-
ArtykułyKsiążka: najlepszy prezent na Dzień Matki. Przegląd ofertLubimyCzytać3
-
ArtykułyAutor „Taśm rodzinnych” wraca z powieścią idealną na nadchodzące lato. Czytamy „Znaki zodiaku”LubimyCzytać1
-
ArtykułyPolski reżyser zekranizuje powieść brytyjskiego laureata Bookera o rosyjskim kompozytorzeAnna Sierant2
-
ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Czartoryska. Historia o marzycielce“ Moniki RaspenLubimyCzytać1
Cytaty z tagiem "pajęczyna" [13]
[ + Dodaj cytat]Pająk uwiązł w swej sieci. Najpierw tka delikatną, gęsta pajęczynę, a potem robi błędny krok i łapie się we własne sidła.
Pajęczyny delikatne jak ćmy muskały mi twarz. Owinęłam się czarnym płaszczem, jak własnym życzliwym cieniem.
Nie cierpię brodaczy (...) kiedy cię całują, to tak, jakby się właziło po ciemku w pajęczynę. (s.68).
To jest jak wielka pajęczyna. Tylko nie wiadomo, gdzie pająk.
Fabułę mogłam sobie wymyślać całymi dniami, ale nie miało to żadnego znaczenia, jeśli nie wpadłam po uszy w opowieść, jeśli historia nie zaczęła obracać się z siłą cyklonu i wciągać mnie do środka. Właśnie to uwielbiałam zawsze w czytaniu i przede wszystkim to skłoniło mnie do pisania. To uczucie, że wokół mnie zaczyna się prząść nowy świat, w który oplata mnie niczym pajęcza sieć, sprawiając, że nie mogę się już ruszyć, dopóki cały się przede mną nie odsłoni.
Po kolejnej serii eksperymentów zespół doszedł do wniosku, że geometria pajęczych sieci po prostu nie jest narzędziem nadającym się do diagnozowania chorób psychicznych. (s. 149).
- Och! — rzekł Blondet — w tym, co mówiliśmy przed chwilą, ja widzę parafrazę zdania Monteskiusza, którym streścił Ducha Praw.
- Co za zdanie? — rzekł Finot.
- Prawa to są sieci pajęcze, przez które przechodzą wielkie muchy, a w których zostają małe.
Pająk ci to, niecnota,
Nić - tak długą - namota!
O przyjdź, jesienią —
Wdziej szatę lekką, białą, zwiewną.
Pajęczą;
Rzuć na hebanowe twoje włosy
Perły rosy
Lśniących zimnych barw
Tęczą.
[„O przyjdź”].
Mowa ludzka zawiera w sobie mnóstwo samozwańców. Imię przyjaźni i przywiązania otrzymuje w niej często – pajęczyna. Wiatr powieje, fala przepłynie, skrzydło muszki potrąci, pajęczyna jest zerwana i skazańcem jest ten, kto na niej zawiesił swe serce. Jeżeli spadając, nie tłucze się na szczątki, to tylko wówczas, gdy jest ze szkła zahartowanego w ogniu jakiejś nadziei nieśmiertelnej.