Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Wiesz, jak chciałabym umrzeć?
- Jak? - wyszeptał Tom, a ja zanim odpowiedziałam, pocałowałam go po raz ostatni w usta i wyszeptałam:
- Właśnie tak.

W sumie jestem jedną wielką butelką whisky. Nie, whisky jest za drogie, jestem nalewką. A dzisiaj stanę się heroiną.

Wtedy... W tamtym czasie, zdałam sobie sprawę, jak kruche jest ludzkie życie. W jednym momencie rozmawiasz z człowiekiem, pijesz z nim herbatę, całujesz się, a w drugim widzisz go martwego.

Śmierć jest najpotężniejszą siłą na świecie, ona nie zna litości, jest nieczuła na łzy i błagania. Nie poczeka, aż zamkniesz wszystkie swoje sprawy. Z nią nie dyskutujesz, nawet jeśli jesteś wybitnym dyplomatą. Jej nie przekupisz, nawet jeśli jesteś arabskim szejkiem. Możesz pisać o niej pieśni pochwalne, ale mimo to zabierze cię w momencie, w którym najbardziej będziesz pragnął życia.

- I przez następne lata - ciągnęłam dalej - będziemy żyć, ze świadomością, że ona leży pod ziemią w tej cholernej trumnie, a my wciąż żyjemy, bawimy się i poznajemy świat, a ona zatrzymała się w czasie i odeszła.