Najgłupszą rzeczą jaką zrobiłam by zdobyć względy kawalera było udawanie,że lubię hip-hop i rap.Bogowie, jaka to była dla mnie katorga.Koleś okazał się frajerem,a ja nauczyłam się,że facet ma mnie lubić za to jaka jestem.

Najgłupszą rzeczą jaką zrobiłam by zdobyć względy kawalera było udawanie,że lubię hip-hop i rap.Bogowie, jaka to była dla mnie katorga.Koleś okazał się frajerem,a ja nauczyłam się,że facet ma mnie lubić za to jaka jestem.

Czy była to szalona rzecz to nie jestem do końca przekonany. Założenie było takie – to ona ma mnie pożądać i o mnie walczyć, a ja jako samiec alfa mam ewentualnie zwrócić na Nią uwagę :P Oczywiście to tylko teoria. W rzeczywistości to ja myślałem o Dorocie codziennie, a ona nie wiedziała że istnieję. Na szczęście chodziłem do jednej klasy z jej najbliższa przyjaciółką - Mileną. Dlatego plan był taki aby kilka razy podczas rozmowy z Mileną, wspomnieć co nieco o Dorocie (bo może jak się dowie że o Niej mówiłem to ona także wykaże zainteresowanie). Dlatego posyłałem Milenie teksty w stylu: „Fajne oczy ma ta Twoja koleżanka. Dorota czy jakoś tak…”
Po kilku takich tekstach w końcu była odpowiedź. Milena mówiła:
-No coś tam o Tobie wspominała Dorota. Widziała Cię jak szedłeś na w-f.
No to już czułem że jest zainteresowanie no i jak to facet tłumaczyłem to na swój sposób, że przecież to jej zależy bo ona o mnie opowiada koleżance.
W końcu doszło do spotkania, pierwszego, drugiego itd. No i w końcu był ten moment w którym trzeba się zapytać czy „będziemy razem” (dojrzalsza wersja „chcesz ze mną chodzić”). Byliśmy akurat na spacerze i przypadkowo spotkaliśmy koleżankę z osiedla. Przypomniała mi iż będzie teraz w domu i mogę odebrać książkę która u niej zostawiłem. Kilka minut później odważyłem się i zapytałem Doroty czy będziemy razem. Ona odpowiedziała: „Nie, idź sam”. Szedłem dalej załamany tym, że właśnie „dostałem kosza”. Później się wszystko wyjaśniło. Jesteśmy razem do teraz:)

Czy była to szalona rzecz to nie jestem do końca przekonany. Założenie było takie – to ona ma mnie pożądać i o mnie walczyć, a ja jako samiec alfa mam ewentualnie zwrócić na Nią uwagę :P Oczywiście to tylko teoria. W rzeczywistości to ja myślałem o Dorocie codziennie, a ona nie wiedziała że istnieję. Na szczęście chodziłem do jednej klasy z jej najbliższa przyjaciółką -...

Był to młodzieniec w typie „niegrzecznego chłopca” – czarne opadające na oczy włosy, kolczyk w wardze, tatuaże oplatające ręce jak węże. Bossski. Szalenie mi się spodobał. A gdy trafiłam przypadkiem na koncert jego kapeli (a jakże, do tego gitarzysta) motyle w moim brzuchu omal mnie nie rozerwały.
Postanowiłam wyróżnić się, by mnie zauważył. Zrobienie sobie tatuażu wydawało się genialnym pomysłem, wszak taki chłopak na pewno lubi wytatuowane laski! Oczywiście mama by mnie zabiła za prawdziwy tatuaż (miałam wtedy 17 lat), więc zgłosiłam się do amatorki-tatuażystki malującej henną. O taaak, to było coś. Dziewczyna ze starannością i zaangażowaniem wzięła się do pracy, tak że po godzinie-dwóch na mojej lewej ręce wił się smok. Jego zadymione chrapy sięgały dłoni, a kolczasty ogon zachodził na obojczyk. Wow! Dzieło sztuki mające na celu zdobyć serce mrocznego Krzycha. Tatuażem cieszyłam się godzinę, gdyż mniej więcej po tym czasie skóra ręki zaczęła mnie palić żywym ogniem. Smok zyskał zaognioną czerwoną łuskę, będącą moim własnym rwącym bólem ciałem. Skończyłam na pogotowiu, z diagnozą silnej alergii na hennę – cóż nie dla mnie takie ozdoby. Byłam zrozpaczona, bo pielęgniarka zmywająca mi tatuaż pastwiła się nade mną słownie „Tępe dziecko z ciebie!”. Do antybiotyku upokorzenie dostałam w gratisie.
A tak… Krzych zwrócił na mnie uwagę na drugi dzień w szkole. W ciasnym zatłoczonym korytarzu ze wstrętem spojrzał na moją rękę i powiedział: „Fuuu, nie zaraź mnie tym syfem!”

