Na bank w książce o mnie byłby fragment o tym:
1. jak pierwszy podczas pierwszej jazdy po zdaniu prawo jazdy przejechałam kurę! Pytanie taty: dlaczego nie zatrzymałaś się? I moja odpowiedź: Przecież mnie widziała, miała czas... Dodam tylko że samochód bardziej się toczył, niż jechał.
2. Na pewno byłby nie jeden epizod z moich wpadek kulinarnych :-)

Na bank w książce o mnie byłby fragment o tym:
1. jak pierwszy podczas pierwszej jazdy po zdaniu prawo jazdy przejechałam kurę! Pytanie taty: dlaczego nie zatrzymałaś się? I moja odpowiedź: Przecież mnie widziała, miała czas... Dodam tylko że samochód bardziej się toczył, niż jechał.
2. Na pewno byłby nie jeden epizod z moich wpadek kulinarnych :-)

Capricorn zawsze była ogromnie wyczulona na krzywdę dzieci oraz zwierząt, co sprawiało, że czasem dokonywała całkowicie błędnej interpretacji wydarzeń. Tak też było pewnego mroźnego dnia, kiedy to w pewnej odległości zauważyła wolno jadące auto, które zatrzymało się tuż przy granicy z lasem. Drzwi pasażera otworzyły się na moment, a z auta wypuszczono psa, który natychmiast zaczął energicznie biec za wolno oddalającym się pojazdem właścicieli. Capricorn dokonała błyskawicznej oceny sytuacji: oto była świadkiem porzucenia zwierzęcia na pewną śmierć dokonanego przez ludzi bez serca. Szybko dogoniła biegnącego psa, i próbowała to porzucone na pastwę losu zwierzę zachęcić do tego, aby wsiadło do jej auta. W głowie miała już zanotowane numery rejestracyjne pożal-się-Boże właścicieli psa, i pomysł na to, jak opisać jego historię w sieci aby znaleźć mu nowych, odpowiedzialnych właścicieli. Tymczasem jednak pies nie wydawał się być zainteresowany jej ofertą. Co więcej, porzucający go zawrócili i wyruszyli jej na spotkanie.
- Czy Pani planuje ukraść naszego Yodę? - wykrzyknęła oburzona staruszka, z trudem wysiadająca z auta. Pies natychmiast do niej podbiegł.
- Próbuję uratować mu życie. Psa można oddać do schroniska, co może nie jest chwalebne, ale nie doprowadzi do śmierci. Można było szukać pomocy, skoro Państwo sobie nie radzicie. Ale porzucenie psa w lesie, w takich warunkach... Pewnie wnukom czytacie Jasia i Małgosię... Sprawa zostanie zgłoszona na policję, możecie być pewni...
- Proszę Pani – z auta wysiadł kierowca. Wygląd sugerował, że wnuki już od dawna dorosłe. - Proszę Pani, ten pies się musi wybiegać. Żona ma zaawansowaną cukrzycę, ja mam rozrusznik serca. To jedyny sposób, w jaki możemy zapewnić mu codzienną porcję ruchu.

Capricorn zawsze była ogromnie wyczulona na krzywdę dzieci oraz zwierząt, co sprawiało, że czasem dokonywała całkowicie błędnej interpretacji wydarzeń. Tak też było pewnego mroźnego dnia, kiedy to w pewnej odległości zauważyła wolno jadące auto, które zatrzymało się tuż przy granicy z lasem. Drzwi pasażera otworzyły się na moment, a z auta wypuszczono psa, który...

Pamiętam, że dwaburekoty1989 miała mnóstwo książek: zarówno romanse, kryminały oraz komiksy. Miała niebywały talent do znajdywania dobrych opowieści, które na stałe gościły na regałach w jej salonie. Zabawne było jak dokonywała wyboru: najpierw sprawdzała papier, a potem zapach kartek papieru. Zawsze trafiała w dziesiątkę.

Pamiętam, że dwaburekoty1989 miała mnóstwo książek: zarówno romanse, kryminały oraz komiksy. Miała niebywały talent do znajdywania dobrych opowieści, które na stałe gościły na regałach w jej salonie. Zabawne było jak dokonywała wyboru: najpierw sprawdzała papier, a potem zapach kartek papieru. Zawsze trafiała w dziesiątkę.

