Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Interesuje mnie to, jak znajdujemy sposoby, by czuć się lepszym od innej osoby lub grupy. Tak jest zawsze i wszędzie. Nieważne, jak to nazwiemy, ale uważam, że to najgorsza strona naszej osobowości, ta potrzeba znalezienia kogoś, kogo moglibyśmy poniżyć.

Strach przed cierpieniem jest zbędnym cierpieniem.

Książki dały mi różne rzeczy. I właśnie to chce to powiedzieć. Dzięki nim czułam się mniej samotna.

Wielu z nas wielokrotnie uratowała dobroć obcych ludzi, ale po chwili zastanowienia uznajemy, że zdanie to brzmi banalnie, jak hasło na samochodowej naklejce. I właśnie to mnie smuci, fakt że piękne i prawdziwie stwierdzenie jest używane tak często, że staje się powierzchowne, jak hasło z naklejki [s.90].

Świat wciąż ocenia. Jak to zrobić, żeby nie czuć się gorszym od innych?

Tak wiele w życiu wydaje się domysłem".

... kiedy piszesz powieść, możesz napisać ją od nowa, ale kiedy żyjesz z kimś przez dwadzieścia lat, to też jest powieść, której nie napiszesz już z nikim innym.

Nie wiemy i nigdy się nie dowiemy, jak to jest w pełni kogoś zrozumieć.

Ludzie, którym władze dają najwięcej – wykształcenie, jedzenie, dopłaty do czynszu – są najbardziej skorzy do krytykowania rządzących.