Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak szybko minęło jej życie. Prawie cały wiek niczym kilka mgnień lata.

Życie jest tragiczne wcale nie dlatego, że bywa straszne i podłe, ale że jest również wspaniałe i przyjemne , chociaż nie dla wszystkich.

Radość i nieszczęścia chodzą parami, z tych dwu nitek splata się życie każdego, bez wyjątku.

To był dom kobiet. Dom niezbyt szczęśliwych czterech kobiet, z których każda chciała, żeby jej życie było inne, nie takie, jakie jest. Ale jakie powinno być? Kto miał je zmienić, jeśli nie one same, i w którym momencie? Gdzie jest dobre życie? Dla każdego gdzie indziej”.

Cecylia myśli o ich rodzinnych relacjach jak o niezgranym kwartecie. Kwartecie fortepianowym. Tworzyły zespół, ale każdy instrument grał swoje. (...) Każdy grał swoje, taka to muzyka. Słodko-gorzka, łagodnie-gniewna, ognisto -drewniana; czasem nudna, czasem porywająca, czasem nijaka. Kwartet rodzinny, który fałszuje i nie lubi razem grać, ale jednak to robi, w każdym razie próbuje...