Pierwszy pomysł na prawdziwy biznes. Pierwsze osiągnięcia.
Firma rozwijała się. Nowe pomysły, nowe patenty, nowe gałęzie. Magdalena, która na samym początku była sama z swoją ideą - pierwszą aplikacją, która łączyła realne życie z wirtualnym, pomagała w podjęciu decyzji i umożliwiała wysyłanie spersonalizowanych upominków zapytała swojego brata, który był jej wspólnikiem:
- Zrobiliście to?
- Ja zrobiłem a oni to nie wiem - odpowiedział, po czym się zaśmiał. Po chwili śmiali się obydwoje. Teraz zaś opowiadają tą historyjkę jako ciekawą i zabawną opowieść z przeszłości.

Pierwszy pomysł na prawdziwy biznes. Pierwsze osiągnięcia.
Firma rozwijała się. Nowe pomysły, nowe patenty, nowe gałęzie. Magdalena, która na samym początku była sama z swoją ideą - pierwszą aplikacją, która łączyła realne życie z wirtualnym, pomagała w podjęciu decyzji i umożliwiała wysyłanie spersonalizowanych upominków zapytała swojego brata, który był jej wspólnikiem:
...

Do sklepu wszedł mężczyzna i od razu skręcił do kasy.
- Czy jest to, co jest?
- Tak. I nie ma tego, czego nie ma.
Mężczyzna spojrzał na Agnieszkę lekko zdezorientowany, ale jej kamienna twarz zdradzała tylko stałe opanowanie przy udzielaniu odpowiedzi na głupie pytania. "Rzadka umiejętność" - pomyślał.

Do sklepu wszedł mężczyzna i od razu skręcił do kasy.
- Czy jest to, co jest?
- Tak. I nie ma tego, czego nie ma.
Mężczyzna spojrzał na Agnieszkę lekko zdezorientowany, ale jej kamienna twarz zdradzała tylko stałe opanowanie przy udzielaniu odpowiedzi na głupie pytania. "Rzadka umiejętność" - pomyślał.

Fragment biografii Tiny P., kobiety prowadzącej największą na świecie firmę przeprowadzkową:
Pierwszą przeprowadzkę przeżyłam, kiedy tata wyjeżdzał na delegację do ówczesnej Czechosłowacji, a ja schowała się dla żartu w jego samochodzie i zasnęłam.
Obudziłam się dopiero na granicy, jakieś 700 km od domu, więc Tata postanowił zabrać mnie ze sobą. To był dla mnie bardzo ciężki czas, bo musiałam kupić wszystkie rzeczy osobiste.
Z drugiej strony nauczyłam się samodzielności i zrozumiałam, że wszytko jest kwestią dobrej organizacji. Po powrocie zza południowej granicy, założyłam własny biznes. Pomagaliśmy z bratem osobom starszym nosić zakupy za niewielką opłatą, potem rozwoziliśmy mleko na rowerach. Mieszkaliśmy w M3, nie było lekko. Jako dziecko byłam więc przedsiębiorcza i oszczędna. Za pierwsze zarobione pieniądze kupiłam sobie Walkmena. Kiedy moja mama zakochała się w pewnym panu z telewizji, przenieśliśmy się z Ełku do Warszawy, trochę później zaś, kiedy okazało się że ten pan wcale jej nie chce, pojechaliśmy całą rodziną do Katowic. Kolejnym miastem na mojej trasie był Gdańsk, gdzie studiowałam zarządzanie, po studiach zaś Szczecin, gdzie zarejstrowałam pierwsza firmę. Miała nazywać się RUSZ, od czasownika ruszać, ale ktoś zrobił błąd i zostało RUSH. Dziś to imię dużo bardziej pasuje do mojej międzynarodowej firmy. Uważam, że przyszłam na świat aby być milionerką, to przeznaczenie.

Fragment biografii Tiny P., kobiety prowadzącej największą na świecie firmę przeprowadzkową:
Pierwszą przeprowadzkę przeżyłam, kiedy tata wyjeżdzał na delegację do ówczesnej Czechosłowacji, a ja schowała się dla żartu w jego samochodzie i zasnęłam.
Obudziłam się dopiero na granicy, jakieś 700 km od domu, więc Tata postanowił zabrać mnie ze sobą. To był dla mnie bardzo...

