Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sławie często towarzyszy cierpienie; euforia spowodowana triumfem bywa zabarwiona strachem, a krwi nie dało się tak łatwo zmyć ze splamionego nią sumienia.

Niewielu pisało poematy o półksiężycu czy uwieczniało go na swoich obrazach, pozbawiony wdzięcznej krzywizny sierpa tuż po nowiu lub przed nim albo idealnej krągłości pełni. Półksiężyc trwający na granicy światła i mroku, w równej mierze przynależny każdemu z tych stanów. Do mnie jednak bardziej on w tej formie przemawiał jako do dziedziczki spuścizny śmiertelnej, ale i nieśmiertelnej, dziedziczki będącej wiecznie w cieniu swoich świetlistych rodziców.

Być może legendy, które poruszały w nas najczulsze struny, zawierały w sobie ziarno prawdy.

Zdrada boli najbardziej, gdy dopuszczają się jej ci, których kochamy".