Pamiętam jako dziecko pojechałam na kolonie. W nocy przyśniło mi się, że jestem w pokoju pełnym kratek, nie mogłam się z niego wydostać, budziłam się w nocy zlana potem. Rano wyskoczyłam z łóżka jak poparzona - okazało się, że pokój jest wytapetowany tapetą w kratę. Przez cały wyjazd była ona dla mnie utrapieniem

Pamiętam jako dziecko pojechałam na kolonie. W nocy przyśniło mi się, że jestem w pokoju pełnym kratek, nie mogłam się z niego wydostać, budziłam się w nocy zlana potem. Rano wyskoczyłam z łóżka jak poparzona - okazało się, że pokój jest wytapetowany tapetą w kratę. Przez cały wyjazd była ona dla mnie utrapieniem

Przykładam dużą wagę do snów. Są osoby, które rzadko pamiętają, o czym śniły, a ja każdego dnia, tuż po przebudzeniu, mam pod powiekami świeże obrazy z sennych wizji. Niektóre są bardzo przyjemne, satysfakcjonujące i żałuję, że sen dobiegł końca. Inne wręcz przeciwnie, koszmary, jakich nie życzę nikomu. Jednakże parę snów, z różnych etapów życia - najstarszy to ten o kosmicie, jeszcze z czasów przedszkolnych - nadal trzyma się mojej pamięci.

W mieszkaniu, do którego wprowadziłam się parę miesięcy temu z racji zmiany lokum w mieście, gdzie studiuję, sypiam dobrze. Jeden z pierwszych snów tutaj mogę opisać jako dosyć... osobliwy. Śniło mi się, że wraz z moją siostrą przemierzałyśmy uliczki między zwyczajnymi osiedlami. Był ciepły, słoneczny dzień, ale spokojny spacer znienacka został zakłócony przez widok dorosłej lwicy wylegującej się w promieniach na jednym z trawników. Postanowiłyśmy, że spróbujemy przejść niezauważone i czym prędzej wrócić do domu. Dzika kocica nas zauważyła i ruszyła do ataku. Gnałyśmy przed siebie, ile sił w nogach. Na szczęście udało nam się uniknąć gniewu lwicy i trafiłyśmy bezpiecznie do mojego mieszkania. W późniejszej scenie musiałam wyjść na zajęcia, choć bardzo się bałam. Lwa już nie było, lecz zaczęłam się błąkać po mieście, w którym nie rozpoznawałam Wrocławia i nie mogłam tym samym trafić do celu. Jakby tego było mało, później ukazywały mi się duchy młodych dziewczyn. Obudziłam się, ale lęk towarzyszył mi jeszcze przez parę godzin.

Przykładam dużą wagę do snów. Są osoby, które rzadko pamiętają, o czym śniły, a ja każdego dnia, tuż po przebudzeniu, mam pod powiekami świeże obrazy z sennych wizji. Niektóre są bardzo przyjemne, satysfakcjonujące i żałuję, że sen dobiegł końca. Inne wręcz przeciwnie, koszmary, jakich nie życzę nikomu. Jednakże parę snów, z różnych etapów życia - najstarszy to ten o...

Zdarzyło się to pewnego dnia.
Spacerowałam sama w ciemnym lesie. Dookoła nie było nic oprócz gęstych drzew, przez które nie przebijał się żaden promyk słońca. Nie czułam wtedy strachu, raczej spokój, tak jakbym wiedziała, że nic mi się nie stanie. Jakbym czuła, że to mój dom, że to właśnie tu należę. Ubrana byłam dość nietypowo bo w krótkie spodenki i stanik zrobiony z liści i gałęzi. Chodziłam między drzewami całkiem boso, kłując się i potykając od czasu do czasu. Czułam, że czegoś szukam, tak jakby to miejsce ukrywało coś przede mną. W pewnym momencie gdy byłam bliska celu, a przynajmniej miałam takie przeczucie, ziemia obsunęła się pod moimi stopami a ja spadając w bezkresny mrok przebudziłam się bezpieczna w łóżku u mojej prababci.
To była moja pierwsza noc u niej.
Tego snu nigdy nie za pomnę.
Wiele razy starałam się wrócić w tamto miejsce, ciekawa co by było gdybym odnalazła to czego szukałam.

