Mam 80 lat i uśmiech na twarzy. Siedzę przy nowoczesnym komputerze, błyskawicznie klikając w klawisze, zapisuję wyniki doświadczeń, jakie uzyskałam w pracy w laboratorium, zajmując się bioluminescencją bakterii- narzędziem w wykrywaniu nowotworów albo detekcji szkodliwego promieniowania jądrowego. Właśnie piszę artykuł w języku angielskim, który ma ukazać się w internetowym wydaniu międzynarodowego czasopisma naukowego. Piję przy tym kakao z miodem i mlekiem. Za chwilę słyszę dzwonek, biegnę otworzyć drzwi. Widzę przed sobą dwie rodziny moich dwóch synów bliźniaków: Piotrka i Szymona. Mają już 52 lata i dorosłe dzieci. Szymon ma 20-letnią córkę i 22-letniego syna, a Piotr 21-letnie trojaczki-2 synów i córkę. Wszyscy mnie odwiedzają z okazji otrzymania nagrody Nobla w dziedzinie medycyny za biotechnologiczne leczenie nowotworów.Siadamy w salonie, dołącza się do nas mój mąż- 82- letni fizyk, profesor i oglądamy Familiadę prowadzoną przez wnuka Karola Strasburgera. Potem idziemy na basen w ogrodzie naszego domu i gramy w Waterpolo, gdzie trafiam 5 bramek, dzięki mylącej innych leworęczności. Jestem sprawna umysłowo i fizycznie i zamierzam żyć jeszcze 20 lat.

Mam 80 lat i uśmiech na twarzy. Siedzę przy nowoczesnym komputerze, błyskawicznie klikając w klawisze, zapisuję wyniki doświadczeń, jakie uzyskałam w pracy w laboratorium, zajmując się bioluminescencją bakterii- narzędziem w wykrywaniu nowotworów albo detekcji szkodliwego promieniowania jądrowego. Właśnie piszę artykuł w języku angielskim, który ma ukazać się w internetowym...

Na starość odkryje nowe hobby, które sprawi, iż zapomnę o świecie. Będę rozwiązywać krzyżówki, sudoku i inne zagadki logiczne, by mózg wciąż był sprawny. Nadal będę miała sentyment do simsów i będę w nie grać. I nadal będę czytać. Tyle tylko, że poznane historie sprawią, iż może życie stanie się barwniejsze, a ja będę mieć niesamowite przygody, podczas których poznam osoby podobne do mnie. Dla których taki wiek to drugie życie, być może nawet ciekawsze niż to pierwsze.

Na starość odkryje nowe hobby, które sprawi, iż zapomnę o świecie. Będę rozwiązywać krzyżówki, sudoku i inne zagadki logiczne, by mózg wciąż był sprawny. Nadal będę miała sentyment do simsów i będę w nie grać. I nadal będę czytać. Tyle tylko, że poznane historie sprawią, iż może życie stanie się barwniejsze, a ja będę mieć niesamowite przygody, podczas których poznam osoby...

Nie do końca mogę stwierdzić jaka będę na starość bo tak na prawdę nie wiem co mnie jeszcze czeka. To o czym marzę teraz i to czy te marzenia i plany się ziszczą, będzie miało wpływ na to jaką osobą będę na starość. Jednakże zakładając, że wszystko w życiu mi się uda i wszystko pójdzie po mojej myśli, podejrzewam, że będę niezwykle szczęśliwym człowiekiem.
Myślę, że moje relacje z samym sobą będą ciepłe. Myślę, że nie zrobiłabym jakiegoś wielkiego głupstwa w życiu ażeby mieć z sobą na pieńku :)
Trzeba się akceptować takim jakim się jest i nawet wtedy gdy jesteśmy u schyłku życia a jednak rozmawiamy ze swoim młodzieńczym odbiciem :)

Nie do końca mogę stwierdzić jaka będę na starość bo tak na prawdę nie wiem co mnie jeszcze czeka. To o czym marzę teraz i to czy te marzenia i plany się ziszczą, będzie miało wpływ na to jaką osobą będę na starość. Jednakże zakładając, że wszystko w życiu mi się uda i wszystko pójdzie po mojej myśli, podejrzewam, że będę niezwykle szczęśliwym człowiekiem.
Myślę, że moje...

