Plastikowe figurki (koniki, królik, węże i człowieczek).
Mam do nich ogromny sentyment, ponieważ gdy miałam jakieś 10 lat, uwielbiałam się nimi bawić z moim najlepszym przyjacielem. Zawsze wtedy braliśmy kolorowe klocki, i tworzyliśmy mury zamków, i można powiedzieć że wymyślaliśmy własną fabułę i historię tych postaci, która zawsze się różniła jakoś od poprzedniej. Te figurki były jego, jednakże w dzień w który wyjeżdżałam do innego kraju podarował mi je, abym o tym wszystkim pamiętała. Bardzo, ale to bardzo tęsknie za tamtymi czasami...

Plastikowe figurki (koniki, królik, węże i człowieczek).
Mam do nich ogromny sentyment, ponieważ gdy miałam jakieś 10 lat, uwielbiałam się nimi bawić z moim najlepszym przyjacielem. Zawsze wtedy braliśmy kolorowe klocki, i tworzyliśmy mury zamków, i można powiedzieć że wymyślaliśmy własną fabułę i historię tych postaci, która zawsze się różniła jakoś od poprzedniej. Te...

Pierwszy medal za przebiegnięcie maratonu, który motywował do zdobywania kolejnych.

Pierwszy medal za przebiegnięcie maratonu, który motywował do zdobywania kolejnych.

Dla mnie taką rzeczą byłby własnoręcznie stworzony album z czasów, kiedy byłam wielką wielbicielką Titanica (zarówno filmu Jamesa Camerona, jak i historii samego statku), czyli z roku 1998. Miałam wtedy 13 lat.
To taki bardzo pokaźny brulion formatu A4, z dość grubymi żółtymi stronami, do którego wklejałam wszelkie możliwe, wycięte z gazet, informacje na temat filmu, aktorów oraz Celine Dion. Sporo tego było! To wtedy też zaczęła się moja wielka miłość do Celine. Mama kupowała mi mnóstwo gazet typu: Bravo, Popcorn i tak właśnie powstał mój album:)
Nawet nie pamiętam, kiedy ostatnio do niego zaglądałam, i teraz, kiedy patrzę, przypominam sobie, jaki to był wielki hit i jak to wszystko bardzo mi się podobało:) Pamiętam, że w kinie na "Titanicu" byłam dwa razy. Potem dostałam kasetę wideo z filmem, ścieżkę dźwiękową i każdą kolejną płytę Dion. Pamiętam, jak na wakacje przyjechała do mnie kuzynka i godzinami potrafiłyśmy rozmawiać tylko o "Titanicu". Pamiętam, że oglądałam też w telewizji inne filmy z Kate Winslet i Leonardo DiCaprio, a także te dokumentalne na temat statku. Pamiętam czas, kiedy "My heart will go on" bez przerwy leciało w radiu, u mnie w szkole podczas przerw i na szkolnych dyskotekach. Było na 1. miejscu wszelkich list przebojów! Pamiętam, że śpiewaliśmy ją na chórku, na angielskim tłumaczyliśmy słowa, a koleżanka nauczyła mnie grać jej melodię na flecie:) Jeden album, Wy i tyle różnych wspomnień – dziękuję, że je przywołaliście:) Fajne to były czasy:)

Dla mnie taką rzeczą byłby własnoręcznie stworzony album z czasów, kiedy byłam wielką wielbicielką Titanica (zarówno filmu Jamesa Camerona, jak i historii samego statku), czyli z roku 1998. Miałam wtedy 13 lat.
To taki bardzo pokaźny brulion formatu A4, z dość grubymi żółtymi stronami, do którego wklejałam wszelkie możliwe, wycięte z gazet, informacje na temat filmu,...

Od zawsze i na zawsze jeden przedmiot wywołuje we mnie nieustannie melancholię. Jest to stare, zniszczone i pożółkłe zdjęcie, na którym siedzę na babci kolanach jako 4-latka. Śmieję się całą buzią i pokazuje szczerby pomiędzy zębami :) Babcia nachyla się jakby chciała mnie pocałować, koło nas siedzi dziadek i z radosnym charakterystycznym dla niego uśmiechem obejmuje nas. Ktoś by mógł powiedzieć, że jest to zdjęcie jak wiele innych ale dla mnie jest to najlepsza pamiątka z dzieciństwa.

Od zawsze i na zawsze jeden przedmiot wywołuje we mnie nieustannie melancholię. Jest to stare, zniszczone i pożółkłe zdjęcie, na którym siedzę na babci kolanach jako 4-latka. Śmieję się całą buzią i pokazuje szczerby pomiędzy zębami :) Babcia nachyla się jakby chciała mnie pocałować, koło nas siedzi dziadek i z radosnym charakterystycznym dla niego uśmiechem obejmuje nas....

Dla mnie jest to własnoręcznie robiona świeca z wosku pszczelego, którą zrobiła moja kuzynka kiedy jeszcze była w przedszkolu, całe wieki temu. Do dziś przechowuję ją w brokatowym materiale, a kiedy odwijam wciąż pachnie tak samo jak w Wigilię wiele lat temu kiedy ją dostałam. Ten mały prezent pomógł mi przetrwać długi czas rozłąki.

