Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiesz tyle, ile widzisz. A to oznacza, że wiesz bardzo mało.

Niektórzy nie umieją przedłożyć miłości własnej nad uczucie do drugiego człowieka i dlatego miotają się.

,, gdy wciąż czekasz na lepsze jutro, dzisiaj przecieka ci przez palce ".

....ludzie zbyt mocno przywiązują się do grobów, w których przebywają jedynie próchna, gdy tymczasem dusza człowieka znajduje się zupełnie gdzie indziej.

Ale ja się boję, że życie jest takie kruche i nie zdążę niczego zrobić, więc kochaj się ze mną. Zanim nadejdzie jutro, bo jutra może już nie być.

zrozumiała, że nie należy skupiać się na martwych czy tych, których nie ma obok niej, ale na żywych, tych, co są na wyciągnięcie ręki, bo i oni pewnego dnia mogą zniknąć z jej życia.

Z Moskwy wszędzie jest daleko, ale w porównaniu ze Związkiem Radziecki Polska to taki pryszcz na wielkim tyłku. Poza tym cała Litwa, Białoruś czy Ukraina…. już wszystko będzie nasze, więc ten pryszcz będzie jeszcze mniejszy.

Doszła do wniosku, iż dom to nie tylko miejsce do życia, ale przede wszystkim obecność ludzi, których się kocha.

Politycy malowali kreski na mapach i wyrywali sobie kawałki ziemi. I nikt z nich nie pomyślał, że ta kreska to ludzkie nieszczęścia i złamane życiorysy.

Po prostu wiedział, czego ma szukać w drugim człowieku. Tego, co nieuchwytne, niecielesne i niematerialne. Zawsze stąpał mocno po ziemi i wiedział, czego chciał, choć nie zawsze to dostawał. I nagle poczuł się zagubiony, bo odkrył, że niekiedy człowiek musi unieść się ponad tę ziemię, by zrozumiał, co jest w życiu najważniejsze.

(...) są takie noce, inne od wszystkich, kiedy się wolno zatracić w ludzkiej duszy, mimo iż pod palcami czuję się gładkość skóry.

Przy tobie mogę być taka, jak chcę być. Tam, gdzie Cię nie ma, jestem osobą, którą być muszę. Nie mam wyjścia. Nie mogę się załamać, nie chcę uczepić się Ciebie jak rzep i czekać, aż wszystko za mnie załatwisz. Jeśli jednak jesteś obok, mogę sobie troszkę pomarudzić. Poczuć, że ktoś się mną opiekuje, wspiera mnie i pociesza. Ociera mi łzy słabości, uśmiecha się do mnie z czułością i wtedy wiem, że jestem bezpieczna. Bez Ciebie sama muszę o to zadbać.

Miejsce, gdzie nie ma naszych bliskich, gdzie musimy żyć z dala od tych, których kochamy, zawsze będzie ponure i smutne. Nawet jeśli jest tak piękne, jak to. Bez nich staje się jedynie obrazkiem na ścianie. Przez chwilę można popatrzeć, ale nie sposób spędzić życia, jedynie mu się przyglądając. Myślę, że po kilku dniach ten obrazek opatrzyłby się, a po miesiącu zdjęlibyśmy go ze ściany, nie mogąc już wytrzymać jego widoku.

Jej życie było jak ten piasek. Brała go w dłonie, by za chwilę przesypał się jej przez palce i dłoń znowu była pusta.