Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W miłości nigdy nie jest za późno na drugą szansę.

Kiedy śpię, śnię o Tobie, a gdy się budzę, pragnę tulić Cię w ramionach. Nasza rozłąka sprawiła, że jeszcze bardziej upewniłem się, iż chcę spędzać noce i dnie u Twego boku.

(...) miłość fizyczna jest czymś więcej niż tylko przyjemnym aktem, w którym bierze udział dwoje ludzi. Obejmuje wszystko, co powinno łączyć ową parę - zaufanie i oddanie, nadzieje i marzenia, obietnicę, że przetrwają niezależnie od tego, co przyniesie przyszłość.

Kiedy piszę do Ciebie, czuję Twój oddech, gdy czytasz mój list, i wyobrażam sobie, że Ty czujesz mój. Czy z Tobą też tak jest?

Im większa miłość, tym większa tragedia. Te dwa elementy zawsze idą w parze.

Mam tylko nadzieję, że biegniesz do czegoś, a nie uciekasz przed czymś.

Zbyt wiele osób najwyraźniej uważa, że milczenie jest pustką, którą koniecznie trzeba wypełnić, jeśli nawet nie mają nic ważnego do powiedzenia.

W miłości nigdy nie jest za późno na druga szansę.

Mam nadzieję, że się jakoś trzymasz. Pisząc te słowa, czuję się wręcz fatalnie. Dzisiejsze
pożegnanie z Tobą jest najtrudniejszą rzeczą, jaką musiałem kiedykolwiek zrobić, i mogę
uczciwie przysiąc, że gdy wrócę, nie uczynię tego nigdy więcej. Kocham Cię za to, co już
wspólnie przeżyliśmy, a także kocham Cię w oczekiwaniu na to, co się wydarzy. Nie mogło mnie
spotkać w życiu nic lepszego od poznania Ciebie. Już za Tobą tęsknię, ale w głębi serca jestem
pewny, że zawsze będziesz ze mną. W ciągu kilku dni, które spędziliśmy razem, stałaś się
spełnieniem moich marzeń.

Czasami udaje mi się egzystować wyłącznie dzięki myślom o tobie.

Miłość stanowi sens pełnego i wspaniałego życia.

(...) zdaję sobie sprawę,że straciłem więcej niż mam nadzieję odzyskać.Ale przynajmiej próbuję teraz coś z tym zrobić.Staram się wierzyć,że mi się uda.

Miłość fizyczna jest subtelnym tańcem wzajemnych ustępstw (...)

[...] ale odległość jest wrogiem miłości [...]

Sądziłam, że chcę prowadzić dalej normalne życie, i próbowałam, lecz świat nie wydawał się już zainteresowany tym, kim jestem.

Dziękuję, że pomagasz mi przetrwać ten rok, ale przede wszystkim dziękuję Ci z góry za wszystkie przyszłe lata.

W miłości nigdy nie jest za późno na drugą szansę.

Jest tak wiele rzeczy, których pragnąłbym w tej chwili, ale najbardziej tego, żebyś była tutaj ze mną.

- Będziesz za mną tęsknił?
- W każdej minucie...

Nad nimi [uczuciami] nie da się zapanować. (...) Lecz musisz postępować tak, jakbyś mogła. W takiej sytuacji działanie jest właściwie jedyną rzeczą, nad którą możesz zapanować.

-Obiecasz mi, że będziesz na mnie czekała? - spytał w końcu drżącym głosem.
-Oczywiście. Gdybym myślała, że wyjeżdżasz na zawsze, płakałabym tak rzewnymi łzami, że musielibyśmy jeść śniadanie w łódce.

Młodzi i starzy, mężczyźni i kobiety, prawie wszyscy, których znała, pragnęli tego samego - odczuwać spokój w sercach, życz bez nerwówki, pragnęli po prostu być szczęśliwi. Adrianne pomyślała, że różnica polega na tym, iż większość młodych ludzi prawdopodobnie myśli, że to wszystko znajduje się gdzieś w przyszłości, podczas gdy starsi uważają, że należy do przeszłości.

Przez tyle lat tęskniłem za czymś w życiu, lecz sam nie wiedziałem za czym. A teraz już wiem.

Nie był jej mężem ani narzeczonym. Nazywanie go chłopakiem nie miałoby sensu, ponieważ sugerowało to młodzieńcze zadurzenie. Określenie "kochanek" obejmowało jedynie niewielką część tego, co ich łączyło. Pomyślała, że był jedynym człowiekiem w jej życiu, którego nie dawało się określić.

Wiedziała tylko, że stoi w objęciach mężczyzny, którego kocha, marząc, żeby mógł trzymać ją w ten sposób aż po wieczność.

Przecież wszyscy żyją w świecie wyznaczonym przez ograniczenia, które są wrogiem naturalności, nie pozwalają na spontaniczną próbę cieszenia się chwilą.