Moja obsesja to pomalowane usta. Nigdy nie wyjdę z domu bez użycia szminki. Bez tego czuję się naga. Gdy tylko wykonam makijaż ust, czuję się atrakcyjniej i pewniej. Seksowny jest nie tylko sam kolor noszony na ustach, ale też sam gest malowania ust, a nawet odcień pomadki na kieliszku czy filiżance. Moja inna obsesja to ładne zapachy. Kocham aromatyzowane herbatki, świece i olejki. Lubię wąchać każdy kosmetyk. W drogerii mogłabym spędzić cały dzień. Mam wiele flakonów perfum i bardzo lubię jak w domu ładnie pachnie. Ciągle poszukuję nowych zapachów, które kojąco wpływają na moje zmysły. Nie mogę żyć również bez żelek, zwłaszcza misiów Haribo. Nie ma szans, by z paczki zostało coś na później. Jestem również niezwykle sensualna i dotyczy to również ubrań. Lubię czuć na skórze dotyk tkaniny, więc faktura jest dla mnie niezwykle ważna. I na pewno muzyka, która ma dla mnie duże znaczenie. Żyję nią otoczona z każdej strony. Towarzyszy mi w chwilach radości, smutku, pociesza, mobilizuje, uspokaja, wycisza, pobudza, aktywizuje, dodaje odwagi i ducha w chwilach zwątpienia. Jest jak dobra przyjaciółka. Przenika mnie, wywołuje emocje i wpływa na moje samopoczucie. Muzyka jest w stanie omijać świadomość i trafić wprost do mojego środka, przywołać stan, w którym czułam moc, optymizm i euforię. W niej jest cały świat i wszechświat. Mogę w niej odnaleźć moje ukryte pragnienia i marzenia, zgubioną część własnego "ja". Muzyka to po prostu klucz do mojego wnętrza.

Moja obsesja to pomalowane usta. Nigdy nie wyjdę z domu bez użycia szminki. Bez tego czuję się naga. Gdy tylko wykonam makijaż ust, czuję się atrakcyjniej i pewniej. Seksowny jest nie tylko sam kolor noszony na ustach, ale też sam gest malowania ust, a nawet odcień pomadki na kieliszku czy filiżance. Moja inna obsesja to ładne zapachy. Kocham aromatyzowane herbatki, świece...

Nie mogłabym żyć bez niego. Zdanie napisane przez wielce zakochaną kobietę? Ubezwłasnowolniona, toksycznie przywiązana czy wierząca w prawdziwą miłość? Nie o to chodzi.
Nie mogłabym żyć bez jego dotyku, gniewnych spojrzeń, zmarszczonych brwi, uśmiechu godnego sylwetki oscarowej, mocnych rąk obejmujących mnie w talii i głosu należącego do tegoż właśnie pana. Wydawałoby się, że to przecież tylko jedna z wielu osób, z którymi często przebywam. Nie. To codzienność. Składa się ona z wielu otaczających mnie rzeczy, osób, ale właśnie on dopełnia cały mój uporządkowany świat. Nieskończona pustka w moim wykonaniu to nie tylko brak ukochanej osoby obok mnie, ale niemożność jakiegokolwiek kontaktu z nią. Brak = apatia, bezsens, troska. To męczy człowieka i skłania go do ponurych myśli.
Obym więc nigdy nie doświadczyła takiego braku.

Nie mogłabym żyć bez niego. Zdanie napisane przez wielce zakochaną kobietę? Ubezwłasnowolniona, toksycznie przywiązana czy wierząca w prawdziwą miłość? Nie o to chodzi.
Nie mogłabym żyć bez jego dotyku, gniewnych spojrzeń, zmarszczonych brwi, uśmiechu godnego sylwetki oscarowej, mocnych rąk obejmujących mnie w talii i głosu należącego do tegoż właśnie pana. Wydawałoby się,...

Nie mogłabym istnieć bez natury. Nie wyobrażam sobie braku spacerów brzegiem rzeki, zapatrzona w jej nurt, zasłuchana w śpiew ptaków. Nic mi tak nie pomaga po stresującym dniu jak spora dawka szybkiego marszu zielonymi uliczkami. Lubię rozglądać się dookoła, wychwytywać drobne szczegóły-ot, jakiś ciekawy owad albo barwna roślinka. Gdyby pozbawiono mnie zieleni przyrody, czułabym się jak ryba wyjęta z wody.

