Masz dość? Zamiast czuć, że wasze siły się kumulują i wspólnie możecie zdziałać więcej, masz wrażenie, że ten związek tłamsi twoją osobowość? To teraz zastanów się nad tym rozsądnie. Sporządź listę tego, co twoim zdaniem mogłabyś robić, gdybyś z nim nie była. Tak konkretnie. A teraz spójrz na tę listę, punkt po punkcie, i powiedz mi, którego z nich NAPRAWDĘ nie możesz zrealizować u jego boku. Może tylko romansów z innymi, ale po co ci to, skoro inni nie znają cię tak dobrze, nie wykazali się takim ogromem cierpliwości do twoich słabości, nie sprawili tysiące razy, że poczułaś się wspierana, ważna i kochana. Oni nie tworzą twojego miejsca na ziemi, w którym czujesz się bezpiecznie. A pozostałe punkty?

Widzisz, często tylko wmawiamy sobie, że związek wymaga od nas poświęcania aż tak dużej części naszej osobowości i jej potrzeb. Spróbuj zrealizować te punkty - zobaczysz, że nie zniszczy to twojego małżeństwa, za to może je uzdrowić. Porozmawiaj z mężem. Może jemu też wydaje się, że go tłamsisz? A tłamsisz? Tłamsisz celowo? Przecież gdyby chciał rozwijać siebie, zrobić coś, co jest dla niego ważne, wspierałabyś go w tym, prawda? Porozmawiajcie. Najgorsze dla związku są pragnienia niewypowiedziane, emocje niewyjawione, problemy wyimaginowane, spiętrzone i rozdmuchane. Szczera rozmowa umniejsza każdy z nich, a zwiększa siłę do ich pokonywania.

Masz dość? Zamiast czuć, że wasze siły się kumulują i wspólnie możecie zdziałać więcej, masz wrażenie, że ten związek tłamsi twoją osobowość? To teraz zastanów się nad tym rozsądnie. Sporządź listę tego, co twoim zdaniem mogłabyś robić, gdybyś z nim nie była. Tak konkretnie. A teraz spójrz na tę listę, punkt po punkcie, i powiedz mi, którego z nich NAPRAWDĘ nie możesz...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

O małżeństwo należy dbać, poświęcać się mu i dawać to, co z nas najlepsze. Wszystkie starania zawsze powinny działać w dwie strony, nigdy nie może być sytuacji, w której jedna strona odpuszcza, licząc na drugą osobę. Małżeństwo można porównać do róż, które mimo że posiadają kolce, traktowane z czułością i miłością nie zranią nas, tak jak nie będziemy zranieni w małżeństwie o które cały czas dbamy. W małżeństwie należy również nauczyć się wybaczać, być wyrozumiałym i szczerym i walczyć co by się nie działo, o to aby miłość nie została zachwiana przez zwątpienie i kłamstwo. Wspólna walka o związek może go jedynie wzmocnić, a związku które pokonają wszelkie trudności będą najsilniejszymi :)

O małżeństwo należy dbać, poświęcać się mu i dawać to, co z nas najlepsze. Wszystkie starania zawsze powinny działać w dwie strony, nigdy nie może być sytuacji, w której jedna strona odpuszcza, licząc na drugą osobę. Małżeństwo można porównać do róż, które mimo że posiadają kolce, traktowane z czułością i miłością nie zranią nas, tak jak nie będziemy zranieni w małżeństwie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jacobie, Julio - zwróciłabym się do nich oficjalnie. - Jak bardzo kochaliście się te szesnaście lat temu?
Chyba długo zastanawialiby się jak opisać swoje dawne uczucia.
Jacobie, Julio - zwróciłabym się do nich ponownie. - A jak bardzo kochacie się teraz?
Tym razem opisy padłyby pewnie natychmiast - w ogóle się nie kochamy.
Jacobie, Julio - ponownie ten sam zwrot. - Czy będziecie się kochać za kolejne szesnaście lat?
Powiedzieliby, że nie. A ja odpowiedziałabym, że tak.
- Jacobie, Julio. Kochać się będziecie zawsze, ale darzyć uczuciem tylko od czasu do czasu. Proszę zwrócić uwagę na małe rzeczy i zawierać w nich wszystkie uczucia, nawet nienawiść. Bo między nienawiścią a miłością są szklane drzwi i tylko wy decydujecie, czy przejdziecie na drugą stronę.

