Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podczas medytacji zachowujemy się zawsze tak samo. Siedzimy lub chodzimy, powtarzając słowa nieustannej modlitwy. Jakbyśmy chcieli w pewien sposób zaprzeczyć rzeczywistości, nie zważać na pojawiające się zmiany. To jednak jest w zasadzie postawą bardzo adekwatną, wyrażającą naszą niemoc wobec tego, co nas spotyka. Medytacja zakłada postawę uznania, że nie pojmę do końca rzeczywistości. To wołanie jest w zasadzie jedynym, co mogę dać. Jest jedyną odpowiedzią na nieoczekiwane. To przeświadczenie, że sam nie jestem w stanie dojść do tego, co jest w moim sercu, do realizacji tego pragnienia życia pełnego i szczęśliwego.

Gdy rozmawiamy z drugą osobą, to pierwsze, co powinniśmy zrobić, to skupić się na tej czynności: być uważnym, słuchającym, nierozproszonym. Być zwróconym w kierunku tej osoby. Rozmawiając, nie możemy myśleć o czymś innym: o jutrze, o naszych pracach, które mamy jeszcze do wykonania, o załatwieniu różnych spraw... To byłoby lekceważeniem tego, który przed nami staje; tego, który się z nami spotyka. Chcąc być uczciwym wobec rozmówcy, szanować jego i czas, który nam poświęca, nie możemy pozwolić sobie na brak uwagi ani na odwracanie się, ucieczkę gdzieś dalej, w inny wymiar. Taka postawa wydaje się być wyrazem oschłości, obojętności. Jest przejawem niewrażliwości na to, co się w tym momencie dokonuje. Jest to bycie obok, poza spotkaniem, poza rzeczywistością. Nawet jeżeli na zewnątrz będzie widoczna prowadzona konwersacja, to jednak wnętrze będzie dalekie od niej. Będzie to tylko pozór rozmowy. Chcąc w pełni uczestniczyć w spotkaniu, człowiek musi być w nie zaangażować w pełni. Tutaj nie można działać tylko w połowie czy większej części. Aby rzeczywiście przeżyć spotkanie z drugą osobą, należy być czujnym. Wtedy będzie szansa, że nic nam nie umknie, że być może dostrzeżemy coś, czego wcześniej nie widzieliśmy.

W naszym życiu zdarza się, że żyjemy przyzwyczajeniami, przywiązaniami do pewnego sposobu myślenia czy postępowania. One pozwalają nam funkcjonować w świecie, przeżywać kolejne dni, odnajdywać się w rzeczywistości. Jednak to, z czym się spotykamy, czego doświadczamy, nigdy nie jest takie samo, nigdy nie jest identyczne z tym, co już przeżyliśmy. Każde spotkanie, każde doświadczenie, każde uczucie jest czymś nowym i niepowtarzalnym, czymś cennym, a zarazem w pewien sposób odkrywczym.