"Nie ma wolnej taksówki", a ja stoję w środku nocy, po drugiej stronie miasta. Na samą myśl, że taka sytuacja mogłaby mi się przytrafić przyprawia mnie o dreszcze. Samotny spacer i do tego w środku nocy? To nie dla mnie.

"Nie ma wolnej taksówki", a ja stoję w środku nocy, po drugiej stronie miasta. Na samą myśl, że taka sytuacja mogłaby mi się przytrafić przyprawia mnie o dreszcze. Samotny spacer i do tego w środku nocy? To nie dla mnie.

W codziennych sytuacjach jest to "Musimy porozmawiać", bo nigdy nie wiem co może być tak ważnym powodem do rozmowy. W pracy sms od szefa o treści "Oddzwoń, kiedy to odczytasz" zatrzymuje bicie mojego serca na dwie sekundy, a w głowie pytania typu "co znowu zrobiłam źle?" i "czy on chce mnie zwolnić?" odbijają się jak piłeczki tenisowe.
Ale jest zdanie, które przeraża milion razy bardziej. Które napełnia mnie szczerym lękiem. "Wiem o Tobie wszystko". Usłyszane od zupełnie nieznajomej osoby potrafi sprawić, że posiwieją wam włosy.
PS. W tym miejscu chciałabym pozdrowić internetowe znajomości. Uważajcie co robicie w sieci.

W codziennych sytuacjach jest to "Musimy porozmawiać", bo nigdy nie wiem co może być tak ważnym powodem do rozmowy. W pracy sms od szefa o treści "Oddzwoń, kiedy to odczytasz" zatrzymuje bicie mojego serca na dwie sekundy, a w głowie pytania typu "co znowu zrobiłam źle?" i "czy on chce mnie zwolnić?" odbijają się jak piłeczki tenisowe.
Ale jest zdanie, które przeraża...

Są słowa, które wypowiedziane wywołują u mnie dreszcze...

Do grupy tych słów z pewnością mogę zaliczyć "...kochanie znowu przyszła jakaś paczka i spojrzałem na stan konta..." - zdecydowanie słowa, które powodują dreszcze na moim ciele, a w oczach wywołują strach! Bo która kobieta mówi swojemu facetowi o wszystkim co zamawia i kupuje? Nie oszukujmy się, ale chyba żadna! A jeżeli na nasze nieszczęście to on odbierze przesyłkę i dowie się o naszych zakupach, to nieszczęście gotowe!

Kiedy wzywa mnie do siebie szef i rozpoczyna rozmowę "... A czy Ty nie zapomniałaś..." - od razu mam wrażenie, że nie zrobiłam nic z tego o co prosił! Zawsze w panice staram sobie przypomnieć, czy aby na pewno wykonałam wszystkie otrzymane polecenia! Niestety czasem zdarza się, że o czymś zapominamy!

Oraz kolejne stwierdzenie, które zwykle jest formą przekazania złych wiadomości "...Wiesz co się stało..." Tak z reguły zaczynają się informacje złe...

I najgorsze stwierdzenie z możliwych, które zdarza się usłyszeć, a którego boi się każdy! Wywołuje ciarki, w oczach pojawia się strach i przerażenie! Tego najchętniej nie chciałabym słyszeć nigdy w życiu! Ale niestety wszyscy te słowa słyszymy "...Nic nie dało się zrobić...", "...Bardzo mi przykro, ale zmarł...", czy też "..Niestety muszę poinformować, że..."
To chyba słowa nieodwracalne, które bolą nas najbardziej na świecie...

Są słowa, które wypowiedziane wywołują u mnie dreszcze...

Do grupy tych słów z pewnością mogę zaliczyć "...kochanie znowu przyszła jakaś paczka i spojrzałem na stan konta..." - zdecydowanie słowa, które powodują dreszcze na moim ciele, a w oczach wywołują strach! Bo która kobieta mówi swojemu facetowi o wszystkim co zamawia i kupuje? Nie oszukujmy się, ale chyba żadna! A...