Jacobie, Julio - zwróciłabym się do nich oficjalnie. - Jak bardzo kochaliście się te szesnaście lat temu?
Chyba długo zastanawialiby się jak opisać swoje dawne uczucia.
Jacobie, Julio - zwróciłabym się do nich ponownie. - A jak bardzo kochacie się teraz?
Tym razem opisy padłyby pewnie natychmiast - w ogóle się nie kochamy.
Jacobie, Julio - ponownie ten sam zwrot. - Czy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tamtego wieczora, Jakob był bardzo smutny. Widziałem, że toczy wewnętrzną walkę.
-Jakob, posłuchaj- zacząłem, ale słowa uwięzły mi w gardle. Mimo to podjąłem drugą próbę.Mamy taki sam staż w małżeństwie, myślę więc, że może mógłbym ci coś doradzić.Jakob w milczeniu skinął głową.
-W zeszłym roku przechodziliśmy z Sarą to samo. Powiedziałeś mi wtedy, żebym przeanalizował dokładnie obecny stan rzeczy. Usiadłem wtedy na sofie w naszym pieknym salonie, nie mniej eleganckim niż wasz i popadłem w zadumę nad przeszłością ,teraźniejszością i przyszłością. Mieliśmy wszytko: dobrą pracę ,piękny dom, wspaniałe dzieci. Podobnie jak wy.Rodzina zawsze nas wspierała. Podobnie jak was. Posiadaliśmy jeszcze coś, czego przez moment nie dostrzegałem. Przez te wszystkie lata Sara była przy mnie obecna, na dobre i na złe. Wychowała nasze dzieci na dojrzałych, mądrych ludzi. Pracowała i pracuje ciężko dla dobra naszej całej rodziny. Tak jak Julia. Pamiętasz, jak zachorowałeś cztery lata temu i dwa tygodnie leżałeś w szpitalu? Julia nie płakała gdzieś w kącie, tylko przejęła wszystkie twoje obowiązki i pracowała za dwóch. Uważam, że po prostu przestaliście w tych wszytkich obowiązkach dotrzegać siebie, nie jako żonę czy męża związanych przysięgą małżeńską niczym cyrografem, lecz jako partnerkę i partnera, dwoje ludzi, których przecież połączyły miłość i szacunek. Jak wyglądąłoby twoje życie bez niej? Odpowiedź sobie na to pytanie, zanim cokolwiek zdecydujesz. Tylko tyle i aż tyle.

Tamtego wieczora, Jakob był bardzo smutny. Widziałem, że toczy wewnętrzną walkę.
-Jakob, posłuchaj- zacząłem, ale słowa uwięzły mi w gardle. Mimo to podjąłem drugą próbę.Mamy taki sam staż w małżeństwie, myślę więc, że może mógłbym ci coś doradzić.Jakob w milczeniu skinął głową.
-W zeszłym roku przechodziliśmy z Sarą to samo. Powiedziałeś mi wtedy, żebym przeanalizował...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja rada zawiera się w kilku punktach:
1) napiszcie oboje list, w którym zawarte będą wszystkie rzeczy, które pilą was w związku (całość ma być napisana z uszanowaniem zasad konstruktywnej krytyki)
2) wręczacie sobie listy, po to by móc na spokojnie zapoznać się z faktami (może nie ze wszystkiego zdawaliście sobie do tej pory sprawę)
3) kiedy emocje już troszkę opadną i będziecie mieli przemyślenia odnośnie listów porozmawiajcie. O rzeczach, które przeczytaliście. Warto wygospodarować sobie na całość kilka godzin, żeby nie spieszyć i móc rozgrzebać wszystko co nie pasuje wam w waszym związku
4) kiedy skończycie rozgrzebywać przeszłość skupcie się na przyszłości. Ułóżcie wspólnie plan działania (np. jeśli czujesz się niezauważana przez męża postaraj się określić jakie działania zmieniłyby ten stan). Postawcie na konkretne rozwiązania.
5) teraz zaczyna się praca :)

W dużym skrócie, chodzi o szczerą rozmowę.

