Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wybrał więc niebezpieczną i uroczą drogę całkowitej odrębności.

Nigdy jego stosunek do religii nie zdobył się na większą szczerość niż wówczas, gdy przyszło mu na myśl, że można by założyć Bractwo Niewierzących, z osobnym kultem: przed ołtarzem, na którym nie płonęłaby ani jedna świeca, kapłan o sercu nie znającym spokoju odprawiałby mszę nad chlebem nie poświęconym i kielichem bez kropli wina.

Nigdy nie umiał być dobrym podług pospolitej miary dobroci, na którą się składa odrobina zwyczajnej obawy, pewien brak wyobraźni i dość poziome poszanowanie odpowiedzialności.

Był niezrównany w tym rodzaju rozmowy, gdzie początek świata i wczorajsze zdarzenia kojarzą się w jednym uśmiechu.