Sąsiedzi z prawej. Starsze małżeństwo, z papugami w kilku klatkach, które śpiewają każdego ranka. Nasz kot bzikuje z tego ćwierkania. Sąsiedzi z lewej. Modelowa rodzinka 2 + 2. Ojca nigdy nie widać, matka wściubia nos gdzie nie trzeba (nawet w stan liczby osób zamieszkujących w mieszkaniu, które wynajmujemy), dzieciaczki w porządku, prowadzają kota na smyczy. Ostatnio robili remont. W niedzielę. Sąsiedzi z góry. Młode małżeństwo z maleńkim bobasem. Na szczęście nie krzyczy za wiele. Jeszcze nie tak dawno miałam sąsiadów, których łóżkowe harce wprawiały w ruch ich podłogę i mój sufit w starej kamienicy. Jeszcze inna sytuacja: obca mi zupełnie sąsiadka odebrała paczkę od kuriera (nie miałam o tym pojęcia!) i przyniosła mi ją do mieszkania.
Sąsiedzi. Dziwna sprawa.
Nie jestem pewna czy w razie „w”, któreś z nich pożyczy mi trochę soli. Lub pomoże z wniesieniem czegoś ciężkiego. Nie wiem, czy skoki naszego kota nie przeszkadzają tym z dołu. Ani czy pralka za głośno nie pracuje (a bywam, że włączam ją koło 23). Na szczęście nie palimy, więc z naszego balkonu nie biegną gdzieś do cudzych mieszkań smużki dymu tytoniowego.
Nie znam swoich sąsiadów, wiem tylko (z tablicy ogłoszeń), że część z nich jest zadłużona. I – z kościelnej tablicy – kiedy mamy kolędę.
Chętnie któregoś z nich poznałabym bliżej. I zapytała, czy nie mają ochoty na filiżankę kawy i kawałek ciasta, które właśnie upiekłam...

Sąsiedzi z prawej. Starsze małżeństwo, z papugami w kilku klatkach, które śpiewają każdego ranka. Nasz kot bzikuje z tego ćwierkania. Sąsiedzi z lewej. Modelowa rodzinka 2 + 2. Ojca nigdy nie widać, matka wściubia nos gdzie nie trzeba (nawet w stan liczby osób zamieszkujących w mieszkaniu, które wynajmujemy), dzieciaczki w porządku, prowadzają kota na smyczy. Ostatnio...

W dzisiejszych czasach relacje pomiędzy sąsiadami są zdecydowanie zbyt bardziej oschłe niż powinny być. W głównej mierze zależy to od tego, czy chcemy utrzymywać z nimi dobre relacje.
Z jednymi sąsiadami mam bardzo dobre relacje. Mówimy sobie po imieniu i czasem nawet wpadamy do siebie na kawę bądź herbatę.
Za to z drugimi jest już gorzej. Gdy witam się z nimi, ci odwracają wzrok jakby nie byli pewni, jak mają zareagować. A wystarczyłoby tylko odpowiedzieć. A więc dlaczego odwracamy się od ludzi, którzy żyją tak blisko nas? Dlaczego nie chcemy ich poznać?

W dzisiejszych czasach relacje pomiędzy sąsiadami są zdecydowanie zbyt bardziej oschłe niż powinny być. W głównej mierze zależy to od tego, czy chcemy utrzymywać z nimi dobre relacje.
Z jednymi sąsiadami mam bardzo dobre relacje. Mówimy sobie po imieniu i czasem nawet wpadamy do siebie na kawę bądź herbatę.
Za to z drugimi jest już gorzej. Gdy witam się z nimi, ci...

Cholera jasna! Jest dopiero pięć po piątej. Ale dla mojego sąsiada to najlepszy czas na przesuwanie szaf i innych gratów. Pewnie zaraz poleci jeszcze po wiertarkę... Ech, przynajmniej mogę iść przed pracą pobiegać.

...

No żesz... Nowe adiki! Czy ta stara Kleczkowska naprawdę nie widzi, że jej wredne psisko znów zrobiło kupę na schodach?! A nie mówiłam, że zacznie wiercić!

