rozmowy z sąsiadem - drobne elementy zaczęły układać się w całość - unikanie spojrzenia, zdawkowe odpowiedzi, ucinanie pytań - za każdym razem TYLKO JEDNO KŁAMSTWO wystarczyło, żeby człowiek przestawał drążyć. Myślałam, że to dziwak i samotnik, nigdy nie przyszło mi do głowy, że może być niebezpiecznym psychopatą! Przypomniałam sobie MIEJSCE Z PRZESZŁOŚCI - zakład psychiatryczny, w którym wiele lat temu odwiedziłam chorą ciotkę. Czy to tam trafiają tacy zwyrodnialcy? Razem z ludźmi, którzy cierpią na depresję, mają fobie i nerwice? Jeszcze raz spojrzałam na czarną folię. Dobrze, że już nie żył.

Nigdy w życiu tak się nie bałam! Wokół naszego domu było mnóstwo policji, a w ogródku obok, pod czarną folią leżał mój MARTWY SĄSIAD. Co tak naprawdę się tam wydarzyło? SIEDEMNASTOLATKA, którą zabrała karetka wyglądała na obłąkaną. Podobno rodzina zgłosiła jej zaginięcie ponad 6 lat temu! Czy to możliwe, że to było PORWANIE i była uwięziona w piwnicy tego człowieka przez...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Właścicielka pensji dla młodych dziewcząt pani Sroga z mieszaniną zdziwienia i potępienia na twarzy przypatrywała się stojącej przed nią pensjonarce.
-Klaro, co skłoniło cię do PORWANIA pościeli i bielizny podczas ostatniej nocy?
Pani Sroga nie mogła pozwolić sobie na myśl, ze SIEDEMNASTOLATKA mogłaby dopuścić się hańbiącego całą pensję czynu obcowania cielesnego z mężczyzna! Ta myśl by ją uśmierciła natychmiastowym zawałem mięśnia sercowego, była zatem gotowa przyjąć najbardziej absurdalne wyjaśnienie byleby dalej trwać w swoim świętym przekonaniu, że w XXI wieku pensja jest jedynym gwarantem, by młode kobiety utrzymały wysokie morale i niewinność ciała aż do dnia zaślubin. Tych którzy uważali pensje dla panienek za dziwactwo i MIEJSCE Z PRZESZŁOŚCI i to odległej bo XIX wiecznej pani Sorga miała za rozwiązłych wywrotowców nie rozumiejących jej misji ratowania cnót przyszłego pokolenia.
-Pani mnie zrozumie… Te emocje związane z lekturą Gothego przyprawiły mnie o globus i doprowadziły niemal do szaleństwa!
- Dziecko drogie, ileż razy napominałam cię, że taka światoburcza literatura będzie miała niszczycielski wpływ na twoje zdrowie? Karzę posłać po doktora! Zapisze ci valium na spokojny sen.
Klara wyszła odetchnąwszy z ulgą, że wystarczyło TYLKO JEDNO KŁAMSTWO, by uchronić wizerunek ułożonej pensjonarki i utrzymać swoją profesję w tajemnicy. Z tą pensją to świetna przykrywka, ale jednak i ryzyko. Ciężko sobie wyobrazić jak zachowałby się przełożona pensji widząc w jej pokoju MARTWEGO SĄSIADA- Klara w ostatniej chwili zdążyła ukryć ciało. Ach, jak on z nią walczył, jak on się bronił, aż porwał jej barchany w rozpaczliwej walce o oddech! Taaak, to jedno z ulubionych uczuć Klary- dusicielki na zlecenie.

Właścicielka pensji dla młodych dziewcząt pani Sroga z mieszaniną zdziwienia i potępienia na twarzy przypatrywała się stojącej przed nią pensjonarce.
-Klaro, co skłoniło cię do PORWANIA pościeli i bielizny podczas ostatniej nocy?
Pani Sroga nie mogła pozwolić sobie na myśl, ze SIEDEMNASTOLATKA mogłaby dopuścić się hańbiącego całą pensję czynu obcowania cielesnego z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dom rodzinny, podwórko, huśtawka.

