Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) unikaj zawsze pierwszych reakcji, mogą być uczciwe.

Bo media to się zrobiły w ogóle najlepszy finansowy interes na świecie. Lepszy niż handel bronią, prostytucja czy narkomania, a do tego legalny, i szanowany.

Arthur Miller mnie potem pocieszył, że Chińczycy, mają inne poczucie czasu i dlatego przewodniczący Mao zapytany, co sądzi o rewolucji francuskiej, powiedział, że jest jeszcze za wcześnie, żeby wydawać jakieś opinie.

I tu należy przyznać, że czytelników i widzów mieliśmy w Polsce Ludowej wyjątkowo wdzięcznych w wychwytywaniu aluzji, nawet tam, gdzie jej nie było. Wystarczyło napisać, że bohater jest alkoholikiem albo garbatym, czy na przykład zdrada żonę, a już nikt nie miał wątpliwości, że to komunizm był winien, i autora nagradzano owacją na stojąco.

Papież wygłasza przepiękne apele i oklaskuje nadwiślańskich hiphopowców. A my już się całkowicie przyzwyczailiśmy do obozów w południowej Ameryce, gdzie się na przeszczepy hoduje odkupione od rodziców dzieci. I do tego, że w Pekinie lekarze podkradają więźniom organy zaraz po wykonaniu na nich wyroku śmierci. I że te niekompletne trupy są dalej w ruchu, bo wybitny artysta z Niemiec montuje z nich dzieła sztuki i zarabia miliony. Wiemy, że wietnamska mafia kontrolująca norweski rynek heroinowy przemyca narkotyki w ciałach zabijanych w tym celu noworodków. Najpierw się je zakupuje, jeszcze żywe, od prostytutek w Paryżu i Hamburgu. Tuż przed odlotem zabija i wszywa heroinę. A potem podróżująca legalnie z malutkim dzieckiem, co to wygląda jakby spało, niby-matka mówi na granicy, że dziecko chore jest. Więc ma przyśpieszoną odprawę. A w Oslo się tę heroinę wypruwa, a dziecko wyrzuca. Więc o co w ogóle chodzi?

A na świecie dookoła widział nic tylko jedno wielkie kłamstwo na kłamstwie i cwaniactwo na cwaniactwie.

Emigracja to panika, grunt się pali pod nogami i robi się mnóstwo rzeczy za szybko, bez namysłu i bez sensu.

Kiedyś Gustaw Holoubek powiedział w kawiarni literatów do Himilsbacha: "Wiesz, że ty jesteś podobny do Kirka Douglasa?". Jasio pokręcił przecząco głową i powiedział z rozmarzeniem: "Spencer Trący". Wszyscy się roześmieli - poza Jankiem.

Nikt nie naciskał, żeby się do ZMP zapisywać. Wszyscy się sami garnęli; było fajnie, można było śpiewać, nosić czerwony krawat, zbierać stonkę.

O ile w Polsce studenci potrzebują pół roku, żeby uwierzyć, że profesor nie jest idiotą, co wiąże się z jednej strony z doświadczeniem, a z drugiej z naturalna nad |Wisłą podejrzliwością, to w Ameryce jest wprost przeciwnie.