Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tupnął nogą o ziemię Murumadarkos.
- Nie jestem głupcem, ani osłem, ażebym zaufał tak jawnie kłamliwym słowom! Mogłabyś przynajmniej jakieś zręczniejsze kłamstwo obmyśleć! Spójrz mi prosto w oczy i mów, co się stało.
Sermina spojrzała mu prosto w oczy.
- Patrz prosto! - powtórzył groźnie Murumadarkos.
- Czyż nie patrzę dość prosto?
- Właściwie patrzysz dość prosto i to mnie właśnie zupełnie zbija z pantałyku. Podejrzewam teraz ciebie o to, że chcesz mnie zbić z pantałyku.
- Przecież sam kazałeś mi patrzeć prosto w oczy.
- Kazałem ci patrzeć prosto w oczy, ale nie kazałem ci zbijać mnie z pantałyku.
- Więc cóż mam teraz uczynić, aby cię nie zbijać z pantałyku?
- Powinnaś spuścić oczy i wyznać, że potem, co się stało, nie możesz mi patrzeć prosto w oczy.
- Po cóż mam spuszczać oczy, jeżeli nic się nie stało i jeżeli mogę z zupełnym spokojem patrzeć ci prosto w oczy.