Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nawet płacz, przynosi końcowo - jakieś słowa. Nawet drobne słowa, mogą przynieść końcowo - jakiś płacz.

Jestem realistką, która chronicznie choruje na optymizm i pesymizm.

Skoro Twoja przeszłość do Ciebie wraca i Cię prześladuje, wyciągaj z niej wnioski. Naucz się stawiać jej czoła, a nigdy już nie będzie w stanie Cię zranić i powstrzymać, przed Twoim działaniem w czasie teraźniejszym.

Jeżeli finalnie nie otrzesz swoich łez, będziesz widział przed sobą, tylko rozmazany obraz.

Niektóre z Twoich historii mogą zmienić, bądź naprawić życie drugiego człowieka. Właśnie z tego powodu, należy je opowiadać wielokrotnie, we wielu miejscach.

Jeżeli będziesz unikać uczciwości, ona sama Cię w końcu znajdzie i wystawi Ci adekwatny rachunek. Przed uczciwością i prawdą, nie ma skutecznej ucieczki, mimo iż wielu nadal próbuje.

W obecnych czasach, częściej niż w oczy drugiego człowieka, patrzymy w ekrany telefonów. Właśnie dlatego, bardziej martwi nas rozładowana bateria, niż możliwa utrata żywej relacji z drugim człowiekiem.

Jeżeli poza swoim cierpieniem i niewygodą, jesteś w stanie dostrzec to samo w życiu drugiego człowieka – możemy mówić o empatii i pierwotnym celu moralności ludzkiej.

Jeżeli nadal kłamiesz, ale tym razem czujesz spokój, to albo nauczyłeś się kłamać mądrzej, albo zmieniłeś swoje otoczenie, na o wiele głupsze od siebie.

Jako ludzkość, osiągnęliśmy już jedne z największych owoców inteligencji, nie zajmując się dokładniej tym, jak wielki szczyt głupoty osiągamy, pomiędzy tymi wielkimi odkryciami.

Dopóki nie ujrzysz krwi, bądź nie usłyszysz płaczu, nie dowiesz się, jak boleśnie mogą kogoś uwierać jego własne buty. Poza obserwowaniem, dobrze jest również – pytać.

Strach jest jak niewidzialna lina, którą sami wiążemy sobie ręce.

Aspołeczność, jest bardziej wyrafinowanym synonimem samotności.