Był to młodzieniec w typie „niegrzecznego chłopca” – czarne opadające na oczy włosy, kolczyk w wardze, tatuaże oplatające ręce jak węże. Bossski. Szalenie mi się spodobał. A gdy trafiłam przypadkiem na koncert jego kapeli (a jakże, do tego gitarzysta) motyle w moim brzuchu omal mnie nie rozerwały.
Postanowiłam wyróżnić się, by mnie zauważył. Zrobienie sobie tatuażu wydawało...

Nigdy nie byłam zbyt dobra w podrywaniu. Wręcz przeciwnie byłam w tym całkowicie kiepska. Dlatego rzadko zawracałam sobie tym głowę. Jednak gdy już mi jakiś chłopak wpadł w oko i nie mogłam przestać o nim myśleć, to zawsze robiłam coś, co go ode mnie odpychało. Kiedyś na koloni wpadł mi w oko taki jeden chłopak. Oczywiście wszędzie gdzie był on tam byłam też ja. Pewnego dnia postanowiłam, że po schodach do jadalni zejdę ubrana w piękną, długą, letnią sukienkę, bo wtedy na pewno się we mnie zakocha. Niestety nie przewidziałam tego, że kafelki którymi wyłożone były schody, będą takie śliskie. Tak więc zamiast zejść niczym królowa, zjechałam na sam dół na dupie. Chłopak zamiast się we mnie zakochać, śmiał się da samego końca koloni. Myślałam, że spalę się ze wstydu.

Nigdy nie byłam zbyt dobra w podrywaniu. Wręcz przeciwnie byłam w tym całkowicie kiepska. Dlatego rzadko zawracałam sobie tym głowę. Jednak gdy już mi jakiś chłopak wpadł w oko i nie mogłam przestać o nim myśleć, to zawsze robiłam coś, co go ode mnie odpychało. Kiedyś na koloni wpadł mi w oko taki jeden chłopak. Oczywiście wszędzie gdzie był on tam byłam też ja. Pewnego...

Powiadają, że aby się komuś spodobać należy mieć podobne upodobania, zbieżne poglądy, bywać w podobnych miejscach itp. Niestety ja od zawsze byłam naturą przekorną i chyba od zawsze byłam beznadziejnie zauroczona chłopakiem, który nie wiedział nawet o moim istnieniu.
Mój plan zwrócenia na siebie uwagi wykreował się gdzieś w zakamarkach irracjonalności i nigdy nie spotkał się niestety z rozumem. Co zrobiłam? Szara myszka przeistoczyła się w barwną i rzucającą się w oczy artystkę. Przemykając korytarzami szkoły ze szkicownikiem w ręku, pogrążona w marzeniach, otoczyłam się aurą tajemniczości. W takim kamuflażu miałam więcej odwagi, więc po prostu powiedziałam mu, że chcę go namalować, gdyż ma szalenie intrygującą twarz. Umówiliśmy się na kilka sesji, bym mogła go namalować-tak rozpoczęła się nasza znajomość. Ale by utrzymać jego zaciekawienie mą osobą było potrzebne coś więcej.
Odtąd każde nasze spotkanie, rozmowa stały się batalią. Gdy on mówił, że kocha słońce, ja twierdziłam, że nie ma nic piękniejszego niż księżyc. On mówił lato, ja zima. W każdej kwestii miałam przeciwstawne zdanie, nigdy nie szłam mu na rękę i zawsze miałam coś kompletnie innego do powiedzenia niż by się tego mógł spodziewać. Cóż...okazało się to niezwykle dobrym sposobem, ale by znaleźć przyjaciela.

Powiadają, że aby się komuś spodobać należy mieć podobne upodobania, zbieżne poglądy, bywać w podobnych miejscach itp. Niestety ja od zawsze byłam naturą przekorną i chyba od zawsze byłam beznadziejnie zauroczona chłopakiem, który nie wiedział nawet o moim istnieniu.
Mój plan zwrócenia na siebie uwagi wykreował się gdzieś w zakamarkach irracjonalności i nigdy nie spotkał...