Zdarzyło się to pewnego dnia.
Spacerowałam sama w ciemnym lesie. Dookoła nie było nic oprócz gęstych drzew, przez które nie przebijał się żaden promyk słońca. Nie czułam wtedy strachu, raczej spokój, tak jakbym wiedziała, że nic mi się nie stanie. Jakbym czuła, że to mój dom, że to właśnie tu należę. Ubrana byłam dość nietypowo bo w krótkie spodenki i stanik zrobiony z...

Niestety nie. Prawie nigdy nie pamiętam własnych snów tuż po przebudzeniu, a co dopiero z przed 5 lat kiedy to wprowadziłam się do nowego mieszkania. Teraz nie potrafię nawet stwierdzić czy na pewno mi się coś śniło czy może moja pierwsza noc obyła się bez proroczych koszmarów sennych. A nawet jeśli coś mi się śniło to cieszę się, że tego nie pamiętam, bo jest coś przerażającego w znajomości swojej przyszłości czy związanej z nią wydarzeniami.

Niestety nie. Prawie nigdy nie pamiętam własnych snów tuż po przebudzeniu, a co dopiero z przed 5 lat kiedy to wprowadziłam się do nowego mieszkania. Teraz nie potrafię nawet stwierdzić czy na pewno mi się coś śniło czy może moja pierwsza noc obyła się bez proroczych koszmarów sennych. A nawet jeśli coś mi się śniło to cieszę się, że tego nie pamiętam, bo jest coś...

Nie wiem, śmiać się czy płakać? Bo dotychczas gdy wspominamy ten sen z bratem zastanawiamy się czy było ze mną wszystko w porządku.

Za młodzieńczych lat gdy wraz z rodzeństwem zajmowaliśmy wspólny pokój nawiedził mnie sen. Wszystko wydawało się być tak realne, że aż nie możliwe! Nasz sad, dom nawet drobne szczegóły na meblach. Przyśniła mi się zła czarownica, która w realnym świecie jest małą lalką mojej starszej siostry. Owa czarownica wówczas goniła nas po całym domu i sadzie, my małe dzieci bojąc się uciekaliśmy chowając się gdzie tylko się da! Niestety, zła kobieta złapała mojego brata wyrywając mu serce, krwawa scena tak mnie wystraszyła, że budząc się niestety pozostawiłam po sobie mokrą plamę na łózko. Jednak to nie wszystko - nie, nie!
Wstając z łóżka już w realnym świecie, zasikana stojąc nad moim bratem krzyczałam, że nie ma serca! od co! Przez ponad tydzień rodzice i inni domownicy starali się mi to wytłumaczyć. Jednak ja im nie wierzyłam i chcąc uniknąć powrotu złej czarownicy spałam przy zapalonej lampce bo ponoć to ją odstraszało - światło żarówki miało spalić ją jak ogień w "Jasiu i Małgosi"

A teraz najlepsze, sen ten okazał się proroczy - mój brat kilka dni później zachorował na serce. A po kilku latach sen znowu się powtórzył ;)

Nie wiem, śmiać się czy płakać? Bo dotychczas gdy wspominamy ten sen z bratem zastanawiamy się czy było ze mną wszystko w porządku.

Za młodzieńczych lat gdy wraz z rodzeństwem zajmowaliśmy wspólny pokój nawiedził mnie sen. Wszystko wydawało się być tak realne, że aż nie możliwe! Nasz sad, dom nawet drobne szczegóły na meblach. Przyśniła mi się zła czarownica, która w...

