Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na koniec wszyscy jesteśmy tylko wspomnieniami.

Seks to tylko kilka ruchów, kilka jęków, paznokcie szarpiące prześcieradło oraz poranek. Najdłużej zostaje nie dotyk dłoni na skórze, ale dotyk mózgu słowami.

Proza życia polega na tym, że ludzie, zamiast pierdolić się na stole, kłócą się, że stół jest upierdolony.

Kobieta rozkwita w spojrzeniu mężczyzny, któremu chce się podobać.

Rozlałem do dwóch kieliszków. Wódka w środku tygodnia ma zapach urlopu na żądanie.

Czasami słowa nie są potrzebne, mogą raczej zaszkodzić.

Mam tylko dwa problemy w życiu, za dużo pieniędzy i wielkiego kutasa.

Małe miasteczka miały specyficzny rytm życia. Latem robiło się grilla, chodziło na tory, żeby wypić kilka butelek wina i stracić cnotę, najpóźniej koło dwudziestego piątego roku życia rodziło się dzieci, które miały robić dokładnie to samo.

W życiu chodzi o to aby zakochiwać
się i szaleć na fali emocji, cierpieć i
znów walić głowa w mur, mieć motyle
w brzuchu i pić wódkę o 4 rano bo
znów nie wyszło. I to jest nasz sens
człowieczeństwa. Odczuwać. Nie
zamknięcie się w sobie, nie kupowanie
kolejnych butów i pralki, ale emocje.
Bo w życiu nie chodzi o stabilność i
bezpieczeństwo, bo życie nie jest
stabilne I bezpieczne, cokolwiek nam
się na ten temat wydaje. A na koniec
i tak pamiętamy te rzeczy, które były
niestabilne i niebezpieczne.

- Postarzałeś się - powiedziała.
- Życie. - Uśmiechnąłem się lekko.

- Co teraz zrobisz? - zapytałem.
- To samo, co wszystkie porzucone kobiety. Upiję się, popłaczę, a później pewnie się z kimś puszczę.

Miłość mojego życia poznałem w styczniu. Coś takiego musiało się skończyć nieszczęściem.