Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podobnie jak większość czytelników, historię rewolwerowca i niecodziennego miłośnika lemoniady poznałam najpierw przez pryzmat filmu. Oglądałem go bardzo dawno temu, ale spodobał mi się jego absurdalny humor – jak to w czeskim filmie. Książka, na której motywach oparto ekranizację, wygląda jednak zaskakująco inaczej. Bardzo niewiele wątków pojawia się na ekranie. Zaś tytuł książki mylący, Lemoniadowy Joe wcale nie jest główną postacią, znacznie więcej miejsca zajmują groteskowo złe postacie takie jak Horacy Greenwood, Dara Shikoh czy Melitta Rose (alias Tornado Lou). Jak stwierdził odnośnie Horacego autor: „Zresztą musiał on być tak zły, bo mu autor kazał. Pomyślcie, jak by się mogły wyróżnić cnoty Lemoniadowego Joe, gdyby nie odbijały od atramentowoczarnych czynów Horacego?” Faktycznie postacie naznaczone złem są w książce zdecydowanie ciekawsze. Postacie drugoplanowe, służące przyspieszeniu akcji, pojawiają się znienacka i w idealnym momencie znikają z kart książki, najczęściej celnie naładowane ołowiem. Stosownie do poglądu Pana Brdecki, że autor tak chciał :-) Celnych komentarzy odautorskich jest tutaj znacznie więcej i sprawiły mi dużą przyjemność w trakcie czytania. Poza tym spotykamy przegląd postaci znanych ludzi z Dzikiego Zachodu, zaczynając od takich tuzów jak Wyatt Earp, William Cody, Dziki Bill Hickok, Billly The Kid czy Doc Holliday. Rzecz dzieje się w tradycyjnej dla westernu scenografii: typowe miasteczka, gdzie kończy się linia kolejowa, saloon, gdzie toczą się partie pokera czy faraona, przerywana co raz strzałami z rewolweru. Jako pastisz westernu czyta się całkiem przyjemnie, myślę że wielbiciele czeskiej prozy powinni być zadowoleni. Solidne osiem.