W nocy śnił mi się niekończący się maraton pływacki. Płynąłem cały czas prosto przed siebie, a mimo to co chwilę przepływałem pod mostkiem z dopingującymi kibicami. Jakoś nie przeszkadzało mi, że jestem nagi.
Zastanawiałem się, czy nie opływam dookoła jakiejś małej planety, ale przy tak małej wielkości obwodu byłoby zbyt trudno utrzymać wodę w ryzach. Tuż przed końcem wyścigu domyśliłem się, że jedynym sensownym wytłumaczeniem tego toru była wirująca stacja kosmiczna, w cylindrze której wylano wodę. Siła ciążenia wirującego obrotu stacji utrzymywała wodę od wewnątrz zakrzywionej powierzchni, inaczej niż wody powierzchniowe na Ziemi. I wtedy przed sobą ujrzałem taśmę mety. Przerwałem ją i zaraz pojawiła się drabinka, za pomocą której wydostałem się wprost na podium, a na szyi zawieszono mi złoty medal.
Idąc do szkoły, spotkałem koleżankę, Ewę i opowiedziałem jej swój sen.
– Znakomity! Co za wyobraźnia – zachwyciła się Ewa.
– A ja uważam, że to prawdziwa niedorzeczność – odpowiedziałem.
– Czemu tak sądzisz? – zdziwiła się Ewa.
– Koszty wybudowania takiej pływalni byłyby niebotyczne. A do tego koszty transportu wody i ludzi. Poza tym ogromne niebezpieczeństwa związane, na przykład, z nagłym zatrzymaniem się obrotów bębna. Wtedy cała woda rozproszyłaby się w powietrzu nieważkiej przestrzeni i udusiła zawodników i sędziów.
– Z praktycznego punktu widzenia na pewno masz rację, ale może pierwszy wyobraziłeś sobie taką pływalnię na orbicie i to się liczy.

W nocy śnił mi się niekończący się maraton pływacki. Płynąłem cały czas prosto przed siebie, a mimo to co chwilę przepływałem pod mostkiem z dopingującymi kibicami. Jakoś nie przeszkadzało mi, że jestem nagi.
Zastanawiałem się, czy nie opływam dookoła jakiejś małej planety, ale przy tak małej wielkości obwodu byłoby zbyt trudno utrzymać wodę w ryzach. Tuż przed końcem...

Mieszkam w swoim domu odkąd przyjechałam ze szpitala jako trzydniowy brzdąc, więc nie będę pisać jakie miałam sny prorocze jak spałam w nim, ale pamiętam sen gdy wyjechałem kiedyś na wiśnie, po całym dniu zbierania wiśni, oczywiście śniły mi się ( o dziwo) drzewka z tymi przecudnymi owocami. Tak więc sen tak jakby był proroczy, bo następnego dnia pracowałam w sadzie;)

Mieszkam w swoim domu odkąd przyjechałam ze szpitala jako trzydniowy brzdąc, więc nie będę pisać jakie miałam sny prorocze jak spałam w nim, ale pamiętam sen gdy wyjechałem kiedyś na wiśnie, po całym dniu zbierania wiśni, oczywiście śniły mi się ( o dziwo) drzewka z tymi przecudnymi owocami. Tak więc sen tak jakby był proroczy, bo następnego dnia pracowałam w sadzie;)

Podróże są moją pasją, ale niechętnie zasypiam w nowym miejscu. Tego dnia, w którym przyjechałam do miejscowości Murrhardt w Niemczech miałam nie sen, a koszmar, w najgorszej jego postaci. Szłam ciemnym korytarzem, z dużą ilością drzwi. Każde drzwi były innego rozmiaru, kształtu, koloru i miały w sobie coś, co zachęcało do wejścia, a jednocześnie odpychało. Ciekawość jednak wzięła górę, więc wybrałam czarne, owalne drzwi pokryte futrem. Otworzyłam je i weszłam do środka. Panował tam półmrok, ale od razu zauważyłam dwie czarne postacie, siedzące przy stole, grając w karty. Podeszłam do nich aby się przywitać i zamarłam w przerażeniu. Były to dwa wilkołaki, z zębami ostrymi jak brzytwa. Zauważyły mnie i podbiegły łapiąc za ręce i nogi. Przywiązały mnie do krzesła i zaczęły torturować.
Z moich ust wydał się krzyk, który jak się później okazało, słyszalny był w kilku sąsiednich pokojach. Dobrze, że udało mi się przerwać ten koszmar...