Nie mogłabym istnieć bez natury. Nie wyobrażam sobie braku spacerów brzegiem rzeki, zapatrzona w jej nurt, zasłuchana w śpiew ptaków. Nic mi tak nie pomaga po stresującym dniu jak spora dawka szybkiego marszu zielonymi uliczkami. Lubię rozglądać się dookoła, wychwytywać drobne szczegóły-ot, jakiś ciekawy owad albo barwna roślinka. Gdyby pozbawiono mnie zieleni przyrody,...

Zawsze z niecierpliwością oczekuje na ten jeden tydzień w roku, ten wyjątkowy czas świąt. Nawet dzisiaj, choć za oknem słońce praży niemiłosiernie, w pracy szef łoi mnie za błędnie złożony wniosek, a mąż wyjechał na delegacje, nie mogę oprzeć się myślom o Bożym Narodzeniu. Wtedy spotykamy się wszyscy, cała rodzina, siadamy i wspólnie rozmawiamy, jemy, gramy, śmiejemy się. Bez ograniczeń i deadlinów można cieszyć się tą wyjątkową chwilą. Uroku dopełniają trafione prezenty i liczne chwile, kiedy oddajemy się naszym małym pasjom – ot chociażby czytaniu czy gotowaniu. Nawet ten coroczny Kevin już mi nie przeszkadza. Święta to czas magiczny, a przynajmniej ja, tej magii do życia potrzebuję jak tlenu. Pozwala mi złapać równowagę, nabrać rozpędu na kolejne ciężkie miesiące, uwierzyć po raz kolejny w ludzi, którzy uprzejmie się pozdrawiają i szczerze chcą sobie wzajemnie pomagać. Jeśli jakiś brak sprawiałby, we mnie poczucie dojmującej pustki, byłby to właśnie brak tych świąt. Bo o czym innym myśleć w trudnych chwilach, jak nie o tym pięknym wydarzeniu w naszym życiu?

Zawsze z niecierpliwością oczekuje na ten jeden tydzień w roku, ten wyjątkowy czas świąt. Nawet dzisiaj, choć za oknem słońce praży niemiłosiernie, w pracy szef łoi mnie za błędnie złożony wniosek, a mąż wyjechał na delegacje, nie mogę oprzeć się myślom o Bożym Narodzeniu. Wtedy spotykamy się wszyscy, cała rodzina, siadamy i wspólnie rozmawiamy, jemy, gramy, śmiejemy się....

Nie mogłabym żyć bez wyobraźni. Nie potrafiłabym stawić czoła często okrutnej i brutalnej rzeczywistości. Dzięki temu, że mogę marzyć jestem w stanie podnosić się z łóżka każdego kolejnego dnia i uśmiechać się szeroko, pozwalając, by granica pomiędzy jawą a snem zacierała się i wpuszczać fantazję do dnia codziennego. Kiedy zamykam oczy i dokonuję niezwykłych rzeczy, wygrywam bitwy, czy wypowiadam słowa, które w realu nigdy nie przeszłyby mi przez gardło, jestem w stanie wierzyć, że nie jestem tylko kolejnym numerem na liście, tonącym w bezmiarze poprzedzających i występujących po mnie pozycji.

Nie mogłabym żyć bez wyobraźni. Nie potrafiłabym stawić czoła często okrutnej i brutalnej rzeczywistości. Dzięki temu, że mogę marzyć jestem w stanie podnosić się z łóżka każdego kolejnego dnia i uśmiechać się szeroko, pozwalając, by granica pomiędzy jawą a snem zacierała się i wpuszczać fantazję do dnia codziennego. Kiedy zamykam oczy i dokonuję niezwykłych rzeczy,...

Bez życia dającego mi radość.
Rodziny która spiera jak potrafi.
Najlepszej przyjaciółki która jest jak pomocny anioł gotowy do pomocy.
Mych kochanych psów, które dają mi w kość , lecz są jak rodzina a do tego stróżami.

Bez życia dającego mi radość.
Rodziny która spiera jak potrafi.
Najlepszej przyjaciółki która jest jak pomocny anioł gotowy do pomocy.
Mych kochanych psów, które dają mi w kość , lecz są jak rodzina a do tego stróżami.

Podobno bez miłości nie da się żyć, ale myślę, że tlen jest ważniejszy. I nie tylko ja tak myślę, spytajcie jeszcze kilku innych mizantropów a powiedzą to samo. Można nauczyć się żyć bez wielu rzeczy sprawiającym nam radość, jednak co to za życie. A tlen? Spróbuj żyć bez tlenu!

