Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie można wybrać swojego losu, ale można wybrać, kim staniemy się za jego sprawą.

Miłość nigdy nie jest zła. I tak jak powiedziałaś nie jest wyborem. Ona po prostu się wydarza, a my jesteśmy wobec niej bezradni.

Czyż bowiem nie poucza poeta, że jeden przyjaciel od serca cenniejszy jest od dziesięciu tysięcy wielbłądów dźwigających złoto i drogie kamienie.

I pamiętaj: czas to najpotężniejsza magia.

Szczęście to nie jest sekret. Szczęście to mityczny konstrukt, sen, który wy, ludzie, śnicie, żeby przeżyć każdy kolejny dzień. Szczęście to księżyc, a wy niczym słońce nie ustajecie w pogoni za nim, wciąż biegając w kółko i nie zbliżając się doń ani o krok. A jednak nigdy nie przejdzie wam przez myś, że ta pogoń nie ma sensu. Dlaczego?

Poeta poucza: wszystkie opowieści to kłamstwa, które mówią prawdę.

Jest tylko jedna rzecz liczniejsza od gwiazd [...]. A jest to mrok, który je nosi.

-Jeśli nie wystarczy ci wolności, by kochać -szepczę -to nie masz jej wcale.

Czas pochłania wszystko, płynie własnym tempem jak wydmy pustyni, nikogo nie pytając o zdanie, pożera cywilizacje, wymazuje z map krainy i miasta, zaciera wspomnienia i pustoszy pamięć. Wszystko prędzej czy pózniej przemienia w pył.

Ścieżka miłości wiedzie ku przepaści (...). Wszystkich, którzy nią podążają, czeka zguba, nie zaś szczęście.

(...) nic, absolutnie nic nie jest warte zdrady kogoś, kogo się kocha.

Jest słońcem, a ja księżycem. Musimy trwać w rozłące, inaczej zostanie zaburzona równowaga świata.

Im wyżej się wznosisz, tym boleśniej upadasz.

Życzenia rodzą się z woli człowieka, która jest jedynym prawdziwym i czystym źrodłem jego mocy.

Nie ma co udawać, że jestem inna, niż jestem. Czas ruszyć naprzód.

(...) miłość popycha ludzi do głupstw takich jak poświęcenie się dla drugiej osoby.

[...] kochać znaczy niszczyć.

Ale moje serce to zdradziecka gwiazda, która nie chce się schować przed wstającym słońcem.

Nawet najczarniejszy cień nie ma szans w starciu z promieniami słońca - krzyczę. - Każde dziecko to wie.

Spadam przez gwiazdy.
Przez czas.
Przez światło i wiatr, i ogień.
Przez dym i niebiosa szare jak popiół.

A więc to tak się czuje człowiek, którego życzenie się spełniło.

Jesteś przecież mistrzynią w zmienianiu życzeń w rzeczywistość. Życzyłaś sobie ocalić życie tamtego chłopca i to życzenie stało się rzeczywistością. Otworzyłaś drzwi do z dawna zapomnianej magii, o wiele potężniejszej od mocy wszystkich szajtanów. Ofiara w imię wolności - oto, czym jest Zakazane Życzenie. Poniosłaś ofiarę, a teraz zmierz się z konsekwencjami. Wolność to wielka odpowiedzialność.

- Powiedz mi, czy z czasem będzie mi łatwiej?
- Nie będzie łatwiej. Ale staniesz się silniejsza.

Choć muszę przyznać, że jednak rozumiem to szaleństwo popychające ludzi do pogoni za szczęściem, którego nie sposób pochwycić.

- Co teraz?(...)
- Opłakujemy poległych(...) A jutro radujemy się z ocalałymi.

Potrzebuję chwili, by się odnaleźć, by zrozumieć, że stoję w drzwiach, że znajduję się w obu światach i jednocześnie w żadnym. Obracam się i za swoimi plecami widzę płomienie. Ja sama jestem ogniem, który nie rodzi dymu, a który płonie czerwienią i błękitem - zlewającymi się w blask oddzielający świat śmiertelny od nieśmiertelnego.

Nakładam twoją twarz niczym maskę, udając, że twoje serce również należy do mnie.

- Kryjesz w sobie tyle sekretów - mruczy. - Mógłbym spędzić resztę życia odkrywając cię kawałek po kawałku.

- Jest tylko jedna rzecz liczniejsza od gwiazd - mówię, unosząc wzrok. - A jest to mrok, który je nosi.

- Jesteś... Jesteś... - nie może wydukać.
No, powiedz to chłopcze. Demonem ognia. Potworem z dymu. Pustynnym diabłem. Służebnicą Nardukhi, córką Ambadii, bezimienną, pozbawioną twarzy i wszechpotężną. Niewolnicą lampy. Dżinnem.
- ...dziewczyną!