...

Jaka jestem zmęczona. Normalnie padam.
No nieeee. Ileż można?! To trzecia impreza w tym tygodniu, a jest dopiero czwartek! Przeklęci studenci!

Cholera jasna! Jest dopiero pięć po piątej. Ale dla mojego sąsiada to najlepszy czas na przesuwanie szaf i innych gratów. Pewnie zaraz poleci jeszcze po wiertarkę... Ech, przynajmniej mogę iść przed pracą pobiegać.

...

No żesz... Nowe adiki! Czy ta stara Kleczkowska naprawdę nie widzi, że jej wredne psisko znów zrobiło kupę na schodach?! A nie mówiłam, że zacznie wiercić!
...

Dziesiąte piętro w bloku dziele z innymi, do dziś możemy porozmawiać sobie o pogodzie, o jakichś sprawach polityki czy po prostu zapytać co słychać u nas. Sprawa już nieco inaczej wygląda, gdy spotyka się kogoś z pięter niżej, czasami na głupie „dzień dobry” nie usłyszy się odpowiedzi, nie mówiąc o czymś więcej. Wiele osób w dzisiejszym świecie staję się ignorantami co do spraw stosunków międzyludzkich oraz wspólnego życia w małej społeczności, np. blok.
Pogadanki przy kawie do dziś są modne, szczególnie wśród starszych mieszkańców bloku, skakanie między piętrami (tak te wyjątki, które pomimo katastrofalnej odległości między piętrami, znają się) pogadanki przy słoneczku na ławeczce pod wieżowcem czy w końcu typowe, jakże modne balkonowe pogaduchy przy wieszaniu prania, lub przechodzeniu obok balkonu na parterze i szybki papierosik z sąsiadem górującym nad nami o około metr wyżej. To wszystko ma pewien urok, swój mikro wszechświat, który jest niedostrzegalny przez innych jak i nas samych, ale staję się częścią naszego życia i gdyby go zabrakło, jestem pewien, że byłoby to niemiłe uczucie.

Dziesiąte piętro w bloku dziele z innymi, do dziś możemy porozmawiać sobie o pogodzie, o jakichś sprawach polityki czy po prostu zapytać co słychać u nas. Sprawa już nieco inaczej wygląda, gdy spotyka się kogoś z pięter niżej, czasami na głupie „dzień dobry” nie usłyszy się odpowiedzi, nie mówiąc o czymś więcej. Wiele osób w dzisiejszym świecie staję się ignorantami co do...

Mieszkam w małym miasteczku w górach. Górale z natury są gościnni, pomocni, życzliwi... Niestety, w mojej okolicy na palcach u jednej ręki mogę wyliczyć osoby, które pomogą mi o każdej porze dnia i nocy. Dawniej co chwilę przychodził do mojego domu jakiś sąsiad albo sąsiadka na plotki, pogadać o życiu, powspominać stare dzieje. W dzisiejszym świecie jesteśmy tak zabiegani, że nie ma na to czasu, ani też chęci. Większość woli posiedzieć przed telewizorem lub komputerem niż gdzieś wyjść. A przecież wystarczy wybrać się na spacer, może akurat spotkamy kogoś znajomego. Tylko chwilkę zajmie nam zapytanie o zdrowie, samopoczucie... Warto zmienić nastawienie do świata i ludzi. Ja staram się utrzymywać kontakt z sąsiadami pomimo wszystko. Wiem jakie ważne są kontakty między ludzkie. Mam nadzieję, że jeszcze wrócimy do czasów, kiedy byliśmy sobie tak bliscy jak rodzina...

Mieszkam w małym miasteczku w górach. Górale z natury są gościnni, pomocni, życzliwi... Niestety, w mojej okolicy na palcach u jednej ręki mogę wyliczyć osoby, które pomogą mi o każdej porze dnia i nocy. Dawniej co chwilę przychodził do mojego domu jakiś sąsiad albo sąsiadka na plotki, pogadać o życiu, powspominać stare dzieje. W dzisiejszym świecie jesteśmy tak zabiegani,...