Widzę siebie jako pełną życia starszą panią, która z wielką chęcią pójdzie na mecz lub jakiś międzypokoleniowy dancing, Ale również znajdzie czas na oddanie się swoim "spokojniejszym" pasjom i przede wszystkim jako kochającą babcię kilkorga rozbrykanych urwisów.

Widzę siebie jako pełną życia starszą panią, która z wielką chęcią pójdzie na mecz lub jakiś międzypokoleniowy dancing, Ale również znajdzie czas na oddanie się swoim "spokojniejszym" pasjom i przede wszystkim jako kochającą babcię kilkorga rozbrykanych urwisów.

Nie myślałam, że praca w domu spokojnej starości będzie tak wyglądać. Spodziewałam się opieki nad staruszkami, którzy są zbyt chorzy by ich rodziny mogły się nimi zająć, a tymczasem trafiłam na nią. Starsza pani, którą mi przydzielono była… niesamowita.
Anna miała 87 lat, chociaż wyglądała młodziej. W przeciwieństwie do pozostałych staruszek ta nadal miała długie, ciemnosiwe włosy, które splatała w misterny kok. Zaskoczyła mnie tym, że pomimo swojego wieku nadal się malowała. Niezależnie od sytuacji, Anna zawsze wyglądała nienagannie z ustami podkreślonymi pomadką i różem na pooranych zmarszczkami policzkach. Miała klasę.
Co ranek zastawałam ją pijącą mocną, czarną herbatę w towarzystwie Alberta albo Karola. Anna zdradziła mi, że od zawsze o wiele lepiej dogadywała się z mężczyznami. Zupełnie jak ja. Uwielbiałam słuchać opowieści o jej zmarłym mężu, dzieciach i wnukach. Właściwie od pewnego czasu traktowałam ją jak babcię dobrą radę - zaczęłam pytać co myśli o różnych rzeczach, i co zrobiłaby na moim miejscu. Mądrość i humor ukryte w jej odpowiedziach ciągle mnie zadziwiały. Stale dawała mi do zrozumienia, że mam tylko jedno życie i ani minuty więcej. Łączyła nas dziwna więź, której nie umiałam wyjaśnić, ale…
-Twój ruch, kochana - wyrwała mnie z zamyślenia Anna. Spojrzałam najpierw na szachownicę, a później na moją podopieczną. Zza okularów spoglądała na mnie para pogodnych, piwnych oczu okolonych zmarszczkami. Tych samych oczu, które co rano patrzyły na mnie z lustra.

Nie myślałam, że praca w domu spokojnej starości będzie tak wyglądać. Spodziewałam się opieki nad staruszkami, którzy są zbyt chorzy by ich rodziny mogły się nimi zająć, a tymczasem trafiłam na nią. Starsza pani, którą mi przydzielono była… niesamowita.
Anna miała 87 lat, chociaż wyglądała młodziej. W przeciwieństwie do pozostałych staruszek ta nadal miała długie,...