MIEJSCE Z PRZESZŁOŚCI.

Aurora nie sądziła, że tu kiedyś powróci. Nie sądziła, że będzie chciała raz jeszcze zobaczyć to miejsce i przywołać wydarzenia, które przez tyle lat starała się zapomnieć.

Jako mała dziewczynka uwielbiała bujać się na huśtawce z tyłu domu. Jako SIEDEMNASTOLATKA siadywała na niej, żeby pobyć trochę sama ze swoimi młodzieńczymi myślami. To było jej ulubione miejsce. Aż do czasu, kiedy tamtego chłodnego popołudnia zobaczyła, jak sąsiadka zabija swojego męża. Widziała wyraźnie przez okno, jak się kłócą, a po chwili on jej daje w twarz, a ona wbija w niego nóż kuchenny. Była przerażona, ale jedyne co była w stanie pomyśleć, to fakt, że mu się należało. Od dawna ją zdradzał, bił i pił za dużo. Do tego obracał się w szemranym towarzystwie. PORWANIE się na coś takiego… Była pełna podziwu dla biednej sąsiadki. Gnojek dostał to, na co zasłużył. Więc kiedy pojawiła się policja i zaczęła przepytywać sąsiadów, zdecydowała się na kłamstwo. TYLKO JEDNO KŁAMSTWO: „Nic nie widziałam.” Kobietę uniewinniono. Wyniosła się, a do snów Aurory wprowadziły się koszmary. MARTWY SĄSIAD przychodził do niej każdej nocy, patrzył na nią swoimi martwymi oczami, wskazywał palcem, charcząc: „zapłacisz za to”. Wyjechała na studia. Próbowała zapomnieć, jednak przez wiele lat ciągle coś zmuszało ją, żeby wróciła w tamto miejsce i zmierzyła się z przeszłością.

I oto jest. Ona, podwórko i huśtawka. Szepcze: „przepraszam” i odchodzi.

Dom rodzinny, podwórko, huśtawka.

MIEJSCE Z PRZESZŁOŚCI.

Aurora nie sądziła, że tu kiedyś powróci. Nie sądziła, że będzie chciała raz jeszcze zobaczyć to miejsce i przywołać wydarzenia, które przez tyle lat starała się zapomnieć.

Jako mała dziewczynka uwielbiała bujać się na huśtawce z tyłu domu. Jako SIEDEMNASTOLATKA siadywała na niej, żeby pobyć trochę sama ze swoimi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Miała wrażenie, że już tu kiedyś była.

Ściany były nagie i szare od tynku, nigdy nie pomalowane; zdobiły je jedynie ciemnozielone zacieki, przypominające groteskowe freski. Nie było tu nic, prócz cienkiego materaca, na którym leżała. Betonową posadzkę pokrywał kurz, a w powietrzu unosił się zapach stęchlizny i fetor rozkładającego się powoli ciała, który wydzielał leżący obok niej MARTWY SĄSIAD, na którego przestała już prawie w ogóle zwracać uwagę.

Nie było tu nic, co mogłaby rozpoznać, a jednak miała wrażenie, że już tu była, że jest to jakieś MIEJSCE Z PRZESZŁOŚCI, z jej przeszłości, a może nawet też z przeszłości tego su*insyna obok, który z całą pewnością pomógł zaplanować całe to PORWANIE.

W co ja się wpakowałam?, myślała, kiedy jej oddech słabł z każdą chwilą. „Czym sobie na to zasłużyłam?” Była przecież spokojną i sympatyczną dziewczyną. W XXI wieku każda SIEDEMNASTOLATKA korzystała z życia wagarując, pijąc nielegalnie alkohol i paląc papierosy, kłamiąc i oszukując na każdym kroku, byle tylko umilić sobie życie.

