Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Diabeł sprytny i przebiegły.
Zawsze stara się znaleźć jak najbliżej potencjalnej ofiary, więc udaje przyjaciela, uśmiecha się, obiecuje, udaje, piękne i wzniosłe uczucia.
Ale cały czas knuje, podjudza jednego człowieka na drugiego, rozsiewa plotki, zatruwa dusze, poczynając od tych najsłabszych i najbardziej podatnych, żeby na końcu ukąsić boleśnie i niespodziewanie.

- Przy okazji dowiedział się ksiądz, że w parafii są też donosiciele.
- Jak to w życiu. Zdaję sobie sprawę, że nie wszystkim podoba się moja osoba. Pewnie moi najwięksi wrogowie siedzą w pierwszych ławkach i najgorliwiej się modlą.

Zawsze powtarzam, że najprostsze rozwiązania, które od
początku wydają się najbardziej prawdopodobne, są złudne
i nieprawdziwe. Życie pisze o wiele bardziej pokręcone scenariusze.

- Zamiast korzystać z życia, ludzie ciągle się oszukują - szepnęła. - Grają fałszywe role, udają kogoś innego, robią miny, fochy, zachowują się idiotycznie...
- Tak działa świat.
- Ale przecież to bez sensu! Żyjmy pełnią życia, zamiast rozmieniać się na drobne. Życie jest kruche, wystarczy głupi splot wypadków i może nas nie być. Po co tracić najlepszy czas? Lepiej się kochać i używać życia.

W jakim my państwie żyjemy, do cholery?! Facet bezkarnie morduje dzieci przez ponad pół wieku i nie ponosi żadnej kary? Jeszcze pewnie ksiądz wychwalał go na pogrzebie, jakim był wspaniałym katolikiem, rodzicem i dziadkiem.

- Rób, jak uważasz - stwierdził. - Życie jest tylko jedno.

- Nie wierzę, że to Rysiek - powiedział.
- Cholera, Marcin! Nie jesteś księdzem, tylko policjantem! - podniosła głos, aż para nastolatków przechodzących chodnikiem po drugiej stronie ulicy spojrzała na nich ciekawie. - Nie jest ważna twoja wiara, tylko fakty!

... Najgorsza jest jednak świadomość, że ktoś obcy grzebał w twoich rzeczach i był w twoim mieszkaniu – ciągnęła. To mnie najbardziej denerwuje. Czuję się teraz jak brudna, jakbym straciła dziewictwo z najbardziej obleśnym typem z osiedla...