Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli trau­mę się dzie­dzi­czy tak jak kolor oczu i ka­wa­łek oj­co­wi­zny, to może nie tyle ro­zu­mia­ły, ile czuły, że trze­ba robić, co oj­ciec każe, bo oj­ciec jest panem w swoim domu, bo w tym jest praw­da, która tkwi w pańsz­czyź­nia­nym krzy­żu na polu i ko­mór­ko­wej pa­mię­ci ciała. W za­pa­chu gnoju, ziemi i dymu, co prze­ni­ka włosy i ubra­nia. W nie­wy­spa­niu i zmę­cze­niu pracą, cho­ciaż ma się lat osiem czy dzie­sięć. W ma­rze­niu, żeby wszyst­ko było, i we wsty­dzie, że tak bar­dzo ni­cze­go nie ma.