Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Postanowiła dać raz jeszcze szansę dyplomacji, choć podczas oblewania nowego do­mu taktyka ta nie przyniosła spodziewanych efektów.

- Po co? Nie są złamane,tylko posiniaczone.
- Wiesz to na pewno? Nie sądzisz,że mogą być złamane.
- Nie czuję,żeby były.
- Tyle razy łamałaś żebra,że byś to wyczuła?-Zacisnęła zęby.
- To są moje żebra i mówię ci jeszcze raz,że nie są złamane.Koniec dyskusji.

- Przeczesałem dom - powiedział do policjantów.- Aż przykro patrzeć... Jakby przeszedł huragan , ale w środku nikogo już nie ma.Teraz wy tam idźcie, a ja tymczasem włożę koszulę.
Pani Kulavich podeszła na tyle blisko,by usłyszeć słowa Sama, i uśmiechnęła się promiennie.
-Jeśli chodzi o mnie,to możesz się nie kłopotać...-powiedziała.
-Sadie!-wykrzyknął karcąco pan Kulavich.
-Cicho bądź, jestem stara,ale jeszcze żyję.
-Przypomnę ci o tym następnym razem, kiedy będę chciał sobie pooglądać "Playboya"-warknął.