Podróże są moją pasją, ale niechętnie zasypiam w nowym miejscu. Tego dnia, w którym przyjechałam do miejscowości Murrhardt w Niemczech miałam nie sen, a koszmar, w najgorszej jego postaci. Szłam ciemnym korytarzem, z dużą ilością drzwi. Każde drzwi były innego rozmiaru, kształtu, koloru i miały w sobie coś, co zachęcało do wejścia, a jednocześnie odpychało. Ciekawość jednak...

Od dawna miałam ten sam sen. Przeprowadziłam się do innego mieszkania ze względu na problemy małżeńskie. W pierwszej marze w nowym domu biegłam. Drogi nie oświetlał nawet księżyc. Jedyne co słyszałam to wycie wilka, którego skowyt dochodził do mnie z oddali. Momentalnie się zatrzymałam. Wsłuchiwałam się w dźwięk, ale był inny. Majestatyczny. Zawsze się go bałam. Teraz czułam więź między nami.
Odgłos ucichł. Nadal stałam w osłupieniu. Usłyszałam przeraźliwy dźwięk. Jego źródło znajdowało się za mną. Zaczęłam gnać przed siebie. Każdy krok był dla mnie wielkim wysiłkiem. Pędziłam co tchu, lecz nie starczyło mi energii. Potknęłam się.
Nie mogłam wstać. Próbowałam się czołgać. Ostatkiem sił wdrapałam się na ogromny głaz, który znajdował się na mojej drodze. Podnosząc głowę ujrzałam dużego białego wilka. Był zachwycający. Miał puszyste futro i czekoladowe oczy. Dopiero gdy zawył i popędził w mym kierunku przypomniałam sobie o bestii.
Była wściekła. Rzuciła się na mnie. Szarpała moje ubranie. Miałam na sobie zwiewną sukienkę. Czarny potwór porwał ją na strzępy. Wtedy do akcji wkroczył mój dobry omen. Skoczył na agresora. Był brutalny, rozgryzał tętnicę przeciwnika. Nie mogłam odwrócić wzroku. Wpatrywałam się w zwierzę jak zahipnotyzowana.
Rano dostałam wiadomość, iż mój mąż-damski bokser zginął w wypadku samochodowym. To okrutne, ale myślę, iż mężczyzna, który w niego wjechał był moim dobrym omenem, który pomógł mi się wydostać z rąk tyrana.

Od dawna miałam ten sam sen. Przeprowadziłam się do innego mieszkania ze względu na problemy małżeńskie. W pierwszej marze w nowym domu biegłam. Drogi nie oświetlał nawet księżyc. Jedyne co słyszałam to wycie wilka, którego skowyt dochodził do mnie z oddali. Momentalnie się zatrzymałam. Wsłuchiwałam się w dźwięk, ale był inny. Majestatyczny. Zawsze się go bałam. Teraz...

W czerwcu byłam na wycieczce klasowej w Wiśle. Nigdy nie wysypiam się dobrze na wycieczkach, zawsze budzę się w nocy. Tamten sen pamiętam dobrze ze względu na to, że w połowie się ziścił. Śniłam wtedy o tym, że w podróży autokarem stwierdziłam, że zapomniałam połowy swoich rzeczy, a w domu złamałam rękę. Faktycznie tak się stało - ośrodek musiał odesłać mi pocztą ładowarkę do telefonu i buty na zmianę, a będąc już w domu skręciłam sobie nadgarstek.

W czerwcu byłam na wycieczce klasowej w Wiśle. Nigdy nie wysypiam się dobrze na wycieczkach, zawsze budzę się w nocy. Tamten sen pamiętam dobrze ze względu na to, że w połowie się ziścił. Śniłam wtedy o tym, że w podróży autokarem stwierdziłam, że zapomniałam połowy swoich rzeczy, a w domu złamałam rękę. Faktycznie tak się stało - ośrodek musiał odesłać mi pocztą ładowarkę...