Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Mnie osiemdziesiąt dwa lata, już pomnę- na listopad drugiego próżne stołki babka zostawiwszy, mąka, zboża garsteczka, sól przygotowiwszy. Czekała. Nieraz ptak załomocze. A babka mówi: dusza przemieniwszy sia. A pani na Zaduszny dzień do swoich musi wróciwszy, do Warszawy? Ja nadto śmiały jestem- nie proszę książka, ona drogo stoi i u was, i u nas. No przyślij mnie, kochaneńka ty pocztówka, co by na niej Polska była jak żywa... Powiesiwszy ja sobie kole Ostrobramskiej, powiem: patrz, stary, kto do ciebie na dni ostatnie przyszedł!
- Przyślę każdą książkę. Tylko jaką chciałby pan miec?
- To niemożebnośc, kochanieńka, żeby pani nie znała, jaka polska książka posiadac by ja chciał. Onaż była w każdym polskim domie, zaczem wojna ją wzięła. We Wilnie pono kupic się da, no nim stary dziad doleciawszy, rozdrapią. To jest ta jedna, ta jedyna, gdzie napisano: przenoś moją duszę utęsknioną... Ile cię cenic trzeba ten tylko się dowie- kto cię straciwszy...