"Gdyby nie szkoła, Agnieszka dużo wcześniej wydałaby swoją pierwszą książkę. Pisała dużo, pierwszą <powieść> napisała w czwartej klasie szkoły podstawowej. Jej szuflada była coraz bardziej wypełniona rękopisami. W gimnazjum wygrywała konkursy literackie i już wiedziała, że nie zostanie lekarzem, tylko pisarką. Lecz wszystko zmieniło się w liceum. Nie wiem czy Państwo wiedzą, na czym polega dzisiejsza matura z języka polskiego. Agnieszka napisała kiedyś, że uczy bezmyślnego kopiowania wyimaginowanego klucza odpowiedzi, a nie myślenia. Trzy lata przygotowań do matury i pisania <pod klucz> sprawiły, że autorka powróciła do pisania książek dopiero po ukończeniu studiów. Gdyby więc nie współczesne szkolnictwo, na pewno wcześniej spełniłaby swoje marzenia"

"Gdyby nie szkoła, Agnieszka dużo wcześniej wydałaby swoją pierwszą książkę. Pisała dużo, pierwszą <powieść> napisała w czwartej klasie szkoły podstawowej. Jej szuflada była coraz bardziej wypełniona rękopisami. W gimnazjum wygrywała konkursy literackie i już wiedziała, że nie zostanie lekarzem, tylko pisarką. Lecz wszystko zmieniło się w liceum. Nie wiem czy Państwo...

-Więc jest Pan... Znajomym Pani Artemis..?
-Bardzo dobrym znajomym.
-Rozumiem... Przejdźmy może do rzeczy... O czym może mi Pan opowiedzieć..? Może jakieś zabawne zdarzenie? Anegdotka z życia?
-O, tak. Znam naprawdę świetną. Pamiętam, jakby to było wczoraj... Do Ziemi zbliżał się gigantyczny meteoryt, ale NASA i te inne sprawy nie miały o tym pojęcia. Bardzo zajęte były. Gdy zauważyłem ten ogromny, płonący głaz ze śmiercionośną prędkością pędzący w stronę naszej ukochanej planety, pewien byłem że wszyscy zginiemy. Ale tak się nie stało! Bowiem zauważyła go też Artemis! Bohatersko popędziła w stronę przewidywanego miejsca jego upadku, które sama z niezwykłą dokładnością obliczyła, a potem gołymi rękami zatrzymała niebezpieczeństwo! Wszyscy po wieczne czasy będziemy jej dłużnikami! Chwała jej przyćmiewać powinna Słońce, ale z powodu swojej niespotykanej już skromności, nikomu nie opowiedziała tym wydarzeniu.
-A gdzie jest teraz ten meteoryt, jeśli można spytać..?
-Tysiące jego maleńkich fragmentów znajdują się w najróżniejszych muzeach świata!
-Bardzo Panu dziękuję, z pewnością opiszę to wydarzenie w mojej książce.

...
-Pssst! Pani Artemis, tu jestem! To będzie 5000.
-Miały być 3.
-Historia dobra wyszła, to i dobra zapłata się należy.

-Więc jest Pan... Znajomym Pani Artemis..?
-Bardzo dobrym znajomym.
-Rozumiem... Przejdźmy może do rzeczy... O czym może mi Pan opowiedzieć..? Może jakieś zabawne zdarzenie? Anegdotka z życia?
-O, tak. Znam naprawdę świetną. Pamiętam, jakby to było wczoraj... Do Ziemi zbliżał się gigantyczny meteoryt, ale NASA i te inne sprawy nie miały o tym pojęcia. Bardzo zajęte były....

Niczym konkretnym się nie wyróżniała,
ale była przez ludzi bardzo lubiana,
była wesołym i dobrym człowiekiem,
była na każde zło lekiem

Niczym konkretnym się nie wyróżniała,
ale była przez ludzi bardzo lubiana,
była wesołym i dobrym człowiekiem,
była na każde zło lekiem

Chciałbym być znany nie tylko z tego że znam mnóstwo książek, i wogóle jestem chodzącą encyklopedią w sprawach książkowych, bo z tego też chciałbym być znany. Ale jeśli chodzi o biografię to chciałbym być jednym z czołowych informatyków na świecie. Cała biografia byłaby historią jak zostałem jednym z najlepszych informatyków,a anegdotami były by informacje że znam mnóstwo książek, szczególnie fantastyka,a nie podręcznik z matmy

Chciałbym być znany nie tylko z tego że znam mnóstwo książek, i wogóle jestem chodzącą encyklopedią w sprawach książkowych, bo z tego też chciałbym być znany. Ale jeśli chodzi o biografię to chciałbym być jednym z czołowych informatyków na świecie. Cała biografia byłaby historią jak zostałem jednym z najlepszych informatyków,a anegdotami były by informacje że znam mnóstwo...