Pewnie nie każdy wie, że tak naprawdę Hercules Poirot nie zginął, w każdym razie nie dla mnie ;) Moim zdaniem on tylko upozorował swoją śmierć. Był bogaty, wpływowy i zmęczony swoim życiem. Ciągłym szukaniem morderców. Tylko on jeden był w stanie przeprowadzić morderstwo doskonałe. Zero poszlak, zero podejrzeń na niego, bo przecież któż by mógł zabić królową Anglii, jak nie on... Który już nie żyje. Wydaje mu się, że po wielu latach pracy detektywistycznej nikt nie jest w stanie go rozpoznać. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że jednak jest ktoś... I tym "ktosiem" jest nie kto inny, jak panna Marple. Bardzo lubię historię, w których główni bohaterowie się zmieniają i tak jest waśnie w tym przypadku. Niby dobry Poirot, jednak po wielu latach łapania zabójców przesiąkł ich kryminalistycznym światem i sam staje się złym bohaterem. Nie zdaje sobie nawet sprawy, że nie tylko on jeden jest dobry w rozwiązywaniu spraw kryminalnych i tylko starsza pani potrafi go rozgryźć! :D

Pewnie nie każdy wie, że tak naprawdę Hercules Poirot nie zginął, w każdym razie nie dla mnie ;) Moim zdaniem on tylko upozorował swoją śmierć. Był bogaty, wpływowy i zmęczony swoim życiem. Ciągłym szukaniem morderców. Tylko on jeden był w stanie przeprowadzić morderstwo doskonałe. Zero poszlak, zero podejrzeń na niego, bo przecież któż by mógł zabić królową Anglii, jak nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Herkules Poirot przeżył. Nie pierwszy raz udało mu się oszukać samą Śmierć. Ale cena za życie była ogromna.
Podczas ucieczki stracił pamięć. Obudził się w szpitalu, nie pamiętając nic. Jego dokumenty przepadły. Sam detektyw długo walczył o życie. Wciąż będąc w amnezji, został w tym samym mieście. Liczył na to, że pewnego dnia odzyska swoją dawną tożsamość. Nie zdając sobie sprawy, że ktoś wciąż pragnie jego śmierci, zatrudnia się w jednej z większych firm. Sam po raz kolejny naraża swoje życie na niebezpieczeństwo.


Panna Marple - ponadprzeciętna starsza pani, domagająca się sprawiedliwości. Można o niej śmiało powiedzieć "patrol lepszy od policji". Musi wiedzieć wszystko o wszystkich. Jej ulubione zajęcia to; szpiegowanie sąsiadów, robienie swetrów na drutach, oglądanie meczy siatkarskich.. oraz pakowanie się w tarapaty. Nagły powrót detektywa wzbudza w niej niepokój. Kiedy spotyka go na ulicy, mężczyzna nie poznaje jej. A pannę Marple znają wszyscy..

Herkules Poirot przeżył. Nie pierwszy raz udało mu się oszukać samą Śmierć. Ale cena za życie była ogromna.
Podczas ucieczki stracił pamięć. Obudził się w szpitalu, nie pamiętając nic. Jego dokumenty przepadły. Sam detektyw długo walczył o życie. Wciąż będąc w amnezji, został w tym samym mieście. Liczył na to, że pewnego dnia odzyska swoją dawną tożsamość. Nie zdając sobie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Droga panno Marple,
Wiele o Pani słyszałem. Przykro mi było usłyszeć o tym, że zrezygnowała pani z dalszego pomagania organom ścigania. Nawet nie zdaje sobie Pani sprawy, ile znaczyło dla mnie słuchanie opowieści o pani dokonaniach.

Stoję przed ostatnią moją sprawą. Jeszcze się waham jak ją zakończyć. Zamierzam wyjaśnić ją z wielkim hukiem albo chociaż przytupem. Usłyszałem jednak o Pani. Nie umniejszam Pani zasługom, ponieważ o rozwiązanych dzięki Pani sprawach słyszałem nie raz. Jednak ostatnia Pani decyzja niezmiernie mnie zaskoczyła. Usłyszałem o niej przez całkowity przypadek. Powiedziała mi o niej przyjaciółka siostry żony byłego komendanta policji, która usłyszała o tym od stryjecznej babci półkownika Z. Dlatego właśnie przez ten dziwny zbieg okoliczności wychodzę do Pani z propozycją Może Pani poczuć się zaszczycona, ponieważ nigdy jeszcze w całej swojej karierze nikomu tego nie proponowałem. Mianowicie proszę o pomoc w sprawie, którą tyle odkładałem. Dodam, że to sprawa życia i śmierci.