Podobno bez miłości nie da się żyć, ale myślę, że tlen jest ważniejszy. I nie tylko ja tak myślę, spytajcie jeszcze kilku innych mizantropów a powiedzą to samo. Można nauczyć się żyć bez wielu rzeczy sprawiającym nam radość, jednak co to za życie. A tlen? Spróbuj żyć bez tlenu!

Nie wyobrażam sobie życia bez magii, odkrywania niezwykłości w codziennych rzeczach, sytuacjach. Świadomość, że wszystko byłoby tylko takie, jak widzimy i nic wiecej, byłaby naprawdę ciężka do zniesienia. Cudownie jest sobie wyobrażać tańczące wróżki w rosie, że kot to dziki tygrys czy zwykła kawa może stać się królewskim napojem. Magiczne myślenie dodaje uroku życiu, szarej codzienności. Pozwala dużo łatwiej radzić sobie z trudami życia i dzięki temu uśmiech nie znika z twarzy. Warto widzieć trochę magii w życiu

Nie wyobrażam sobie życia bez magii, odkrywania niezwykłości w codziennych rzeczach, sytuacjach. Świadomość, że wszystko byłoby tylko takie, jak widzimy i nic wiecej, byłaby naprawdę ciężka do zniesienia. Cudownie jest sobie wyobrażać tańczące wróżki w rosie, że kot to dziki tygrys czy zwykła kawa może stać się królewskim napojem. Magiczne myślenie dodaje uroku życiu,...

Bez farb.Są dla mnie jak fizyczna postać uczuć i pragnień,które mogę przelać na płótno,papier,ścianę,cokolwiek.Dzięki nim mogę wyrazić wszystko nie wymawiając nawet słowa.Dają władzę niczym bóstwu-stwarzasz swoje światy i historie.Płyną łzy po policzku-szarości i czernie rozpływają się po płótnie.Kochasz do szaleństwa-pomarańcze i czerwienie pstrzą kartki.Każde pociągnięcie pędzla to litery,słowa,zdania,przemówienia.Zakazać mej małej osóbce malowania to jak by mi wyrwać duszę z korzeniami.

Bez farb.Są dla mnie jak fizyczna postać uczuć i pragnień,które mogę przelać na płótno,papier,ścianę,cokolwiek.Dzięki nim mogę wyrazić wszystko nie wymawiając nawet słowa.Dają władzę niczym bóstwu-stwarzasz swoje światy i historie.Płyną łzy po policzku-szarości i czernie rozpływają się po płótnie.Kochasz do szaleństwa-pomarańcze i czerwienie pstrzą kartki.Każde pociągnięcie...

Jedną z pierwszych rzeczy, którą robię rano i po każdym wejściu do domu jest włączenie radia. I od razu słyszę znajome dźwięki, bo to zawsze, od wielu, wielu lat jest Trójka. Znane głosy redaktorów, ulubionego Artura Andrusa, Wojciecha Manna, Anny Gacek, Marka Niedźwieckiego. Czekam na codzienne „Pytania z kosmosu”, piątkowy poranek z Mannem i kończące go akordy „Drakuli”, niedzielne „Piosenki bez granic” i Mariusza Owczarka zapowiadającego swoim „serwus” porcję starych nagrań „Ze szpulowca bigbitowca” i wiele innych audycji.

Trójka ma dla mnie niepowtarzalny klimat, przez lata związałam się z nią jako słuchaczka i nie potrafię zamienić jej na inny kanał radiowy. Trudno by mi było żyć bez niej, no bo co to byłoby za życie…

Ostatnimi czasy Trójka się zmienia, niestety nie są to zmiany na lepsze, ale wierni słuchacze, do których i ja się zaliczam, nie rezygnują z słuchania, co najwyżej ściszając nieco w niektórych godzinach.

„Kto Trójki słucha, nie traci ducha” – nie pamiętam już, kto to powiedział, ale podpisuję się pod tym stwierdzeniem. Piszę ten tekst, słuchając popołudniowego „Zapraszamy do Trójki”. No, mnie zapraszać nie trzeba, ja bez Trójki nie mogę żyć :) 

Jedną z pierwszych rzeczy, którą robię rano i po każdym wejściu do domu jest włączenie radia. I od razu słyszę znajome dźwięki, bo to zawsze, od wielu, wielu lat jest Trójka. Znane głosy redaktorów, ulubionego Artura Andrusa, Wojciecha Manna, Anny Gacek, Marka Niedźwieckiego. Czekam na codzienne „Pytania z kosmosu”, piątkowy poranek z Mannem i kończące go akordy „Drakuli”,...