Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najdziwniejsze w rozważaniach uczonych oponentów wydaje mi się twierdzenie, że na spokojnych wodach nie mogą wprawdzie kierować nawą państwową, bo się tego nie uczyli, a zresztą mało im zależy na takiej władzy, jednak gdy nadejdzie burza, ochoczo przejmą ster władzy. Przyznają otwarcie, a nawet chlubią się tym, że ich wiedza o zasadach kształtowania ustroju oraz stanie państwa była i jest znikoma; nie dla mędrców i uczonych takie sprawy, więc należy je pozostawić ludziom sprawdzonym w działaniu. Jak zatem mogą obiecywać krajowi pomoc, o ile w przyszłości będzie konieczna, skoro nie potrafią sprawować władzy, gdy nie ma poważnego zagrożenia, co zdecydowanie łatwiejsze?