Moje relacje z sąsiadami są dobre, bo nie robię niepotrzebnego kłopotu , jak już to przez przypadek w nocy za głośno puszczę muzykę. Oczywiście, że każdemu powiem "Dzień Dobry" itp. Starzy sąsiedzi z bloku pamiętają mnie jak co dopiero uczyłam się chodzić. Gdy podrosłam trochę, to przychodziłam do mieszkającej obok pani, z którą zawsze rozmawiałam, pomagałam. Chociaż nie ma żadnego idealnego sąsiada to do każdego mam szacunek. Nie wplątuje się w problemy, kłótnie, bo ich nie lubię i najlepiej wyjaśnić sprawy na spokojnie. Zdarza się, że widząc sąsiadkę dźwigającą zakupy, przejmę torby i zaniosę do jej mieszkania (chociaż pomagam też nie tylko z bloku).

Moje relacje z sąsiadami są dobre, bo nie robię niepotrzebnego kłopotu , jak już to przez przypadek w nocy za głośno puszczę muzykę. Oczywiście, że każdemu powiem "Dzień Dobry" itp. Starzy sąsiedzi z bloku pamiętają mnie jak co dopiero uczyłam się chodzić. Gdy podrosłam trochę, to przychodziłam do mieszkającej obok pani, z którą zawsze rozmawiałam, pomagałam. Chociaż nie ma...

Wychowałam się na wsi w duchu, że sąsiad to rzecz święta: na wsi, jak to na wsi, każdy każdego zna, nie przejdzie obojętnie, zagada, wpadnie na kawę, pomoże w potrzebie. Na dodatek towarzystwo najbliższych sąsiadów miałam miłe i wesołe: prym wiodły głównie kobiety (ich mężowie pozostawali w cieniu). I tak wokół mojego domu mieszkały: (imiona zmienione) pani Grażynka, postawnej postury kobieta do tańca i do różańca, która swoim śmiechem mogła rozbawić niejednego ponuraka, z wykształcenia krawcowa do której się przychodziło, gdy trzeba było coś przeszyć lub przerobić. Dalej obok mieszkała pani Bożenka, która z kolei na okrągło słuchała muzyki i przodowała w zabawach wiejskich, była też najlepiej poinformowana. Dalej pani Trudzia, która była mistrzynią pieczenia ciast i której mąż zaopatrywał całą ulicę w domowej roboty miód. Kolejno: pani Ula, która miała najpiękniejszy ogród i sąsiadki do niej przychodziły po sadzonki i po rady ogrodnicze. I na końcu moja babcia, której konfitury z dzikiej róży słynęły na całą okolicę. Nie zawsze było sielankowo, bywały kłótnie, spory ale zawsze zakończone dobrze. Dziś, po latach, wieś się rozrosła. Nie znam już dobrze wszystkich, ale zawsze mówię każdemu dzień dobry, gdy potrzebuję pomocy w tym czy w tamtym wiem, że mam do kogo pójść. Czuję, że nie jestem anonimowa.

Wychowałam się na wsi w duchu, że sąsiad to rzecz święta: na wsi, jak to na wsi, każdy każdego zna, nie przejdzie obojętnie, zagada, wpadnie na kawę, pomoże w potrzebie. Na dodatek towarzystwo najbliższych sąsiadów miałam miłe i wesołe: prym wiodły głównie kobiety (ich mężowie pozostawali w cieniu). I tak wokół mojego domu mieszkały: (imiona zmienione) pani Grażynka,...

Ludzie mieszkający na wsi najczęściej wszyscy się znają . Każdy zna się od pokoleń dlatego tworzy się wtedy tak jakby dużą rodzinę . W razie kłopotów zapukasz do przypadkowych drzwi i wiesz ze możesz liczyć na pomoc(mniejszą-większą ale zawsze pomoc). W mieście niestety ludzie są anonimowi . Często nawet nie słyszymy od sąsiada "dzień dobry" . A przecież miło jest usiąść z kimś przy kawie i po prostu porozmawiać .