Każdemu starośc da to na co zasłużył.
Pytanie? Stwierdzenie faktu? Karmiczna wizja świata?
A kiedy zaczyna sie starość? Jest jakaś data, jakaś godzina,określajaca, która jak wystrzał z armaty, albo gwizdek sędziego określi: tak, od teraz jesteś stary!!! I, np. w krótkich spodenkach na boisko nie wyjdziesz. Laski już nie beda Ci sie podobać, o innych aspektach stosunków międzyludzkich nie wspominając. Dla wielu ludzi to nie są błahe pytania. Za kilka miesięcy przechodzę na emeryturę. To już "za stary " bede żeby, jak teraz: przy głosno nastawionym AntyRadiu, słuchając Def'a Lepparda (np.), pisać ten tekst.
A za kilka dni, razem z wnukiem, rozpoczniemy Jego przygotowania do sezonu piłkarskiego; piłka, bieżnia, krótkie majtki i dwie godziny dziennie na boisku ( bo młody nie odpuści).
No więc: jaki będę, kiedy bedę stary? Może, zamiast "..wesołe jest życie staruszka...", posłucham rady G.łobaszewskiej i "...całkiem spokojnie wypije trzecią kawę..."?
Parafrazując: więc nie pytajcie
czy już jestem
STARY.
No. Raczej.Kropka. A co mitam!: Wykrzyknik.

Każdemu starośc da to na co zasłużył.
Pytanie? Stwierdzenie faktu? Karmiczna wizja świata?
A kiedy zaczyna sie starość? Jest jakaś data, jakaś godzina,określajaca, która jak wystrzał z armaty, albo gwizdek sędziego określi: tak, od teraz jesteś stary!!! I, np. w krótkich spodenkach na boisko nie wyjdziesz. Laski już nie beda Ci sie podobać, o innych aspektach stosunków...

Jak tak dalej pójdzie, to na starość pozostanę osobą samotną i trochę mającą żal do losu, że tak się sprawy poukładały. Wiele życiowych momentów wracających we wspomnieniach będzie napełniało mnie poczuciem dumy i satysfakcji-studia, praca, własne mieszkanie itp. Inne będą wywoływały uśmiech na twarzy-przykładem może być pierwsza szkolna miłość albo wakacje w Ustroniu Morskim. Na pewno pojawi się poczucie wdzięczności za te wszystkie momenty życia, które wprawiały mnie w zachwyt. Pojawi się też nostalgia za czymś, czego nie zasmakowałam...Dlatego moje relacje z samą sobą będą przyjacielskie, ale będę też darzyła siebie współczuciem.

Jak tak dalej pójdzie, to na starość pozostanę osobą samotną i trochę mającą żal do losu, że tak się sprawy poukładały. Wiele życiowych momentów wracających we wspomnieniach będzie napełniało mnie poczuciem dumy i satysfakcji-studia, praca, własne mieszkanie itp. Inne będą wywoływały uśmiech na twarzy-przykładem może być pierwsza szkolna miłość albo wakacje w Ustroniu...

Jako staruszka będę starała się wykrzesać z tego nudnego, przepełnionego bólami reumatycznymi życia trochę radości. Z mojej twarzy nie będzie schodził uśmiech dający nadzieję młodym, że starość wcale nie musi oznaczać smutku. Jako, że obecnie jestem duszą artystyczną zapewne jako starsza pani całymi dniami będę siedzieć w fotelu czytając książki, słuchając radiowej Trójki i nucąc pod nosem swoje ulubione piosenki. W wolnych chwilach będę tworzyć obrazy, które po mojej śmierci przekażę dzieciom i wnukom. Poranki będę spędzać na tarasie słuchając świergotu ptaków oraz dziękując Bogu, że pozwolił mi dziś rano się obudzić, zaś wieczorami z zapartym tchem będę podziwiać zachody słońca. Każdego tygodnia z wielką niecierpliwością będę wyczekiwać odwiedzin mojej rodziny, która miejmy nadzieję, nie zapomni o mnie. Razem będziemy wspominać stare, dobre czasy, kiedy to jeszcze miałam zdrowie i siłę na ukochane podróże oraz wycieczki rowerowe. Kiedy mojej rodziny nie będzie w pobliżu czas będę spędzać z koleżankami, z którymi poplotkuję o tym nowym staruszku, co niedawno przybył do naszego domu starców i co tak uroczo się uśmiecha. Kto powiedział, że na starość nie można się zakochać? A jeśli chodzi o relacje między młodą, a starą mną, to myślę, że będą bardzo dobre. Wiele nas łączy (przede wszystkim miłość do muzyki), więc będziemy miały mnóstwo tematów do rozmów. Chociaż nie ukrywam, że czasem włączy mi się tryb zrzędzenia z czym młoda i niecierpliwa ja mogę sobie nie poradzić. Ale co ja gadam! Ja nie dam rady? Włączymy dobrą muzykę, zjemy nasze ulubione ciasteczka i jakoś się dogadamy. ;)

