Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jutro będzie lepiej. A jeśli nie będzie lepiej, to na pewno inaczej.

Nie wymyślam problemów, jest mi po prostu ciasno. To uczucie ciasnoty i skrępowania jest podobne do przemieszczania się busem, w którym jest zbyt mało miejsca na nogi, więc wszystkim jest niewygodnie, chociaż teoretycznie wszyscy się mieszczą - teoretycznie wszyscy, a zwłaszcza te osoby, które nie mają nóg - więc czekasz tylko, aż pojazd zwolni i aż będziesz mogła wyskoczyć przez otwierające się automatycznie drzwi, chociaż one otwierają się raczej w losowych momentach i nigdy nie masz całkowitej pewności, czy jest już ten właściwy, czy może jeszcze trochę podjechać do centrum? Nie wiem, jak długo jeszcze. Jestem taka zmęczona. Kto jeszcze tak ma - rączka w górę.

Mało śpię, dużo zauważam - to moje przekleństwo.

Prawda jest taka, że nie chcę utopii, ale też nie chcę bezustannie się ścierać.