Gdyby wyraziła Pani zgodę na pomoc, przybędę niezwłocznie do Pani i wyjaśnię dokładnie całą sprawę. Wierzę, że pani decyzja może zmienić bieg wydarzeń i pomóc mi zakończyć sprawę i inny sposób. Wiem, że bez Pani też dałbym radę tego dokonać, lecz konsekwencję byłyby ogromne, a dodatkowo nabrałbym przekonania, że dla osób z mojego fachu istnieje życie na emeryturze.

Z wyrazami głębokiego szacunku
Herkules Poirot

Droga panno Marple,
Wiele o Pani słyszałem. Przykro mi było usłyszeć o tym, że zrezygnowała pani z dalszego pomagania organom ścigania. Nawet nie zdaje sobie Pani sprawy, ile znaczyło dla mnie słuchanie opowieści o pani dokonaniach.

Stoję przed ostatnią moją sprawą. Jeszcze się waham jak ją zakończyć. Zamierzam wyjaśnić ją z wielkim hukiem albo chociaż przytupem....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tej nocy, kiedy postanowił odpokutować, ktoś zapukał do drzwi. Pomyślał: Hastings. Jednak zamiast przyjaciela znalazł cylider, do którego przyczepiono liścik. Arthur zastał Poirota nerwowo drepczącego po pokoju.
- O, Hestings! – Wydał z siebie pełen rozpaczy okrzyk i podał przyjacielowi skrawek papieru.
- Kim jest S.H. ? – Zmarszczył lekko brwi i wygodnie usiadł w fotelu, zakładając nogę na nogę. Po chwili spostrzegł na biurku kapelusz. – Czy to jego?
- Wszystko na to wskazuje, mon ami.
- Oj, nie martw się Poirot. To na pewno pomyłka.
- Nie sądzę. – Wiedział, że to zmieniło jego pierwotne przeznaczenie w kolejną wielką przygodę. Jednak tym razem, musiał poprosić o pomoc dawną znajomą, która właśnie szykowała się do wyjazdu na wieś.
- Madame, Marple. – Ściągnął kapelusz, serdecznie się uśmiechając. – Przepraszam, że nachodzę bez zapowiedzi, ale obawiam się, że stało się coś okropnego.
- Chętnie bym ci pomogła, ale już rozwiązałam swoją ostatnią sprawę i… - Zamilkła, widząc w dłoni Hastingsa czarny cylinder. – Czy to ?
- Obawiam się, madame, że tak. – Poirot podał jej liścik, który uważnie przeczytała, po czym podeszła do komody, z której wyciągnęła kartkę wraz z fajką.
- Ta sama treść. – Zafascynowany tym odkryciem Hastings usiadł na brzegu łóżka. - Załóżmy, że niejaki S.H. porwał naszą drogą Agathe. - Tylko w jakim celu? I kim jest ten S.H. ?
- Myślę, że tego właśnie musimy się dowiedzieć. Inaczej nigdy nie wyjadę na wieś. – Marple wzięła głęboki wdech i spojrzała na Poirota.