"Lepiej usiądź..." - ten natłok myśli, niepewność i strach, gdy nie wiemy co przyniesie kolejne zdanie

"Lepiej usiądź..." - ten natłok myśli, niepewność i strach, gdy nie wiemy co przyniesie kolejne zdanie

Jest dużo takich znanych „dreszczowców” typu „Wiem co ukrywasz”, „Widziałem to”, „Musimy porozmawiać”, „Wszystko przemyślałem”, „Muszę Ci coś powiedzieć”, „Mogę powiedzieć Ci coś szczerze?”, „Teraz podam wam oceny z egzaminu”, „Kiedyś muszę Ci opowiedzieć o..” itp. Równie straszne jest „Marta, co to ma być?” i już zastanawiam się czy czegoś przypadkiem nie zepsułam. Oprócz tego bardzo przeraża mnie, w sytuacji, gdy idę do lekarza z problemem, wynikami badań i chcę odpowiedzi na szybko, a lekarz nie mówi od razu tego wyczekiwanego „Wszystko w porządku” albo nie przedstawia na szybko jakiegoś błahego problemu wypisując w locie receptę, zamiast tego mówi coś w stylu „Proszę usiąść”, „Proszę za mną”, „Zapraszam do gabinetu, porozmawiamy”. W ciągu tych kilku sekund czekania, w mojej głowie aż roi się od najprzeróżniejszych chorób. Cukrzyca, choroba skóry, nowotwór, białaczka, nadciśnienie, choroba serca, nerek i wiele innych. I czekam tylko na to, aż zleci mi jeszcze więcej badań i przedstawi wstępny plan leczenia, po którym może przeżyję.

Jest dużo takich znanych „dreszczowców” typu „Wiem co ukrywasz”, „Widziałem to”, „Musimy porozmawiać”, „Wszystko przemyślałem”, „Muszę Ci coś powiedzieć”, „Mogę powiedzieć Ci coś szczerze?”, „Teraz podam wam oceny z egzaminu”, „Kiedyś muszę Ci opowiedzieć o..” itp. Równie straszne jest „Marta, co to ma być?” i już zastanawiam się czy czegoś przypadkiem nie zepsułam. Oprócz...

W zasadzie każde zdanie może być parszywe i sprawiające, że człowiekowi przejdą ciarki po plecach. Dopisałbym ale...i wtedy mój patent zostałby zdemaskowany bo właśnie każde zdanie z obowiązkowym "ale" sprawia, że człowiekowi robi się niemiło. Przykłady? "Lubię cię ale...", Moglibyśmy gdzieś wyjść ale..." itd.

W zasadzie każde zdanie może być parszywe i sprawiające, że człowiekowi przejdą ciarki po plecach. Dopisałbym ale...i wtedy mój patent zostałby zdemaskowany bo właśnie każde zdanie z obowiązkowym "ale" sprawia, że człowiekowi robi się niemiło. Przykłady? "Lubię cię ale...", Moglibyśmy gdzieś wyjść ale..." itd.

Wielki niepokój wywołują we mnie słowa "Możemy porozmawiać?". Nie chodzi oczywiście o zwykłe nawiązanie rozmowy. To pytanie staje się niepokojące, gdy ktoś wypowiada je specyficznym, negatywnie nacechowanym tonem. Agresywne słowa natychmiast sprawiają, że zastanawiam się, co zrobiłam nie tak. W głowie włącza się alarm i myślę "Co takiego? Czy coś zrobiłam nie tak?". Najbardziej martwi mnie to, kiedy wiem, że nie chciałam pewnej osoby niczym urazić. Po prostu boję się, że mimo to tak się stało. To samo pytanie, zadane ze smutkiem/niepokojem również powoduje u mnie dyskomfort. Coś się stało? Może komuś? Czy zaraz usłyszę smutną prawdę, wyniszczający sekret? Nigdy nie wiem, jestem skazana na stresujące oczekiwanie na rozwój rozmowy.
Oczywiście nic nigdy nie będzie bardziej niepokojące, niż przerywający ciszę, niezadowolony głos mojej mamy mówiącej "Julia, chodź tu". Wtedy już wiem, że nie czeka mnie nic dobrego.

Wielki niepokój wywołują we mnie słowa "Możemy porozmawiać?". Nie chodzi oczywiście o zwykłe nawiązanie rozmowy. To pytanie staje się niepokojące, gdy ktoś wypowiada je specyficznym, negatywnie nacechowanym tonem. Agresywne słowa natychmiast sprawiają, że zastanawiam się, co zrobiłam nie tak. W głowie włącza się alarm i myślę "Co takiego? Czy coś zrobiłam nie tak?"....