Pamiętam dobrze gdy ją pierwszy raz zobaczyłem. Miałem 15 lat, chodziłem do pierwszej gimnazjum i stałem właśnie na przerwie za szkołą paląc we trzech jednego papierosa. Ona, ona była magiczna na swój sposób. Łagodne rysy twarzy, mały nosek, uśmiech który potrafił roztopić lodowiec.
Wiedziałem, że muszę jakoś zareagować by mnie zauważyła. Zaciągnąłem się i zawołałem do niej. Dym z papierosa za szybko wleciał do płuc. Zacząłem się krztusić, a wszyscy wokół śmiać ze mnie. Wszyscy tylko nie ona. Uśmiechnęła się, spuściła wzrok ku ziemi i nie zatrzymując się poszła do szkoły.
Od tego dnia zawsze ją obserwowałem. Gdy siedziałem w domu nie jednokrotnie widziałem jak wychodzi gdzieś ze swoim
elegancko ubranymi znajomymi. Była tak nie winna przy nich.
Wiele razy pragnęłam by spojrzała w stronę mojego okna by nasze spojrzenia mogły się na chwilę spotkać.
Pragnęłam wyznać jej co czuje. O ile nie brakuje mi odwagi by rzucić kamieniem w auto o tyle rozmowa o uczuciach wywołuje u mnie lęki.
Obserwuję ją codziennie. Przez 5 lat patrzę jak wychodzi ze swojego domu. Już dłużej nie wytrzymam. Wstałem i wybiegłem za nią. Wiedziałem którędy pójdzie. Stanąłem przed nią wyznając swe uczucia, a ona.. Ona nawet nie dała mi dokończyć mych słów. Przestraszona próbowała mnie ominąć. Mnie! Jej największą miłości! Uderzyłem ją w głowę z pełnej siły, a ona padła na ziemie. Chyba nie oddycha, nie wiem. Podniosłem ją i zaniosłem do piwnicy naszego domu. Zrobię wszystko byśmy byli razem i udowodnię jej to.

Pamiętam dobrze gdy ją pierwszy raz zobaczyłem. Miałem 15 lat, chodziłem do pierwszej gimnazjum i stałem właśnie na przerwie za szkołą paląc we trzech jednego papierosa. Ona, ona była magiczna na swój sposób. Łagodne rysy twarzy, mały nosek, uśmiech który potrafił roztopić lodowiec.
Wiedziałem, że muszę jakoś zareagować by mnie zauważyła. Zaciągnąłem się i zawołałem do...

To było jakieś 12 kg temu...ogarnia mnie dzika rozpacz na to wspomnienie, ponieważ
a) byłam młoda
b) byłam (niestety czas przeszły) szczupła
c) byłam głupia (mniemam, że tak jak i waga- ma inteligencja także uległa znacznej metamorfozie)

Bardzo proszę nie powielać zachowań moralnie nagannych, zawartych w tym tekście!

Mała miejscowość (o wdzięcznej nazwie Kamień) na mazurach. Wybraliśmy się niewielką paczką znajomych(dokładnie ja, chłopak, w którym już się podkochiwałam i druga para) na wakacyjny wypoczynek. Już w drugi wieczór zdążyłam się skompromitować. Jestem osobą wesołą, ale raczej skromną i mam swoje zasady, jednak alkohol wyzwolił mnie z więzów moralnych, i głucha na podszepty zdrowego rozsądku wlazłam (w jeansach, białym sweterku-po dziś dzień go mam i nachlana w trzy tyłasy) do jeziora popływać. Nie pochwalam swego zachowania, ale Chłopak ów wykazał się większa bystrością-wlazł do wody za mną, gotów mnie "ratować" (stężenie alkoholu w jego krwi było podobne jak i w moim krwiobiegu). I o to właśnie mi chodziło=) Mój romantyczny chwyt poskutkował, bo w tej zimnej wodzie, pod wpływem procencików pierwszy raz cmoknęliśmy się z moją ówczesną sympatią a obecnym małżonkiem=) może te podszepty na "tani podryw" nie są takie złe, skoro do tej pory mąż uważa nasz pierwszy pocałunek za jedną z romantyczniejszych chwil w naszym wspólnym życiu=)

To było jakieś 12 kg temu...ogarnia mnie dzika rozpacz na to wspomnienie, ponieważ
a) byłam młoda
b) byłam (niestety czas przeszły) szczupła
c) byłam głupia (mniemam, że tak jak i waga- ma inteligencja także uległa znacznej metamorfozie)

Bardzo proszę nie powielać zachowań moralnie nagannych, zawartych w tym tekście!

Mała miejscowość (o wdzięcznej nazwie Kamień) na...

