Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) cierpię na gwałtowny przypadek powieściopisarskiego zatwardzenia. To naprawdę znakomita metafora, gdy się nad tym zastanowić, bo jeśli kiedykolwiek uda mi się skończyć tę cholerną powieść, przeczucie mi mówi, że to będzie gówno.

Życie z dnia na dzień może wydawać się fajne i romantyczne, kiedy ma się dwadzieścia lat, ale w wieku dwudziestu pięciu staje się nudne, trzydziestu przygnębiające, a czterdziestu wręcz groteskowe.

Hobbins śpiewał pieśń lodu i ognia, pieśń zbawienia.