Najbardziej na takim spotkaniu zaskoczył mnie kolega Mariusz. Bogaty synulek, jedynak, któremu wszystko było wolno. To ten, którego w klasie inni naśladowali, a żeby być w jego paczce zrobiliby wszystko. Rodzice Mariusza kilka lat temu zginęli w wypadku. On założył rodzinę, ma córkę. Jednak jak to lekkoduch z czasem przegrał i przepił wszystko co wpadło mu w ręce i żona go zostawiła. Stracił rodzinę, pieniądze i dom. Tak jest bezdomny, miał wszystko - nie ma nic. Na nasze spotkanie przyszedł tylko dzięki temu, że spotkał kiedyś Grzegorza i tak trochę pogadali. Próbowaliśmy mu pomóc, znaleźliśmy nawet mieszkanie i jako taką pracę. Nic z tego jednak nie wyszło, za bardzo "wsiąknął". Przykre i długo nie mogliśmy tego przeboleć. Nikt jednak za nikogo życia nie przeżyje.

Najbardziej na takim spotkaniu zaskoczył mnie kolega Mariusz. Bogaty synulek, jedynak, któremu wszystko było wolno. To ten, którego w klasie inni naśladowali, a żeby być w jego paczce zrobiliby wszystko. Rodzice Mariusza kilka lat temu zginęli w wypadku. On założył rodzinę, ma córkę. Jednak jak to lekkoduch z czasem przegrał i przepił wszystko co wpadło mu w ręce i żona go...

Dla mnie największym zaskoczeniem była koleżanka, która w liceum nienawidziła języka angielskiego, zawsze miała same dwóje i ledwo zaliczała ten przedmiot, a okazało się, że teraz sama jest nauczycielką tego języka. Z tego co opowiadała przed maturą zapisała się na korepetycje i nagle coś w jej głowie zaskoczyło tak, że zaczęła chłonąć całą gramatykę. Maturę oczywiście zdała, ale do tej pory żyłam w przekonaniu, ze wybrała studia na politechnice, bo z tego co pamiętam miała takie plany. Byłam w niemałym szoku jak się dowiedziałam, że złożyła papiery na filologie angielską i się dostała. I teraz dziewczyna, która kiedyś nie potrafiła złożyć prostego zdania w czasie Present Simple, jest filologiem. Widać czasem do szczęścia potrzebny jest tylko dobry nauczyciel, który potrafi w odpowiedni sposób przekazać wiedzę. Także, jeśli ktoś ma problemy z matematyką to jeszcze nic straconego!

Dla mnie największym zaskoczeniem była koleżanka, która w liceum nienawidziła języka angielskiego, zawsze miała same dwóje i ledwo zaliczała ten przedmiot, a okazało się, że teraz sama jest nauczycielką tego języka. Z tego co opowiadała przed maturą zapisała się na korepetycje i nagle coś w jej głowie zaskoczyło tak, że zaczęła chłonąć całą gramatykę. Maturę oczywiście...

Po kilku latach spędzonych na studiach myślałam, że znam trochę ludzi, z którymi spędziłam niejedną godzinę na zajęciach.
A tu proszę, historia Tomka uświadomiła mi, że nie ma rzeczy niemożliwych.
Studiowałam z Tomkiem na jednym roku. Chudy, wysoki, o nieszczególnej aparycji. Kujon? Nie, zdecydowanie nie. Ale utrzymywał się w tzw średniej. Bo wiedział jak kombinować, komu się przypochlebić, do kogo zapukać o najlepsze notatki. Ale było widać, że chce tylko dociągnąć do końca studiów.
I na zjeździe poszła plotka, że Tomek jest policjantem. Żart stulecia, pomyślałam. Ale na drugi dzień zobaczyłam jak wysiada w mundurze z radiowozu...
Świat się kończy.
Policjantem zostaje ten, którego motto życiowe brzmi "jak tu sie nie narobić, by zarobić".
Policjantem zostaje ten, który sam wychował sie w dzielnicy, gdzie jako pseudokibic sam nie jeden raz uciekał przed "psami".
Policjantem zostaje ten, który nigdy nic nie osiągnął rzetelną pracą, a tylko kombinowaniem.
Policjantem zostaje ten, który zawsze twierdził, że z każdym można się dogadać. Wszystko zależy od ceny.

O ironio losu...

Po kilku latach spędzonych na studiach myślałam, że znam trochę ludzi, z którymi spędziłam niejedną godzinę na zajęciach.
A tu proszę, historia Tomka uświadomiła mi, że nie ma rzeczy niemożliwych.
Studiowałam z Tomkiem na jednym roku. Chudy, wysoki, o nieszczególnej aparycji. Kujon? Nie, zdecydowanie nie. Ale utrzymywał się w tzw średniej. Bo wiedział jak kombinować, komu...

Ja mam niestety trochę mniej przyjemną historię. Na jednym ze spotkań klasowych dowiedziałam się, że mój kolega z podstawówki miał okropny wypadek. Mianowicie podczas pracy, jedna z ciężkich maszyn wciągnęła mu rękę do środka. Na szczęście nie był sam i udzielono mu pomocy, jednak rany były okropne, konieczna była rekonstrukcja, koszmarnie długi czas rehabilitacji i oczywiście pieniądze. Dziś, kiedy to piszę jest już w miarę dobrze, chociaż ta sytuacja odbiła się na jego zdrowiu i stylu życia i to nie w pozytywny sposób. Szkoda chłopaka, ponieważ teraz ciężko go poznać. Życzę mu dużo zdrowia.
Taka o to historia ze spotkania, smutna, ale i takie się zdarzają, najważniejsze, że wszystko skończyło się dobrze.

Ja mam niestety trochę mniej przyjemną historię. Na jednym ze spotkań klasowych dowiedziałam się, że mój kolega z podstawówki miał okropny wypadek. Mianowicie podczas pracy, jedna z ciężkich maszyn wciągnęła mu rękę do środka. Na szczęście nie był sam i udzielono mu pomocy, jednak rany były okropne, konieczna była rekonstrukcja, koszmarnie długi czas rehabilitacji i...

Kochałam się w nim przez całą szkołę średnią. Do dziś pamiętam jaki Robert był przystojny i łagodny, inny od rówieśników. Dzięki niemu zaczęłam regularnie uczęszczać na rekolekcje,bo on też zawsze chodził.
Gdy widziałam go na korytarzu miękły mi nogi. Potem szkoła się skończyła, więcej go nie zobaczyłam.

Pewnego dnia zadzwoniła Anita. W mojej starej szkole ogłoszono bal absolwentów. Oczywiście pojechałam. Jakież było moje zdziwienie, gdy zobaczyłam Roberta. Uśmiechnął się do mnie i podszedł.
Hurra !!! Pamięta mnie…Serce znowu przyspieszyło swój bieg. Nagle zbaraniałam …
Robert ubrany był w czarną koszulę, a pod kołnierzykiem miał.... KOLORATKĘ.
Był księdzem. Opowiedział mi, że zaraz po szkole pojechał na misję do Afryki i był tam sześć lat. Wrócił do Polski i jest kapłanem w kościele.

Zrozumiałam, że niepotrzebnie wzdychałam do Niego przez całą szkołę. Robert już wtedy czuł powołanie, wiedział, że będzie księdzem.
Wiem, że złamał przez to niejedno serce.

Kochałam się w nim przez całą szkołę średnią. Do dziś pamiętam jaki Robert był przystojny i łagodny, inny od rówieśników. Dzięki niemu zaczęłam regularnie uczęszczać na rekolekcje,bo on też zawsze chodził.
Gdy widziałam go na korytarzu miękły mi nogi. Potem szkoła się skończyła, więcej go nie zobaczyłam.

Pewnego dnia zadzwoniła Anita. W mojej starej szkole ogłoszono bal...

Lubiłam moją klasę w szkole podstawowej i gimnazjum (tak fajnie wymyślili, że klasa podstawowa przeszła do gimnazjum niezmieniona z kilkoma osobami nowymi). Miałam kilka bliskich koleżanek, które zawsze zapraszałam na urodziny i spędzałam czas po szkole. Po opuszczeniu jednak szkoły nasze drogi się rozeszły, kontakty się oziębiły, zobojętniły. Nagle ktoś wstawił na facebook zdjęcie klasowe i moc komentarzy zrodziła pomysł, by się spotkać. No i spotkaliśmy się po 8 latach. Znajomi wybrali różne ścieżki kariery, kilku chłopaków poszło na studia informatyczne, kilku na elektroniczne, wśród dziewczyn przeważały kierunki humanistyczne, turystyczne, a połowa z nas zakończyła naukę na szkole średniej, rozwijając swoje biznesy, np. robienie paznokci. Największe 'wow' powiedziałam, kiedy dowiedziałam się, że koleżanka Monika była przez 2 lata au pair, mieszkała w USA i pomagała rodzinie z piątką dzieciaków w wieku od 4 miesięcy do 8 lat. Musiała być tam całkiem samodzielna i radzić sobie w obcym kraju. Nie wiem, czy ja bym dała radę, dlatego zaimponowała mi. Jednak najbardziej zdziwiona byłam, kiedy kolega powiedział, że jest fryzjerem. Za młodu to był mały gangster, bardzo niepoukładany, niegrzeczny, skory do walk i pokazywania siły. A tu nagle okazuje się, że zajmuje się fryzjerstwem.... Byłam zdumiona i osłupiała, ale stwierdziłam po czasie, że człowiek jednak może być nieograniczony i wszędzie znaleźć swoje miejsce.

Lubiłam moją klasę w szkole podstawowej i gimnazjum (tak fajnie wymyślili, że klasa podstawowa przeszła do gimnazjum niezmieniona z kilkoma osobami nowymi). Miałam kilka bliskich koleżanek, które zawsze zapraszałam na urodziny i spędzałam czas po szkole. Po opuszczeniu jednak szkoły nasze drogi się rozeszły, kontakty się oziębiły, zobojętniły. Nagle ktoś wstawił na facebook...

Osobiście nigdy nie przeżyłam żadnego zjazdu absolwentów, ponieważ dopiero w tamtym roku ukończyłam LO. Lecz 2 lata temu moja mama była na 100-leciu Liceum i na tą uroczystość przyjechało wielu byłych uczniów i nauczycieli.
Gdy moja mama wróciła do domu była w ogromnym szoku, jej przyjaciele ze szkolnych lat prowadzili całkiem inne życie niż można byłoby się po nich spodziewać. Największy chuligan klasowy stał się szanowanym i bardzo oddanym swojej pracy strażakiem. Samolubny, wredny oraz można by wręcz powiedzieć, że czasami perwersyjny chłopak został zakonnikiem, który już od wielu lat poświęca całe swoje życie Bogu i pomaga w hospicjum.
Jeszcze jedna osoba zaskoczyła moją mamę, była to gwiazda szkolna, ulubienica wszystkich nauczycieli, prymuska i po prostu złote dziecko, które miało przed sobą wspaniałą karierę lekarską lub prawniczą. Dziewczyna ta nie wyjechała z naszego miasteczka, teraz pracuję w zakładzie pogrzebowym i jest tanatokosmetyczką (osoba, która robi makijaż zmarłym).
Mama przez kilka dni przeżywała i opowiadała o tym jak niespodziewanie potoczyły się życia niektórych znajomych.

Osobiście nigdy nie przeżyłam żadnego zjazdu absolwentów, ponieważ dopiero w tamtym roku ukończyłam LO. Lecz 2 lata temu moja mama była na 100-leciu Liceum i na tą uroczystość przyjechało wielu byłych uczniów i nauczycieli.
Gdy moja mama wróciła do domu była w ogromnym szoku, jej przyjaciele ze szkolnych lat prowadzili całkiem inne życie niż można byłoby się po nich...

Może ich historie nie wzbudziły we mnie zdumienia, a raczej rozczarowanie. Skończyliśmy interesujący kierunek technikum, a żadne z nas nie pracuje tak naprawdę w zawodzie. Teoretycznie więc wszyscy byliśmy zdumieni tym co wynikło z czterech lat nauki o czymś co przydaje nam się teraz praktycznie hobbystycznie.

Może ich historie nie wzbudziły we mnie zdumienia, a raczej rozczarowanie. Skończyliśmy interesujący kierunek technikum, a żadne z nas nie pracuje tak naprawdę w zawodzie. Teoretycznie więc wszyscy byliśmy zdumieni tym co wynikło z czterech lat nauki o czymś co przydaje nam się teraz praktycznie hobbystycznie.

Tak.... Powieje stereotypami - trudno!
Dziewczyny z tak zwanych złych domów poszły na resocjalizację. Kinga i Ania...
Nie potrafiłam tego zrozumieć, dopóki koleś z psychologii nie wyjaśnił mi owego mechanizmu na moich studiach.

Pewien Michał, co się miał za Boga od kasy, skończył pod mostem. Zbyt był pewny siebie i niestety z trzech uczelni go wyrzucono. To jedynak. Mimo wszystko zdziwiłam się...

Pewna nieśmiała Kasia pochodząca ze strasznie dysfunkcyjnego domu, pojawiła się w firmowych metkach od stóp do głowy... W toalecie szepnęła, że jest ekskluzywną panią do towarzystwa i wepchnęła mi wizytówkę do ręki...

Owe spotkanie musiałam "leczyć" w ramionach ukochanego.
Wiem, że nie każdy potrafi sobie ułożyć swoje życie...
Ale... Z tymi ludźmi się kiedyś bawiło na szkolnym korytarzu... A teraz? :( Po prostu mi ich żal... To tyle :(

Tak.... Powieje stereotypami - trudno!
Dziewczyny z tak zwanych złych domów poszły na resocjalizację. Kinga i Ania...
Nie potrafiłam tego zrozumieć, dopóki koleś z psychologii nie wyjaśnił mi owego mechanizmu na moich studiach.

Pewien Michał, co się miał za Boga od kasy, skończył pod mostem. Zbyt był pewny siebie i niestety z trzech uczelni go wyrzucono. To jedynak. Mimo...