Tej nocy, kiedy postanowił odpokutować, ktoś zapukał do drzwi. Pomyślał: Hastings. Jednak zamiast przyjaciela znalazł cylider, do którego przyczepiono liścik. Arthur zastał Poirota nerwowo drepczącego po pokoju.
- O, Hestings! – Wydał z siebie pełen rozpaczy okrzyk i podał przyjacielowi skrawek papieru.
- Kim jest S.H. ? – Zmarszczył lekko brwi i wygodnie usiadł w fotelu,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Hercules Poirot nie zmarł. Pomogły mu w tym jego małe szare komórki oraz mniej znany brat bliźniak Achilles, który ostrzegł go przed nadciągającym niebezpieczeństwem. Wykrył on tajną grupę, mającą na celu likwidację wybitnych umysłów w kraju, w tym również małego detektywa. Jednak nie jest to dla Poirot jedyny problem, ponieważ czeka na niego także inna zagadka – czy hrabina Rossakoff jest słusznie oskarżona o morderstwo w St. Mary Mead? Hercules, z pomocą Achillesa, który dzięki swoim wpływom upozorował śmierć brata, wymyka się ze Styles, by pomóc kobiecie, która niegdyś poruszyła jego serce, a także ocalić pannę Jane Marple, która nie zdaje sobie sprawy z grożącego również jej niebezpieczeństwa. Podczas podróży Belga dręczy obawa i moralny dylemat – co, jeśli hrabina istotnie popełniła morderstwo? Czy Hercules będzie w stanie wykazać jej winę i skazać na śmierć? Dowody obciążające kobietę są niemalże niepodważalne. Znaleziono łuskę naboju, wystrzelonego z jej pistoletu, falbankę z jednej z jej sukien, a przede wszystkim jeden ze świadków dostarczył na policję, zrobione z ukrycia zdjęcie, przedstawiające hrabinę mierzącą z pistoletu do doktora Simmonsa. Hrabina tłumaczyła się tym, że chciała tylko nastraszyć doktora, ponieważ była pewna, iż jest on autorem listów z pogróżkami, które dostawała od pewnego czasu, jednak upiera się, że go nie zabiła. Niestety, okazało się, że listy zaginęły. Czy jest możliwe, by ktoś chciał zabić hrabinę wplątując ją w morderstwo?

Hercules Poirot nie zmarł. Pomogły mu w tym jego małe szare komórki oraz mniej znany brat bliźniak Achilles, który ostrzegł go przed nadciągającym niebezpieczeństwem. Wykrył on tajną grupę, mającą na celu likwidację wybitnych umysłów w kraju, w tym również małego detektywa. Jednak nie jest to dla Poirot jedyny problem, ponieważ czeka na niego także inna zagadka – czy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A co by było gdyby…
Poirot wybiera się do Styles, lecz na Dworcu King’s Cross w Londynie pomyłkowo ląduje na innym peronie o numerze 9 i trzy czwarte. Pociąg zabiera go do Hogwartu (po drodze detektyw rozwiązuje zagadkę morderstwa w ekspresie i ma rendez-vous z dementorem). Poirotowi podoba się Zamek, ale nie może znieść, że drzewa w Zakazanym Lesie są tak niesymetryczne, więc zatrudnia się w Hogwarcie jako ogrodnik. Wkrótce zaprzyjaźnia się i zaczyna darzyć uczuciem pewną nauczycielką o imieniu Minerwa…
Tymczasem w St Mary Mead, Jane Marple robi generalne porządki i w swoich rzeczach z dzieciństwa znajduje adresowany do niej list z dziwną pieczęcią. Przeleżał gdzieś ponad 60 lat! Zaintrygowana panna Marple rzuca wszystko i postanawia podjąć naukę w Hogwarcie (na naukę nigdy nie jest za późno!) Zostaje przydzielona do Gryffindoru, zapisuje się do drużyny Quidditcha i wkrótce zostaje Kapitanem. Przeżywa drugą młodość (robi kawały nauczycielom, łamie szkolne zasady) aż pewnego dnia sporządza eliksir odmładzający i jest na powrót nastolatką.