"Co robisz jutro wieczorem?" - pytanie, które powoduje we mnie napięcie, wzrost kortyzolu - hormonu stresu i wbrew pozorom bardzo nieprzyjemne doznania. Ja wiem, jestem dziwna, ale dla mnie sytuacja, w której muszę się z kimś spotkać jest bardzo stresująca. Być może wynika to z faktu, że znacznie bardziej wolę książki niż ludzi, a wieczór w towarzystwie czterech ścian i zapachu kartek jest dla mnie lepszy niż relaks na Karaibach, a już na pewno lepszy niż randka czy piwo ze znajomymi. Jestem introwertyczką, najbardziej lubię swoje własne towarzystwo, a ludzie wokół mnie denerwują i onieśmielają. Dlatego właśnie te z pozoru nic nie znaczące słowa wywołują we mnie tak wiele emocji. Czy to znaczy, że powinnam już zacząć się martwić o swoją psychikę? :D Mam nadzieję, że takich osób jak ja jest więcej, bo jeśli jestem jedyna, to może jednak coś ze mną nie tak.

"Co robisz jutro wieczorem?" - pytanie, które powoduje we mnie napięcie, wzrost kortyzolu - hormonu stresu i wbrew pozorom bardzo nieprzyjemne doznania. Ja wiem, jestem dziwna, ale dla mnie sytuacja, w której muszę się z kimś spotkać jest bardzo stresująca. Być może wynika to z faktu, że znacznie bardziej wolę książki niż ludzi, a wieczór w towarzystwie czterech ścian i...

Taaak trafiliście w sedno.. zdecydowanie "Musimy porozmawiać" jest tym zdaniem, które przyspiesza akcję mojego serca i powoduje skok adrenaliny. Wydawać by się mogło, że to zwyczajne słowa zapowiadające zwyczajną rozmowę.. ale życie nauczyło mnie, że tak nie jest.
Co więcej, sama bardzo często tak mówię, kiedy coś leży mi na wątrobie.. kiedy mój syn coś przeskrobie, kiedy zachowa się niegrzecznie, lub kiedy moja druga połówka doprowadzi mnie do ostateczności..
Z natury jestem spokojna, ale kiedy usłyszysz ode mnie "musimy porozmawiać" to znak, że potrafiłabym Cię zabić spojrzeniem, a rozmowa do łatwych i przyjemnych należeć nie będzie. Gęsia skórka, przerażone oczy i szybki rachunek sumienia- jak najbardziej wskazane.
W drugą stronę też to działa, nie często to słyszę, więc czuję niepokój..
Kiedyś tak właśnie wystraszyła mnie siostra."Dowiedziałam się czegoś i chyba musimy porozmawiać" Naprawdę myślałam, że poznała mój skrywany sekret z wakacji..byłam przerażona, już obmyślałam co jej powiedzieć i jak z tego wybrnąć.. Wtedy okazało się, że chodziło o jakąś drobnostkę :)

Taaak trafiliście w sedno.. zdecydowanie "Musimy porozmawiać" jest tym zdaniem, które przyspiesza akcję mojego serca i powoduje skok adrenaliny. Wydawać by się mogło, że to zwyczajne słowa zapowiadające zwyczajną rozmowę.. ale życie nauczyło mnie, że tak nie jest.
Co więcej, sama bardzo często tak mówię, kiedy coś leży mi na wątrobie.. kiedy mój syn coś przeskrobie, kiedy...

U mnie emocje wywołują słowa "Powiedzieć Ci coś? ". Zaczynam się wtedy zastanawiać, czy ja w ogóle chcę wiedzieć. Często później się okazuje, że to głupi żart, ale napięcie w tym czasie jest. Inne słowa, to gdy pewien nauczyciel mówi.. "To kogo sobie dziś spytamy.." I wtedy te myśli "tylko nie mnie, nie mnie, błagam, ja się nauczę, Boże, tylko nie dziś". I co się później okazuje..." To chodź Asia.. bo ty na pewno umiesz" I po ptakach. Sposoby na wybieranie u innych nauczycieli do odpowiedzi to prawdziwa tajemnica. Chyba mają jakieś wiedźmowate moce :D

U mnie emocje wywołują słowa "Powiedzieć Ci coś? ". Zaczynam się wtedy zastanawiać, czy ja w ogóle chcę wiedzieć. Często później się okazuje, że to głupi żart, ale napięcie w tym czasie jest. Inne słowa, to gdy pewien nauczyciel mówi.. "To kogo sobie dziś spytamy.." I wtedy te myśli "tylko nie mnie, nie mnie, błagam, ja się nauczę, Boże, tylko nie dziś". I co się...