Moja rada zawiera się w kilku punktach:
1) napiszcie oboje list, w którym zawarte będą wszystkie rzeczy, które pilą was w związku (całość ma być napisana z uszanowaniem zasad konstruktywnej krytyki)
2) wręczacie sobie listy, po to by móc na spokojnie zapoznać się z faktami (może nie ze wszystkiego zdawaliście sobie do tej pory sprawę)
3) kiedy emocje już troszkę opadną i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Porządna kłótnia, z tłuczeniem talerzy i trzaskaniem drzwiami. Czasami będzie trwać kilka dni, ale gdy wyrzucimy z siebie żale, to okazuje się, że wcale nie jest tak źle, jak nam się wydawało, tylko po prostu nie mieliśmy okazji albo odwagi do uzewnętrznienia siebie i swoich uczuć. Gdy emocje już opadną, należy porozmawiać, przedstawić swoje "pretensje", ale bez roszczeniowego tonu, spróbować znaleźć rozwiązanie, czasem odpuścić, czasem postawić na swoim. A na koniec najlepiej wszystkie ustalenia spisać, bo często zdarza się, że ludzie rozmawiają i rozmawiają, ale nie potrafią słuchać albo zapamiętać. I nieustanna walka o siebie nawzajem, okazywanie uczuć, a szczególnie wszechmocne przytulanie! - to jest recepta na długoletni, szczęśliwy związek. Czy idealny? Nie sądzę...

Porządna kłótnia, z tłuczeniem talerzy i trzaskaniem drzwiami. Czasami będzie trwać kilka dni, ale gdy wyrzucimy z siebie żale, to okazuje się, że wcale nie jest tak źle, jak nam się wydawało, tylko po prostu nie mieliśmy okazji albo odwagi do uzewnętrznienia siebie i swoich uczuć. Gdy emocje już opadną, należy porozmawiać, przedstawić swoje "pretensje", ale bez...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

jak śpiewała Kora Jackowska
Kto kocha naprawdę
Będzie kochać zawsze
Gniew zmieni w kochanie
A zdradę w niepamięć
nic dodać, nic ująć. albo ci na kimś zależy, albo nie. albo za wszelką cenę będziesz walczyć o to uczucie, albo odwrócisz się na pięcie i odejdziesz szukać czegoś lepszego.

jak śpiewała Kora Jackowska
Kto kocha naprawdę
Będzie kochać zawsze
Gniew zmieni w kochanie
A zdradę w niepamięć
nic dodać, nic ująć. albo ci na kimś zależy, albo nie. albo za wszelką cenę będziesz walczyć o to uczucie, albo odwrócisz się na pięcie i odejdziesz szukać czegoś lepszego.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Postawiłbym przed Jacobem pudełko zapałek. Po czym poprosiłbym go aby określił kolor przedmiotu pomiedzy nami.
Powiedzialby, że pudełko jest niebieskie a ja że żółte. Po krotkiej wymianie zdań obrócił "jabłko niezgody", ukazujac mu żółtą strone przedmiotu.
Na koniec dałbym mu radę, żeby zawsze zanim zacznie sie upierac przy tym, iż pudełko jest niebieski, sprawdził czy od strony żony jest tego samego koloru.
Pewnie odparłby, że moja rada trąci demagogią. Ale przecież związek to sztuka kompromisu.