Ale nie ona. Była dobrze wychowana, ułożona i grzeczna; ustępowała miejsca starszym, pomagała potrzebującym, dobrze się uczyła i dawała nawet korki młodszym dzieciakom. Nigdy nikogo nie oszukała.

TYLKO JEDNO KŁAMSTWO skazało ją na to piekło. Jedno cholerne kłamstwo, pierwsze, na które się odważyła. Oto, co jej z niego przyszło: zatęchła dziura bez okien, pożerana przez wilgoć i grzyby, oraz towarzystwo trupa.
Trupa, do którego wkrótce sama dołączy w Zaświatach.

Miała wrażenie, że już tu kiedyś była.

Ściany były nagie i szare od tynku, nigdy nie pomalowane; zdobiły je jedynie ciemnozielone zacieki, przypominające groteskowe freski. Nie było tu nic, prócz cienkiego materaca, na którym leżała. Betonową posadzkę pokrywał kurz, a w powietrzu unosił się zapach stęchlizny i fetor rozkładającego się powoli ciała, który wydzielał leżący...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Był upalny, popołudniowy dzień. Tara siedziała przy biurku przeglądając tonę papierów, które musiała wypełniać dzień w dzień odkąd postanowiła zaszyć się na tej malutkiej wyspie zostawiając swoją straszliwą przeszłość za sobą.
„To nie była twoja wina” – powtarzała sobie przez te lata.
„To była twoja wina” – słyszała od kilku dni inny głos, który zaczął ją nawiedzać od chwili, w której znalazła na swojej poduszce ten liścik.
„TYLKO JEDNO KŁAMSTWO. Twoje kłamstwo!” - Brzmiała wiadomość.
Popatrzyła na szufladę, gdzie schowała swój stary pamiętnik. Wertowała go przez ostatnie dni. Chciała znaleźć to MIEJSCE Z PRZESZŁOŚCI, które pomogło by jej zrozumieć… Zrozumieć wszystkie dziwne rzeczy, które ostatnio działy się w jej życiu. A których nie pamiętała…
Psychologowie stwierdzili, że tak usilnie chciała zapomnieć o traumach dzieciństwa, że wreszcie całkowicie wymazała je ze swojej świadomości. Nie wiedziała czy mieli racje, faktem było, że nie pamiętała.
Pamiętała PORWANIE ale o co chodziło dokładniej? Była tam też dziewczyna, Annabelle.
Czy stał za tym jej MARTWY SĄSIAD?
„Jaki sąsiad?” – zerwała się z miejsca. Skąd w ogóle przyszedł jej do głowy jakiś sąsiad?
Zapatrzyła się na ocean rozciągający się za jej oknem. To ta dziwna SIEDEMNASTOLATKA, która odwiedziła ją parę dni temu. Ona zna odpowiedź.
Teraz musi ją tylko odnaleźć.