Jako staruszka będę starała się wykrzesać z tego nudnego, przepełnionego bólami reumatycznymi życia trochę radości. Z mojej twarzy nie będzie schodził uśmiech dający nadzieję młodym, że starość wcale nie musi oznaczać smutku. Jako, że obecnie jestem duszą artystyczną zapewne jako starsza pani całymi dniami będę siedzieć w fotelu czytając książki, słuchając radiowej Trójki i...

Moja podopieczna pani Ola jest miłą i energiczną staruszką, która nie potrafi usiedzieć w miejscu. Prowadzi zajęcia fitness, chociaż lekarz jej tego kategorycznie zabronił.
-Wyobrażasz to sobie? Powiedział,że dla 90-letniego organizmu to za duże obciążenie...Masz pojęcie? Bezczelny-powiedziała do mnie któregoś dnia zbulwersowana i na dowód, że nie miał racji zademonstrowała imponujący szpagat.
Krążą plotki, że moja podopieczna ma romans z masażystą, który jest trzydzieści lat od niej młodszy.
- Zawsze wolałam młodszych, mój mąż był trzy lata młodszy ode mnie- powiedziała mi kiedyś.

Lubię tą panią Olę, choć trochę za dużo gada i bywa przez to męcząca.Nocami czyta książki, bo w dzień nie ma na to czasu.
Ma straszny bałagan w pokoju. Ogólnie to zachowuje się jak nastolatka.
Jednak gdy opowiada mi o swojej młodości, to te historie wydają mi się dziwnie znajome.
W końcu pewnej nocy uświadamiam sobie, że pani Ola jest mną za 60 lat...
Szok, po prostu.
W sumie to fajne, że będę taką energiczną staruszką...

Moja podopieczna pani Ola jest miłą i energiczną staruszką, która nie potrafi usiedzieć w miejscu. Prowadzi zajęcia fitness, chociaż lekarz jej tego kategorycznie zabronił.
-Wyobrażasz to sobie? Powiedział,że dla 90-letniego organizmu to za duże obciążenie...Masz pojęcie? Bezczelny-powiedziała do mnie któregoś dnia zbulwersowana i na dowód, że nie miał racji...

Myślę, że na starość będę lekko zwariowana- będę starała się spełnić wszystkie swoje jeszcze nie spełnione marzenia. Bo jeśli nie zdążyłam w młodości, to kiedy jak nie już na emeryturze? Pewnie będę przyjazna dla innych, towarzyska. Nie będę sprawiać problemów, a raczej szukać ze wszystkimi wspólnego języka, chociaż dla ludzi nieprzyjemnych nie pozostanę dłużna.
Z młodszą wersją siebie na pewno dogadałabym się, w końcu ludzie o podobnych cechach i zainteresowaniach zawsze znajdą okazję do rozmowy. To, że przeciwieństwa się przyciągają, nie znaczy przecież, że podobieństwa się odpychają.

Myślę, że na starość będę lekko zwariowana- będę starała się spełnić wszystkie swoje jeszcze nie spełnione marzenia. Bo jeśli nie zdążyłam w młodości, to kiedy jak nie już na emeryturze? Pewnie będę przyjazna dla innych, towarzyska. Nie będę sprawiać problemów, a raczej szukać ze wszystkimi wspólnego języka, chociaż dla ludzi nieprzyjemnych nie pozostanę dłużna.
Z młodszą...