Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żal to uczucie, które zagnieżdża się w duszy przy pierwszej maleńkiej niesprawiedliwości. Jakakolwiek by była.

Praca uszlachetnia. To nie slogan. To prawda. Bo czujesz, że możesz, że umiesz, że jesteś czegoś wart, że warto było się uczyć, że życie jest piękne, bo jak zarobiłam teraz, to mogę i potem, że jak się postaram, to wszytko będzie dobrze.

Z normalnością jest chyba jednak tak jak z przyzwyczajeniem. Wystarczy dostatecznie długo i dostatecznie często.

Ale życie to nie jest rozbita szklanka. Tego nie da się odkupić.

Życie to tylko stan przejściowy, do którego nie wolno się nam przywiązywać.

Normalne, czyli powszechnie akceptowane. Nie dobre, nie uczciwe, nie szczere, ale powszechnie akceptowane.

Czy życie za wszelką cenę to życie? Czy przyjemność oddychania warta jest głodu, nienawiści, samotności?

Wolni ludzie nie doceniają daru, jakim jest codzienna wolność. Myślą, że to im się należy, i nie mają racji. Wolność codzienną trzeba szanować, a przejawia się we wszystkim.

Marzenia, cóż, można bez nich żyć, ale kiedy, znikają pozostawiają po sobie pustkę, w tej pustce zaczynają gnieździć się lęki.

Bo ludzie nie wiedzą, że są szczęśliwi, dopiero kiedy szlachetne zdrowie... wtedy zaczynają wiedzieć. Ale za późno. Odeszło.

A może kochać to nie tylko chronić?

Marzenia uzależnione są od potrzeb.

Prawda staje się prawdą dopiero, kiedy ktoś ją przyjmie.

Śmiech to dziwny odgłos. Tyle się go wszędzie słyszy, a rzadko kiedy jest prawdziwy.

Szczęśliwa codzienność też istnieje, nawet jeżeli jest tylko codziennością.

W śmierci dobre jest także i to, że odgania od ciebie dodatkowe, niepotrzebne lęki.

Nagle dowiadując się, że umieram, przestałam bać się żyć.