Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Skoro możesz wziąć kolejny wdech, skoro możesz postawić kolejny krok, to nie jesteś złamany. Zmaltretowany, być może. Posiniaczony. Popękany. Ale nie złamany.

Za­sta­na­wia­łem się, dokąd zmie­rzam. Co robię. Ile czasu musi minąć, nim będę mógł znów ode­tchnąć swo­bod­nie, bez tego cię­ża­ru na pier­si.

Czasem ludzie są smutni. A ja nie wiem, jak ten smutek odgonić. Tylko tego zawsze pragnąłem. Sprawić, by zniknął.

Pewnego dnia sprawisz, że ktoś stanie się bardzo szczęśliwy. A ja nie mogę się doczekać tej chwili.

Często to ci, którzy są najcichsi, mają do powiedzenia najwspanialsze rzeczy.

Ile to już czasu minęło, odkąd dawca spermy spierdolił z chałupy?

Ale kiedy Twoim oczom ukazuje się coś nieprawdopodnego, łatwo oślepnąć na wszystko inne.

Zapatrzyliśmy się w gwiazdy. Były o wiele dojrzalsze, niż my kiedykolwiek będziemy. Ktoś powiedział mi kiedyś, że płynące z nich światło, które widzimy, ma setki tysięcy lat. Że gwiazda, którą obserwujemy, może być już martwa, ale my nigdy się tego nie dowiemy, bo wciąż wygląda na żywą. Pomyślałem, że ro straszna sprawa. Że gwiazdy mogą kłamać.

Miło było z kimś po­mil­czeć, bez ko­niecz­no­ści zno­sze­nia cię­ża­ru kon­wer­sa­cji.

Strza­ska­ne serce po­tra­fi cią­żyć bar­dziej niż zła­ma­na koń­czy­na.

Łatwo za­błą­dzić, Ox, bo świat to wiel­kie i strasz­ne miej­sce. I od czasu do czasu każ­de­mu trze­ba przy­po­mnieć drogę do domu.

Cza­sem, kiedy serce staje się pełne, od­bie­ra ci głos i je­dy­ne, co mo­żesz zro­bić, to trzy­mać się ze wszyst­kich sił.

Serca to zabawne organy: biją mocno w naszych piersiach, chociaż mogą się roztrzaskać pod najlżejszym naciskiem.

Często toczyłem wojnę sam że sobą w kwestii takich drobiazgów. W kwestii tego ,co było dobre, a co złe. Co było do zaakceptowania, a co nie. Gdzie było moje miejsce i czy gdzieś przynależałem.

Za­baw­ne, jak le­d­wie kilka słów spra­wi­ło, że za­czą­łem wszyst­ko kwe­stio­no­wać.

Trud­no się słu­cha tego, czego sły­szeć się nie chce, kiedy jest się zde­spe­ro­wa­nym i zna się je­dy­nie gniew.

Potwory istnieją naprawdę. Magia istnieje naprawdę. Świat to mroczne i przerażające miejsce, i to w s z y s t k o j e s t p r a w d z i w e.

What do you call a lost wolf? A where-wolf!