Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Coraz częściej dochodził do wniosku, że w kosmos powinni latać wyłącznie ideali- stycznie nastawieni naukowcy, a nie peł- niący rolę astronautów, żołnierze sił spe- cjalnych o osobowościach samców alfa.

Zda­wał się być jak bo­ha­ter jed­nego z opo­wia­dań Po­ego, które czy­tał w mło­do­ści. Ścia­ny prze­su­wały się z każ­dym dniem, wciąż bli­żej i bli­żej. W końcu ze­wrą się i zmiaż­dżą go albo on sam sko­czy w prze­paść, wy­bie­ra­jąc śmierć z wła­snej ręki.

Na po­cząt­ku za­sta­na­wia­łam się, dla­czego tak jest, dla­czego prze­cięt­ny czło­wiek jest skłon­ny uwie­rzyć w do­wolną bzdu­rę i dać się wy­ko­rzy­sty­wać. Wiesz czemu? Moim zda­niem, stał się uod­por­niony na praw­dę. Fejki go uod­por­niły. Po­cząt­kowo chciał wie­dzieć, co jest fik­cją, co nie, ale ilość fej­ków stała się tak duża, że na­raz praw­da prze­stała go ob­cho­dzić. Zo­bo­jęt­niał na bodź­ce. Chło­nie niusy; czło­wiek już taki jest, zwłasz­cza jak jego ży­cie jest mo­no­tonne i nudne, że pra­gnie atrak­cji, dresz­czu emo­cji albo choć­by za­in­te­re­so­wa­nia. I twoja teo­ria, wra­ca­jąc do po­cząt­ku, ma mu to za­pew­nić, im bzdur­niej­sza tym le­piej.