Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...)Rodzice i dzieci.Najprostsza relacja na świecie,a jednak najbardziej złożona.Jedno pokolenie przekazuje drugiemu walizkę pełną pomieszanych elementów z różnych układanek,które zgromadzili z czasem,i mówi:"Zobacz,co zdołasz z nich ułożyć".

Baśnie trzeba opowiadać, inaczej umierają.

Napis na nagrobku 1840-1881 - "patrzy na myślnik między datami. W tej zielonej od mchu kresce zawierało się całe życie człowieka: jego dzieciństwo, miłości, straty i lęki, wszystko sprowadzone do prostej kreski wykutej w kamieniu na przykościelnym cmentarzu na końcu wiejskiej dróżki.

[...] pięknymi przedmiotami należy się cieszyć, ale nie je czcić.

Prawda zależy od tego, kto opowiada historię.

[...] nie ma czegoś takiego jak dokładny czas. Czas to pojęcie: nie ma początku ani końca, nie można go zobaczyć, usłyszeć ani poczuć. Rzecz jasna można go zmierzyć, ale nie wymyślono słów, które dokładnie opisałyby, czym jest czas. A co do "dokładności" czasu, jest to kwestia umowna.

[...] sprawiedliwość życia polega wyłącznie na przypadkowym rozdzielaniu najbardziej bolesnych ciosów.

Życie jest długie, a niełatwo być człowiekiem.

Ziemia wyjawia swoje sekrety we właściwym czasie - mawiała - i zawsze temu, komu chce je wyjawić.

Kiedy człowiek sam nie może udać się w odwiedziny, rozpaczliwie wyczekuje gości.

Mówiła, że bicie ludzkiego serca jest pierwszą muzyką, jaką słyszymy, i że każde dziecko przychodzi na świat, znając rytm matczynej pieśni.

Ludzie się nie zmieniają. Starzeją się,ale wciąż pozostają tacy jak wtedy, kiedy byli młodzi,tylko bardziej wątli i smutniejsi.

Najpiękniejszymi ludźmi są ci, którzy nie próbują być piękni na siłę.

Bycie rodzicem to pestka-...-To jak z opaską na oczach sterować samolotem,który ma dziury w skrzydłach.

Wspomnienia są jak klejnot w kalejdoskopie [...]: szkiełka, które, gdy się je poruszy, za każdym razem układają się w inne, lecz powiązane ze sobą wzory.

Prawdziwy lęk jest niczym piętno - nie da się go usunąć, nawet jeśli zapomniało się, co go wywołało. To nowe spojrzenie na świat: otwarcie drzwi, które już zawsze zostaną uchylone.

Rzeka była wielkim milczącym nośnikiem pragnień i nadziei, starych butów, kawałków srebra i wspomnień.

Ludzie mylą nostalgię z sentymentalnością, a przecież to drugie jest czymś ckliwym i przesłodzonym, podczas gdy nostalgia jest czymś przejmującym i bolesnym, czymś związanym z najgłębszą tęsknotą: ze świadomością, że nie można zatrzymać czasu ani go cofnąć, by odzyskać straconą chwilę czy osobę albo zrobić coś inaczej.

Lubię dzieci. Są bardziej spostrzegawcze. Nie nauczyły się jeszcze nie widzieć.

(...)Ludzie mylą nostalgię z sentymentalnością, a przecież to drugie jest czymś ckliwym i przesłodzonym, podczas gdy nostalgia jest czymś przejmującym i bolesnym, czymś związanym z najgłębszą tęsknotą: ze świadomością, że nie można zatrzymać czasu ani go cofnąć, by odzyskać straconą chwilę czy osobę albo zrobić coś inaczej...

... tylko w ciemności można dostrzec gwiazdy i docenić ich piękno.

Rzeki są inne [...]. Pozostają w ciągłym ruchu. Zabierają sekrety i tajemnice ze sobą do morza.

Rzeki są inne ….. – Pozostają w ciągłym ruchu. Zabierają sekrety i tajemnice ze sobą do morza.

Taka właśnie jest miłość. Sprawia, że zdejmujemy maskę i pokazujemy drugiej osobie nasze prawdziwe oblicze. To wymuszona akceptacja, paskudna świadomość, że to drugie być może nigdy nie poczuje tego samego.

[...] smutek nie ma limitu czasu.

Dzieciństwo to najokrutniejszy czas w życiu człowieka. Pełen kontrastów - jednego dnia dryfujesz beztrosko pośród srebrzystych gwiazd, a drugiego błądzisz po czarnych lasach rozpaczy.

Przygotowania do ślubu! Naprawdę w dzisiejszych czasach ludzie lubią komplikować sobie życie. Czegóż więcej potrzeba niż dwojga kochających się ludzi, którzy powiedzą sobie „Tak”?

Wydawało się niemożliwe, że wszystko mogło tak po prostu się zakończyć. Że tak wiele młodzieńczych nadziei, marzeń i ciał zostało pogrzebanych w ziemi, a zmienia pozostała niezmieniona.

(...) należy się odciąć od przeszłości, inaczej podróż w przyszłość stanie się nie do zniesienia.

Sztuka iluzji polega głównie na tym, by wiedzieć, co ludzie chcą zobaczyć, i zadbać o to, by to zobaczyli.