Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najwyraźniej jednak wszyscy kumple widzieli w nim Boga, chociaż on sam wciąż utrzymywał, że jest rogatym diabłem, który po prostu potrafił dostrzec to, co ukryte za zasłoną ludzkich kłamstw i powierzchowności.

Nie kryjąc uśmiechu, Damian ruszył za nią. Wpatrywał się w jej sylwetkę, emanującą pewnością siebie. Tylko on wiedział, że głęboko w środku jest pokiereszowana. Zupełnie jak on. A jednak, to, jak dobrze potrafiła ukryć ten fakt, zasługiwało na uznanie.

- I co? Nawet tu cię dogoniła?
- Co? - Damian nie zrozumiał jego słów.
- Przeszłość. To przed nią uciekłeś w Bieszczady, prawda?
- A tak... Cóż, przeszłość zawsze cię dogoni, nieważne, jak daleko uciekniesz. Ale dziś jestem gotowy stawić jej czoła - odparł zgodnie z prawdą.

- To zawsze jest zabawa, Magda. [...] Czasami tak bywa. Nie ty pierwsza i nie ostatnia. Jesteś tutaj. Wyszłaś z tego cało. I tylko to się liczy.
- Dla ciebie wszystko jest takie proste.
- Nieprawda. Nic nie jest proste. Ja tylko staram się nie myśleć o trudach, ale rozwiązywać każdy problem, z którym muszę się zmierzyć.

Upiła łyk ostrego alkoholu i na jej usta wypłynął słaby uśmiech. To właśnie przy tym mrocznym mężczyźnie, pełnym demonów i sekretów, kolejny raz poczuła się bezpiecznie.

- A może jestem do ciebie bardziej podobna niż przypuszczałeś? - Odwróciła się gwałtownie, by stanąc z nim twarzą w twarz. - Niemożliwe. Ja jaestem mrokiem, ty jutrzenką. - Jedno nie może istenieć bez drugiego - stwierdziła z przekąsem spoglądając na zegarek.