Postawiłbym przed Jacobem pudełko zapałek. Po czym poprosiłbym go aby określił kolor przedmiotu pomiedzy nami.
Powiedzialby, że pudełko jest niebieskie a ja że żółte. Po krotkiej wymianie zdań obrócił "jabłko niezgody", ukazujac mu żółtą strone przedmiotu.
Na koniec dałbym mu radę, żeby zawsze zanim zacznie sie upierac przy tym, iż pudełko jest niebieski, sprawdził czy od...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Julio a może spróbuj terapii małżeńskiej. TY, Twój mąż i jakiś godny zaufania terapeuta z odpowiednim stażem pracy i sukcesami na koncie. Moi znajomi byli na takiej terapii, mieli spotkania razem i osobno. Początkowo wydawało się, że przynoszą więcej szkody niż pożytku, ponieważ osoba prowadzące sprowokowała ich do wyrzucenia wszystkiego, co im leży na sercach, o czym latami nie chcą i nie potrafią już rozmawiać. Nagle lotem błyskawicy zaczęli to z siebie wyrzucać. Mówili potem, że im ulżyło jak to wszystko powiedzieli. Byli w szoku, zadziwieni swoją szczerością. Kolejne spotkania zbliżyły ich do siebie, zadania, które realizowali wspólnie po terapii pozwoliły odkryć bliskość na nowo. Im udało się uratować swoje małżeństwo, może z krótszym stażem niż Wasz, ale też długoletnim. Wam też tego życzę. Jeżeli czujesz, że warto - walcz o Was, nawet wtedy, kiedy już nikt nie wierzy, że może się udać. Znam też inną parę, która poszła na terapię do bardzo młodego specjalisty, ale niezwykle utytułowanego. Jak powiedzieli mu, że praktycznie już nie żyją razem, mają kochanków, ale wspólne dzieci, które bardzo kochają i chcą ratować związek dla nich. Ów specjalista po rozmowach z nimi powiedział, że są z dwóch rożnych światów i on nie widzi szans na to, że są w stanie to przetrwać. Jednak przetrwali. Udało im się naprawić to, co było złe.

Julio a może spróbuj terapii małżeńskiej. TY, Twój mąż i jakiś godny zaufania terapeuta z odpowiednim stażem pracy i sukcesami na koncie. Moi znajomi byli na takiej terapii, mieli spotkania razem i osobno. Początkowo wydawało się, że przynoszą więcej szkody niż pożytku, ponieważ osoba prowadzące sprowokowała ich do wyrzucenia wszystkiego, co im leży na sercach, o czym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wszystkie mądre rady psychologiczne, terapie, jak i rady niemal średniowieczne dążą tylko do jednego - ROZMAWIAJMY. Nic nie jest w stanie skumulować więcej niepewności, frustracji i powątpiewania niżeli milczenie. Nie ma problemów, o których nie warto mówić. Nie ma uwag, które powinniśmy sobie darować. Jeśli nasz związek ma być długowieczny należy przepracować ze sobą nawzajem, czasem i całe setki bzdurnych dysput. O ważności wrzucania sparowanych skarpet do pralki, o nie myleniu gatunku kawy, o tym że zawsze od ściany nie ma boku i że stopa musi być zawinięta w kołdrę przed potworami. Gdy się osiąga pewność rozmów drobnych, sięga się większych i coraz większych. Aż nic nie stoi na przeszkodzie, by zupełnie spokojnie o wielkich rzeczach mówić. Nawet o niekochaniu. Wieloletnia miłość to przede wszystkim symfonia przyjaźni i przywiązania, w której namiętność z czasem blednie.

Wszystkie mądre rady psychologiczne, terapie, jak i rady niemal średniowieczne dążą tylko do jednego - ROZMAWIAJMY. Nic nie jest w stanie skumulować więcej niepewności, frustracji i powątpiewania niżeli milczenie. Nie ma problemów, o których nie warto mówić. Nie ma uwag, które powinniśmy sobie darować. Jeśli nasz związek ma być długowieczny należy przepracować ze sobą...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej