Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poproszę jeszcze jedną szklankę lemoniady Kolakoka. W tej pewnie jest szkło. Gdybym to wypił, mogłoby mi się co stać.

- Cudowna noc, prawda ?
- Aha.
- Zupełnie taka, jak ta, o której pisze Szekspir: „O nocy, która… hm… która…” i tak dalej.
Był z siebie zupełnie zadowolony, chociaż coś mu szeptało, że nie zacytował Szekspira w pełnym brzmieniu; na pewno brakowało tu czegoś najważniejszego.

Palącą naturę tego uczucia poznaliśmy już wyżej, pojmujemy więc, że owa myśl o pięknej córce dziennikarza nie pozwalała Joemu zmrużyć ani na chwilę oka. Powód drugi, mniej poetyczny, lecz równie znaczący był ten, że obaj młodzi oficerowie oraz Wyatt Earp, z którymi dzielił Joe zacisze namiotu, spożyli przy kolacji tyle pikantnej sałatki z bobem, iż gruntownie obciążyli nimi nie tylko swe sny, lecz także atmosferę płóciennej sypialni.

Strzelajcie, jak chcecie, ale dopiero na ulicy.

Ten facet, jedną ręką, jednym sześciostrzałowcem załatwił ośmiu rewolwerowców.
(...)
(...)
"Nie chciałem marnować kul - powiedział Joe. - Matka wyrobiła we mnie zmysł oszczędności, toteż wykorzystałem momenty, kiedy dwaj stali za sobą, i dostałem ich na raz".

Boski hak versus szatański prosty.