Pewna uczelnia. Pewien wiosenny poniedziałek. Wykład. Wszyscy z zapałem śledzą wypowiedzi profesora. Wszyscy, tylko nie on i nie ja. Nie on, bo jest tak pochłonięty czytaniem, że świat mógłby przestać istnieć. Nie ja, bo z uwagą (lecz dyskretnie!) czytam emocje odmalowujące się na twarzy nieznajomego, usiłując przy tym dostrzec tytuł książki. Ciekawość, jakiemu autorowi udało się wywołać tak piękny i szczery uśmiech, bierze górę.
Pół roku później. Korytarz. Nadal się nie znamy. Siedzę na parapecie i czytam wyżej wspomnianą książkę. Przechodzi on. Dostrzega tytuł. Przystaje. Coś mówi. Coś na temat książki. Z trudem wracam do rzeczywistości i uśmiecham się w odpowiedzi...
Do dziś nie zdaje sobie sprawy z tego, że nie był to przypadek.

Pewna uczelnia. Pewien wiosenny poniedziałek. Wykład. Wszyscy z zapałem śledzą wypowiedzi profesora. Wszyscy, tylko nie on i nie ja. Nie on, bo jest tak pochłonięty czytaniem, że świat mógłby przestać istnieć. Nie ja, bo z uwagą (lecz dyskretnie!) czytam emocje odmalowujące się na twarzy nieznajomego, usiłując przy tym dostrzec tytuł książki. Ciekawość, jakiemu autorowi...

Mój wiek: 12 lat
Mój wygląd: gruby brokat na policzkach i perłoworóżowa pomadka na ustach
Stan psychiczny: smutek, łzy, niewinne królicze oczy
Miejsce: zajęcia z języka angielskiego w prywatnej szkole
Pora: wieczór.

Wiadomo, już od najmłodszych lat trzeba wiedzieć jak radzić sobie z facetami. Moje drogie... MANIPULACJA! To słowo klucz i wszystkie to wiemy.

Mój wiek: 12 lat
Mój wygląd: gruby brokat na policzkach i perłoworóżowa pomadka na ustach
Stan psychiczny: smutek, łzy, niewinne królicze oczy
Miejsce: zajęcia z języka angielskiego w prywatnej szkole
Pora: wieczór.

Wiadomo, już od najmłodszych lat trzeba wiedzieć jak radzić sobie z facetami. Moje drogie... MANIPULACJA! To słowo klucz i wszystkie to wiemy.

Miałam osiem lat, kiedy pierwszy i ostatni raz widziałam Kamila. Mimo zaledwie kilku godzin znajomości zdążyłam znienawidzić, zakochać się i znów znienawidzić – tym razem własnych rodziców.
Rodzice Kamila wybudowali dom gdzieś na wsi. Dom ogromny, z wielkim ogrodem, który przechodził w pola i las, bo teren był tak wielki, że nikt na razie płotów nie postawił. Urządzili coś w rodzaju parapetówki z grillem dla znajomych i ich dzieci.
Dorośli zajęli się sobą i beczką piwa, a dzieci sobą i planem przejęcia władzy nad światem. Kamil najpierw mnie denerwował, że dziewczyny są głupie, beczą, bawią się w durne zabawy i w ogóle są beznadziejne. Potem zeszło na prowokację: „nie zjedziesz z tej górki!” i co oczywiste: „ja nie zjadę?!”. I nie wiedzieć kiedy stałam na szczycie pagórka o kącie pochylenia 35 stopni z jego rowerem i zamierzałam zjechać na dół. I zjechałam.
Podobno w tym samym czasie wywołałam małą sensację wśród zajętych sobą rodziców. Ktoś nagle krzyknął „Ej, czyje to dziecko właśnie zamierza rozwalić się na rowerze?”. Po czym moja matka pobiegła z krzykiem w stronę pagórka. Jakiś kolega szturchnął tatę i stwierdził, że ma świetne dziecko.
Wywaliłam się na dole górki, wstałam, otrzepałam spodnie i z uśmiechem dzikiej satysfakcji oddałam Kamilowi rower. Potem dostałam opierdziel i karę od matki. Kamil do wieczora patrzył na zachwycony, a mnie strupy na nogach zeszły dopiero po kilku tygodniach. Warto było! Mimo ran i szlabanu na dobranockę!

Miałam osiem lat, kiedy pierwszy i ostatni raz widziałam Kamila. Mimo zaledwie kilku godzin znajomości zdążyłam znienawidzić, zakochać się i znów znienawidzić – tym razem własnych rodziców.
Rodzice Kamila wybudowali dom gdzieś na wsi. Dom ogromny, z wielkim ogrodem, który przechodził w pola i las, bo teren był tak wielki, że nikt na razie płotów nie postawił. Urządzili coś...