Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-To już nas tylko dwóch zostało z drużyny. Trzymajmy się, Zbyszek.
Tak, rzeczywiście. Uświadomiłem sobie, że nie ma już tej naszej jedenastki, w której tak dobrze się wszyscy znaliśmy. Przypuszczam, że obaj pomyśleliśmy sobie jednocześnie: który z nas będzie następny? Ale nikt z nas tego nie powiedział.".

Ulica pusta, ale co jakieś dziesięć metrów z obu stron stoją żołnierze z bronią. To oczywiście Wehrmacht, przeważnie starsi ludzie. Paru z nich ma łzy w oczach. Zdaje się, że co ich najbardziej wzrusza, to widok naszych najmłodszych chłopców-łączników- i kobiet w mundurach z opaskami.

Oczywiście, każdy żołnierz jest przygotowany na to, że może zginąć, ale jest różnica między "może" i "musi".