Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bywa, że wznosimy wokół siebie mury, budujemy je długo i mozolnie i sądzimy, że są bardzo mocne. Jednak potem zjawia się ktoś i obala je zwykłym dotknięciem lub tchnieniem oddechu.

Czasami chwila, jedna krótka chwila może wszystko zmienić i sprawić, że postanawiamy stać się kimś zupełnie innym.

Czasami tak bardzo wierzymy, że ktoś rzuca nam koło ratunkowe, iż nie dostrzegamy, że tak naprawdę wciąga nas pod wodę.

Nigdy nie wiadomo, gdzie możesz znaleźć swoją rodzinę. Całymi latami przechadzasz się tylko wśród tłumu obcych ludzi, a potem nagle odnajdujesz miejsce, które jest ci znajome i bliskie.

Być może również miłość jest piękna właśnie dlatego, że ma w sobie dziką gwałtowność, której nie da się ujarzmić. Nie wiem. Wiem tylko, że namiętność potrafi zagarnąć się, tak jak tornado porywa domek z kart, pozostawiając po sobie zniszczenie. Albo też może cię ominąć, ponieważ wzniosłeś przeciw niej kamienny mur i postawiłeś zbrojne straże, żeby cię nie tknęła. Sztuką jest wpuścić ją do siebie, lecz nie pozwolić, by nas pokonała. Zrozumieć, że serce jest ogromne i bezkresne jak wszechświat, lecz jedno i drugie najlepiej poznamy ze stabilnego miejsca, w którym się znajdujemy, gdzie panuje grawitacja, a nasze stopy wciąż mocno wspierają się na ziemi.

Wszyscy są zbyt zajęci zapominaniem o własnych chwilach wstydu, by pamiętać o twoich.

Należę do tych osób, które wzruszają się smutnym losem przedmiotów nieożywionych: samotnej skarpetki bez partnera, zaśnieżonego pola, brutalnie oznaczonego śladami stóp, ostatniej jagody na gałązce.

To prawda, że komplementem można czasem zdziałać więcej, niż się zamierza. Niekiedy ma siłę średniowiecznej mikstury, magicznego napoju potrafiącego czynić cuda. Potrzeba tylko właściwego połączenia składników - pragnienia, niepewności, pustki, którą chcemy wypełnić, i, oczywiście, wiarygodnego czarodzieja, który wręcza bulgoczący, ożywczy płyn.

Miłość nie jest czymś, co można zmierzyć(...)Czasem miłość po prostu się przydarza. Czasem jest siłą, która znajduje uzasadnienie w sobie samej. Nie musimy koniecznie rozumieć tych uzasadnień, lecz nie potrafimy oprzeć się sile.

Serca nie można do niczego przymusić.

Miłość, kiedy się jej dobrze przyjrzeć, jest banalna. Ma dwie lewe nogi i ciągle się potyka, bo jest tak wielka, że aż niezgrabna. Jeśli wyrazisz ją tak jak trzeba, wydaje się głupiutka. Zresztą jak przekazać coś aż tak wielkiego?

Upokorzające przeżycia potrafią wyssać z człowieka pewność siebie, tak jak sól wysysa wilgoć ze ślimaka.

- Co jest najcięższe na świecie ?- spytał przeżuwając kęs jabłka
- Waleń błękitny. - Odkroiłam plaster pomarańczy. Sądziłam, że to pytanie naukowe.
- Nie. Najcięższa rzecz. [...]
- Sekret - rzekł w końcu. - sekret to najcięższa rzecz na świecie.

La vien n'est pas toujours rose!

(...) skoro ma się wybór czemu nie wybrać szczęścia?

Dokąd biegnie? Nie ma pojęcia.
Dlaczego? No cóż, czasami coś w tobie pęka. Zwłaszcza kiedy już kompletnie rozbiła cię najgorsza rzecz, jaka przydarzyła ci się w życiu.