Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bo prawdziwe życie to nie bajka, kochana, a stworzenie trwałego związku jest trudne. Miłość wymaga wiele przebaczenia. Ludzie nie są idealni. Zakochać się jest łatwo, ale pozostanie w miłości to wybór. Musisz zdecydować, czy wzloty i upadki są tego warte, bo będzie ich sporo. Będzie też ból. Właśnie tu wszyscy popełniamy błąd, oczekując, że miłość wygląda jak z reklamy, gdzie dwoje ludzi biegnie do siebie przez łąkę pełną czterolistnych koniczyn i żyją razem długo i szczęśliwie, nie żałując niczego. Prawdziwa miłość jest wtedy, kiedy możesz spojrzeć na kogoś i powiedzieć: „wiem, że mnie zranisz i rozczarujesz, a także zawiedziesz na tysiąc sposobów, ale akceptuję to, bo dzięki tobie jestem lepszym człowiekiem. Przy tobie staję się całością. Wolę umrzeć, niż przeżyć choć jeden dzień bez ciebie, niezależnie, co się wydarzy”.

Wiesz, nienawiść i miłość tak bardzo się od siebie nie różnią bella (…)W zasadzie są dwoma stronami tej samej monety. Pasja, obsesja, spocone dłonie i galopujące serce. Bezsenność(…)Słaby apetyt.

Co łatwo przychodzi, to łatwo odchodzi. Prawdziwie wartościowe rzeczy i ludzie zawsze będą z początku testować siłę twojego charakteru, ale każda kropla bólu na koniec okaże się tego warta. Nie poddawaj się, kiedy coś jest trudne. Trzymaj się rękami i nogami.

Chcę cie­bie, bo nigdy nie po­zna­łam ni­ko­go, kto rzu­cał­by mi wy­zwa­nia tak, jak ty. Kto pa­trzy na mnie tak, jak ty. Kto spra­wia, że moje serce prze­sta­je bić, kiedy tylko wcho­dzi do po­miesz­cze­nia.

Idę pod prysz­nic i stoję tam z twa­rzą zwró­co­ną do stru­mie­nia wody, żeby mieć wy­mów­kę dla kro­pel, które płyną mi po po­licz­kach.

Praw­dzi­wa mi­łość jest wtedy, kiedy mo­żesz spoj­rzeć na kogoś i po­wie­dzieć: „wiem, że mnie zra­nisz i roz­cza­ru­jesz, a także za­wie­dziesz na ty­siąc spo­so­bów, ale ak­cep­tu­ję to, bo dzię­ki tobie je­stem lep­szym czło­wie­kiem. Przy tobie staję się ca­ło­ścią. Wolę umrzeć, niż prze­żyć choć jeden dzień bez cie­bie, nie­za­leż­nie, co się wy­da­rzy”.

Bo ja też cię ko­cham. Bar­dziej niż pra­gnę ko­lej­ne­go od­de­chu. Bar­dziej niż co­kol­wiek. Bar­dziej niż samo życie, bella, ko­cham cię.

Ti amo, bella. Ti amerò per sem­pre – (z wł.) ko­cham cię, pięk­na. Za­wsze będę cię ko­chał (przyp. red.).

Co łatwo przychodzi, to łatwo przychodzi. Prawdziwe wartościowe rzeczy i ludzie zawsze będą z początku testować siłę twojego charakteru, ale każda kropla bólu na koniec okaże się tego warta. Nie podawaj się, kiedy coś jest trudne. Trzymaj się rękami i nogami.

Rumienię się. Z komplementami czuję się mniej więcej tak komfortowo jak z lewatywą.

Je­stem prze­ra­żo­na, ale nigdy w życiu nie pra­gnę­łam ni­cze­go tak bar­dzo, jak pra­gnę cie­bie.

Nie będę na­gro­dą po­cie­sze­nia. Nie mogę – nie dla niej.

Muszę być dla niej wszyst­kim albo ni­czym.

Chciałabym, żeby moje serce przestało robić te dziwne rzeczy, które robi zawsze, kiedy ON patrzy na mnie w ten sposób. Jestem zdeterminowana, żeby go nienawidzić i wszystkie te bzdurne, trzepoczące w brzuchu motylki naprawdę zaczynają mnie irytować.

Coś, co za­czę­ło się jako po­ca­łu­nek, prze­szło w nie­sa­mo­wi­tą spi­ra­lę zmy­słów, kiedy nasze ciała in­stynk­tow­nie za­czy­na­ją współ­grać, od­de­chy na­bie­ra­ją har­mo­nii, a serca wy­bi­ja­ją ten sam, gwał­tow­ny rytm.

Jego od­dech jest moim.

Moja skóra pło­nie.

Nie chcę, żeby to się koń­czy­ło, nigdy.

Dobre rzeczy spełniają się tym, którzy cierpliwie czekają.