Był upalny, popołudniowy dzień. Tara siedziała przy biurku przeglądając tonę papierów, które musiała wypełniać dzień w dzień odkąd postanowiła zaszyć się na tej malutkiej wyspie zostawiając swoją straszliwą przeszłość za sobą.
„To nie była twoja wina” – powtarzała sobie przez te lata.
„To była twoja wina” – słyszała od kilku dni inny głos, który zaczął ją nawiedzać od...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W zeszłym tygodniu SIEDEMNASTOLATKA, która sama skończyła swoje życie, a teraz on. MARTWY SĄSIAD chodzi za mną od dwóch dni. Miesiąc temu ogłosili jego PORWANIE. Zażądano okupu, ale po dostarczeniu pieniędzy nic się nie stało. Nie mogę iść na policje i ogłosić, że nie żyje. Zaczęliby pytać, a ja staram się być niewidoczna.
- Możesz przestać za mną chodzić? - zapytałam zirytowana.
- W końcu! Jak możesz mnie tak ignorować?
- Nie prosiłam się o rozmowy z trupami, nie irytuj mnie.
Usiadłam na kanapie i upiłam łyk kawy, skupiając się na gościu.
- Ostatnio byłam proszona o adopcje psa, czego ty chcesz?
- Musisz powiedzieć policji, gdzie jest moje ciało!
Wydałam z siebie bliżej nieokreślony dźwięk i westchnęłam.
- Dlaczego mi to robisz?
- Podam ci adres! Powiedz, że znalazłaś mnie przypadkiem!
Przez chwile myślałam, aż znowu się odezwał.
- Proszę. Moja żona odchodzi od zmysłów.
Przewróciłam oczami i ruszyłam do auta. Oczywiście duch poszedł za mną.
- Gdzie jechać?
- MIEJSCE Z PRZESZŁOŚCI.
- Co?
- Razem z żoną tak nazywamy domek nad jeziorem.
Dawał mi wskazówki, aż w końcu wyjechaliśmy za miasto. Zaparkowałam na skraju lasu i odnaleźliśmy domek.
Zerknęłam do środka, leżał na podłodze.
Nie chciałam wiedzieć jak to się stało, od razu zadzwoniłam na policje. Po chwili przyjechali i wypytali mnie o wszystko. Starałam się udawać roztrzęsioną.
W drodze powrotnej panowała cisza.
- Dziękuje - odezwał się. Uśmiechnęłam się krzywo i kiwnęłam głową.
- Nie martw się. To TYLKO JEDNO KŁAMSTWO.

W zeszłym tygodniu SIEDEMNASTOLATKA, która sama skończyła swoje życie, a teraz on. MARTWY SĄSIAD chodzi za mną od dwóch dni. Miesiąc temu ogłosili jego PORWANIE. Zażądano okupu, ale po dostarczeniu pieniędzy nic się nie stało. Nie mogę iść na policje i ogłosić, że nie żyje. Zaczęliby pytać, a ja staram się być niewidoczna.
- Możesz przestać za mną chodzić? - zapytałam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Od ponad 10 lat, co wieczór biegam wzdłuż malowniczych alejek naszego miejskiego parku. Jednak zawsze omijam tylko jeden punkt - staw znajdujący się w zachodniej części parku. To moje MIEJSCE Z PRZESZŁOŚCI. Miejsce, które niezmiennie przyciąga złe wspomnienia. To tutaj doszło do PORWANIA mojego syna.
Ale to co wydarzyło się tej zimnej, październikowej nocy na zawsze pozostanie w mojej pamięci.
Mijając bramę parku, zauważyłem moją sąsiadkę Martę. Zwykle piękna i zachowawcza SIEDEMNASTOLATKA dzisiejszego wieczora nie przypominała samej siebie. Rozmazany tusz tworzył na jej policzkach przedziwne kształty. Kiedy mnie zobaczyła znosząc się szlochem wyszeptała: "Panie James, to straszne... to bylo TYLKO JEDNO KLAMSTWO... nie mogę w to uwierzyć... przepraszam". Chciałem zapytać co dokładnie się stało, ale dziewczyna uciekła w stronę domu, upuszczajac po drodze książkę. Podniosłem ją i zetknąłem na okładkę. To 'MARTWY SĄSIAD' bestseller ostatnich tygodni. Z książki wypadło zdjęcie. Błyskawica przeszywajaca w tym momencie niebo nie był sprawcą tego, że krew stanęła mi w żyłach. Był to pozornie niewinny kawałek papieru. Na zdjęciu był mój syn! Razem z Martą pozował na tle zachodzącego słońca nad morzem. On który nigdy nie był nad morzem. Przynajmniej do czasu porwania...

Od ponad 10 lat, co wieczór biegam wzdłuż malowniczych alejek naszego miejskiego parku. Jednak zawsze omijam tylko jeden punkt - staw znajdujący się w zachodniej części parku. To moje MIEJSCE Z PRZESZŁOŚCI. Miejsce, które niezmiennie przyciąga złe wspomnienia. To tutaj doszło do PORWANIA mojego syna.
Ale to co wydarzyło się tej zimnej, październikowej nocy na zawsze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej