Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myśl sobie, co chcesz, ale Paweł nie dostrzegłby sztuki, nawet gdyby okrakiem usiadła mu na twarzy.

Teściowa pierdylion razy zapuściła się za kolczasty drut graniczny, tratując wszystko, co zastała po drugiej stronie. Podejrzewam, że do jej natapirowanej rudej głowy nie da rady wniknąć myśl, że nie zawsze za pieniądze można wszystko zdobyć.

No proszę. Właśnie się dowiedziałam, że imprezuję ze stadem uzależnionych od alkoholu baranów, a zamiast salonu mamy do dyspozycji śmierdzącą moczem bramę. Nawet nie próbuje tłumaczyć, że cygara i alkohol (w jakiejkolwiek postaci) to nie są najszczęśliwsze akcesoria do rehabilitacji, ale wytrącona z równowagi milczę.

Ponoć los daje nam tyle, ile jesteśmy w stanie udźwignąć, tylko nie wiem, jak wpadł na pomysł, że jestem kulturystką, i obarczył mnie tym wszystkim.

Do ciężkiej cholery. Czy ja - w opinii znajomych, pracowników, rodziny, a nawet fryzjerki - nie mam prawa do marudzenia. Do odgrywania bardziej bezradnej i poszukującej opieki niż w rzeczywistości, w myśl filozofii: ja taka słaba, mała kobietka, a pan taki duży, silny mężczyzna..? Tak bardzo brakuje mi tego, żeby ktoś się mną zaopiekował i choć troszkę porozpieszczał. Tymczasem została mi przypisana rola tyrana, który rozbije bariery powstałe z najgorszych i najtrudniejszych emocji i strachów.

Z pewnością nasza przyjaźń kosztuje ją sporo gwałtownych emocji. Może mogła spotkać na swojej drodze kogoś mniej skomplikowanego, ale ja nie chciałabym się przyjaźnić z nikim innym.