A co by było gdyby…
Poirot wybiera się do Styles, lecz na Dworcu King’s Cross w Londynie pomyłkowo ląduje na innym peronie o numerze 9 i trzy czwarte. Pociąg zabiera go do Hogwartu (po drodze detektyw rozwiązuje zagadkę morderstwa w ekspresie i ma rendez-vous z dementorem). Poirotowi podoba się Zamek, ale nie może znieść, że drzewa w Zakazanym Lesie są tak niesymetryczne,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Gdy szóstego sierpnia 1975 roku w nekrologach ukazało się nazwisko Herculesa Poirot, nikt nie mógł spodziewać się tego, że nazwisko belgijskiego detektywa może powrócić jeszcze na pierwsze strony gazet. W istocie filigranowy dżentelmen nie stracił życia w Styles, a jedynie ponownie upozorował własną śmierć, by rozwiązać jeszcze jedną zagadkę. Tym razem wmieszani w tę sprawę byli również inni wybitni detektywi, w tym również panna Jane Marple, Harold Green, Moritz Kaiser, Dionisio Rodriguez i wielu innych. Wszyscy dostawali bogato zdobione listy od seryjnego mordercy, podróżującego po Europie, który co miesiąc wybierał kolejnego detektywa, który miał pomóc w ujęciu go. W liście zawarty był spis wszystkich detektywów, biorących udział w akcji, a razem z nim wysyłany był kosmyk włosów, nekrolog osoby, która została zamordowana oraz nazwisko kolejnej ofiary. Co ciekawe, za każdym razem za powód śmierci były podawane przyczyny naturalne. Dzień przed domniemaną śmiercią, Poirot dostał kolejny list z nazwiskiem już 38 detektywa, puklem czarnych włosów i nekrologiem Marii Şerban oraz karteczkę z wybitym nazwiskiem hrabiny Very Rossakoff. Jak tajemniczy seryjny morderca zabija? Czy uda się go powstrzymać i uratować hrabinę? Hercules Poirot wierzy, że rozwiązanie zagadki kryje się w parawce wieńczącej listy, która w każdym z nich nieznacznie różni się od poprzedniej. Poza tym czy dowiemy się, dlaczego Poirot upozorował swoją śmierć?

Gdy szóstego sierpnia 1975 roku w nekrologach ukazało się nazwisko Herculesa Poirot, nikt nie mógł spodziewać się tego, że nazwisko belgijskiego detektywa może powrócić jeszcze na pierwsze strony gazet. W istocie filigranowy dżentelmen nie stracił życia w Styles, a jedynie ponownie upozorował własną śmierć, by rozwiązać jeszcze jedną zagadkę. Tym razem wmieszani w tę sprawę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Poirot cudem unika śmierci i dochodzi do wniosku, że... zbrodnia popłaca! Spędza kolejnych kilka miesięcy na planowaniu kolejnych włamań i kradzieży. Po wielu namowach i fortelach i udaje mu się skłonić do współpracy swego przyjaciela Hastingsa, z którym przeprowadzają śmiałe kradzieże. Podczas jednej z nich przypadkowo uśmiercają strażnika. Kolejne morderstwa stają się dla nich coraz prostsze, do tego stopnia, że ich wyczyny zaczynają być porównywane do Kuby Rozpruwacza, aż w końcu nikt nie ma wątpliwości, że stali się najgroźniejszym duetem w historii przestępczości. Pewnego dnia świadkiem ich morderstwa jest starsza pani. Bez chwili zastanowienia usuwają przypadkową obserwatorkę. Okazuje się ona dobrą znajomą niejakiej panny Marple, która postanawia za wszelką cenę schwytać nowych królów brytyjskiego półświatka...

Poirot cudem unika śmierci i dochodzi do wniosku, że... zbrodnia popłaca! Spędza kolejnych kilka miesięcy na planowaniu kolejnych włamań i kradzieży. Po wielu namowach i fortelach i udaje mu się skłonić do współpracy swego przyjaciela Hastingsa, z którym przeprowadzają śmiałe kradzieże. Podczas jednej z nich przypadkowo uśmiercają strażnika. Kolejne morderstwa stają się dla...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Cofamy się w przeszłość... Poznajemy młodziutkiego Herculesa Poirota. Nasz detektyw ma 18 lat i zostaje postawiony przed swoją pierwszą zagadką, musi odkryć co stało się z zaginionymi w tajemniczych okolicznościach rodzinnymi pamiątkami jego matki. Zauważa, że od pewnego czasu nie zakłada ona już swoich ulubionych kolczyków z perłami. Hercules zainteresowany sprawą próbuję swoich sił w poszukiwaniu sprawcy kradzieży. Nie mogąc rozwiązać swojej pierwszej zagadki prosi o pomoc swoją nieco starszą koleżankę z dzieciństwa Pannę Marple. Ona rzecz jasna się zgadza, razem znajduję złodzieja.

Cofamy się w przeszłość... Poznajemy młodziutkiego Herculesa Poirota. Nasz detektyw ma 18 lat i zostaje postawiony przed swoją pierwszą zagadką, musi odkryć co stało się z zaginionymi w tajemniczych okolicznościach rodzinnymi pamiątkami jego matki. Zauważa, że od pewnego czasu nie zakłada ona już swoich ulubionych kolczyków z perłami. Hercules zainteresowany sprawą próbuję...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej