Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyszła mi do głowy śmieszna myśl, że może tubylcy żyją tak długo, ponieważ nikt im nigdy nie powiedział, że nie powinni.

Aby bać się końca, musisz mieć coś, co cię wiąże z życiem. Moja matka nie miała. Zawsze, jak długo ją znałem, zdawała się szykować do śmierci. Jednego dnia żyła, drugiego już nie.

Sybil powiedziała, że matka miała szczęście. Bo czego więcej można chcieć od śmierci –niż dobroci?

W sytuacjach nielogicznych człowiek czepia się pierwszego lepszego pozornie logicznego pomysłu, choćby i lichego, nieudolnie maskującego brak rzetelnych planów.

Jest pewien problem z byciem młodym i rzuconym w osobliwe miejsce: człowiek zakłada, że jeszcze nie raz trafia mu się w życiu okolice równie obce i egzotyczne.

To, co najbardziej wiarygodne, niekoniecznie bywa słuszne i godne uwagi. Najczęściej wygrywa bowiem teoria najdziwniejsza, z pozoru nieprawdopodobna, do której jednak wraca się raz po raz, gdyż intryguje oryginalnością swojego zamysłu.

(...)aby bać się końca, musisz mieć coś, co cię wiąże z życiem.

Zieleń miała tak wiele kolorów i odcieni - kolor żmii, mszycy, gruszki, trawy, jadeitu, szpinaku, żółci, igieł sosny, gąsiennicy, ogórka, zielonej herbaty... - jakże ubogi jest nasz język kolorów! - że obawiałem się utraty zdolności rozróżniania innych barw. Purpurowa przepaska na biodrach Fa'a raziła moje oczy, a jednak wpatrywałem się w nią jak najdłużej i jak najintensywniej, żeby utrwalić sobie w mózgu jej czerwień, zanim i ją moje oko zinterpretuje jako odcień zieleni. Nocami śniła mi się zieleń, wielkie unoszące się plamy zieloności, przechodzącej łagodnie z odcienia w odcień.