Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Może nie lubię być inna - przyznała Meg. - Ale nie chcę również być taka jak wszyscy.

- Nikt tutaj nie cierpi - powiedział Charles. - Nikt nie jest nieszczęśliwy.
- Ale szczęśliwy również - z powagą stwierdziła Meg. - Może jeśli czasami nie jest się nieszczęśliwym, nie wie się, co to znaczy szczęście.

My nie patrzymy na rzeczy, które wy nazywacie widzialnymi, tylko na niewidzialne. Bo te pierwsze są tymczasowe. Natomiast rzeczy niewidzialne są wieczne.

Gdy opuścili wielka granitową równinę, znaleźli się nad ogrodem piękniejszym niż że snów. Było w nim wiele istot takich jak pani Coto. Niektóre leżały wśród kwiatów, inne pływały w szerokiej krystalicznej rzece wijacej się przez ogród, jeszcze inne latały nad drzewami w sposób, który kojarzył się z tańcem. Tworzyły muzykę. Pochodziła ona nie tylko z ich gardeł, ale również z ruchów wielkich skrzydeł.

Oparła głowę o pierś bestii i stwierdziła, że szare ciało jest pokryte najbardziej miękkim, najdelikatniejszym futrem, jakie można sobie wyobrazić, i że to futro ma taki sam piękny zapach jak tutejsze powietrze.