Dla mnie jest to własnoręcznie robiona świeca z wosku pszczelego, którą zrobiła moja kuzynka kiedy jeszcze była w przedszkolu, całe wieki temu. Do dziś przechowuję ją w brokatowym materiale, a kiedy odwijam wciąż pachnie tak samo jak w Wigilię wiele lat temu kiedy ją dostałam. Ten mały prezent pomógł mi przetrwać długi czas rozłąki.

Pozytywka mojej babci, pamiętam gdy byłam mała słuchałam tylko jej, teraz leży na półce i się kurzy ale gdy mam czas lubię ją oglądać, słuchać i wspominać.

Pozytywka mojej babci, pamiętam gdy byłam mała słuchałam tylko jej, teraz leży na półce i się kurzy ale gdy mam czas lubię ją oglądać, słuchać i wspominać.

Obojętnie ile lat i miesięcy minęło od śmierci dziadka, ciągle słyszę jego głos, jego przekomarzanie, i widzę jego uśmiechniętą twarz. A kiedy spoglądam na zdjęcia, zatapiam się we wspomnieniach tak ulotnych jak motyle. czasami ma się wrażenie że jest tuż obok na wyciągnięcie ręki czy zawołanie. jednak powrót do teraźniejszości jest bardzo bolesny, ale cieszę się każdą chwilą wspomnień jaką sobie ofiaruję.

Obojętnie ile lat i miesięcy minęło od śmierci dziadka, ciągle słyszę jego głos, jego przekomarzanie, i widzę jego uśmiechniętą twarz. A kiedy spoglądam na zdjęcia, zatapiam się we wspomnieniach tak ulotnych jak motyle. czasami ma się wrażenie że jest tuż obok na wyciągnięcie ręki czy zawołanie. jednak powrót do teraźniejszości jest bardzo bolesny, ale cieszę się każdą...

Może nie jest to dla mnie coś szczególnego czy ważnego, ale jakiś czas temu robiąc porządki w albumach ze zdjęciami znalazłam zaproszenie. Było to zaproszenie na urodziny przyjaciółki z podstawówki. Oczywiście zaproszenie z tamtego okresu, bo już nie utrzymujemy kontaktów. Ale ta koperta z ręcznie namalowanym obrazkiem i napisem 'zaproszenie', a w środku karteczka ze szczegółami, jej charakterystyczne pismo, to zdecydowanie uruchomiło we mnie morze wspomnień- początki znajomości, wspólne chwile, radości i smutki... Niby papierek, a rozczulił mnie totalnie.
Nie wyrzuciłam, włożyłam do pudełeczka z innymi gadżetami, które mam nadzieję, za ileś lat przyniosą masę pozytywnych wspomnień czy skojarzeń.

Może nie jest to dla mnie coś szczególnego czy ważnego, ale jakiś czas temu robiąc porządki w albumach ze zdjęciami znalazłam zaproszenie. Było to zaproszenie na urodziny przyjaciółki z podstawówki. Oczywiście zaproszenie z tamtego okresu, bo już nie utrzymujemy kontaktów. Ale ta koperta z ręcznie namalowanym obrazkiem i napisem 'zaproszenie', a w środku karteczka ze...

U mnie to nie jest przedmiot, a muzyka, konkretne piosenki, które zawsze gdy usłyszę, wywołują wspomnienia (bardziej lub mniej rozbudowane).
Są piosenki, które przenoszą mnie w inne miejsca, przypominają o minionych chwilach, o osobach znaczących w moim życiu.
Nieważne gdzie jestem, skąd płynie muzyka i ile lat minęło od danego wydarzenia, ja wracam do niego myślami za każdym razem, gdy te dźwięki dotrą do moich uszu.

U mnie to nie jest przedmiot, a muzyka, konkretne piosenki, które zawsze gdy usłyszę, wywołują wspomnienia (bardziej lub mniej rozbudowane).
Są piosenki, które przenoszą mnie w inne miejsca, przypominają o minionych chwilach, o osobach znaczących w moim życiu.
Nieważne gdzie jestem, skąd płynie muzyka i ile lat minęło od danego wydarzenia, ja wracam do niego myślami za...

Nie przywiązuję dużej wagi do rzeczy - bardziej fascynują mnie ludzie i miejsca. Więc gdybym miała wybrać przedmiot, który mógłby otworzyć furtkę do wspomnień i refleksji, byłoby to zdjęcie. Fotografia z wakacji w Tunezji - podróży, która otworzyła mi oczy, pokazała, czym są spontaniczne uczucia, uświadomiła, że można całe życie za czymś tęsknić, a także wywołała lawinę ciężkich chwil i trudnych emocji.

Nie przywiązuję dużej wagi do rzeczy - bardziej fascynują mnie ludzie i miejsca. Więc gdybym miała wybrać przedmiot, który mógłby otworzyć furtkę do wspomnień i refleksji, byłoby to zdjęcie. Fotografia z wakacji w Tunezji - podróży, która otworzyła mi oczy, pokazała, czym są spontaniczne uczucia, uświadomiła, że można całe życie za czymś tęsknić, a także wywołała lawinę...