Ludzie mieszkający na wsi najczęściej wszyscy się znają . Każdy zna się od pokoleń dlatego tworzy się wtedy tak jakby dużą rodzinę . W razie kłopotów zapukasz do przypadkowych drzwi i wiesz ze możesz liczyć na pomoc(mniejszą-większą ale zawsze pomoc). W mieście niestety ludzie są anonimowi . Często nawet nie słyszymy od sąsiada "dzień dobry" . A przecież miło jest usiąść z...

W dzisiejszych czasach relacje z sąsiadami bywają różne. Czasami słyszę narzekania na sąsiadów. Uważam jednak, że trzeba spróbować się z nimi jakoś dogadać, może kluczem do lepszych relacji jest lepsze poznanie sąsiadów? Oczywiście są ludzie i ludziska i czasem lepsze poznanie sąsiada może nic nie wskórać. Często zależy to od charakterów osób mieszkających po sąsiedzku. Uważam, że warto utrzymywać dobre relacje z sąsiadami. Moja rodzina ma dobre relacje z nimi. Czasami nawet wymieniamy się okolicznościowymi wypiekami. Po prostu dzwonimy do siebie i mówimy „Dzień dobry sąsiadko, sąsiadka podejdzie do płota” : ), a kiedy któraś ze stron czegoś potrzebuje,służymy pomocą i radą. W dzisiejszych czasach jest dużo wrogości, podejrzliwości i hejtu. Dlatego życzliwość jest tak bardzo ważna. Trzymajmy się tego, a na koniec zacytuję fragment przyjemnej dla ucha piosenki ( tak na dobry początek dnia)
"Jak dobrze mieć sąsiada,
Jak dobrze mieć sąsiada,
On wiosną się uśmiechnie,
Jesienią zagada,
A zimą ci pomoże
Przy węglu i przy koksie
I sama nie wiesz, kiedy
Ułoży wam rok się."

W dzisiejszych czasach relacje z sąsiadami bywają różne. Czasami słyszę narzekania na sąsiadów. Uważam jednak, że trzeba spróbować się z nimi jakoś dogadać, może kluczem do lepszych relacji jest lepsze poznanie sąsiadów? Oczywiście są ludzie i ludziska i czasem lepsze poznanie sąsiada może nic nie wskórać. Często zależy to od charakterów osób mieszkających po sąsiedzku....

Oglądaliście może "Zróbmy sobie wnuka"? Jeśli tak, to z pewnością zapamiętaliście osobliwe miejsce zamieszkania Koselów.
Ja mieszkam podobnie.
Tyle, że w mniejszym mieście(dużo mniejszym) i w domu wielorodzinnym, w którym z moimi rodzicami i bratem jesteśmy jedyną rodziną.
Mam trzy sąsiadki w starszym wieku. Zanim się tu wprowadziliśmy określenie "młódka" wśród mieszkanek należało do 75-letniej pani Jadzi.
Jest super.
Nie jesteśmy cichą rodziną, muzyka zawsze leci na pełen regulator i mamy psa wielkości średniej kanapy, ale naszym sąsiadkom jakoś to nie przeszkadza. Właściwie są dla nas prawie jak babcie(dzieciaki zawsze do nich latają pogadać i czasem jeszcze dostaną czekoladę).
W mniejszym domku obok są trzy mieszkania. Jedno zajmują "niewidzialni"(prawie nigdy ich nie ma), drugie rodzina z czwórką maluchów(z jednym z nich brat chodzi do klasy), a trzecie("przeklęte") kolejny(chyba już trzeci za naszej kadencji) pijaczyna, który bawi się w św. Mikołaja i przynosi nam cytryny i marchewki w prezencie;)

Oglądaliście może "Zróbmy sobie wnuka"? Jeśli tak, to z pewnością zapamiętaliście osobliwe miejsce zamieszkania Koselów.
Ja mieszkam podobnie.
Tyle, że w mniejszym mieście(dużo mniejszym) i w domu wielorodzinnym, w którym z moimi rodzicami i bratem jesteśmy jedyną rodziną.
Mam trzy sąsiadki w starszym wieku. Zanim się tu wprowadziliśmy określenie "młódka" wśród mieszkanek...