Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mój kochany zapytał mnie: czy wierzysz w życie po śmierci? Odpowiedziałam: uwierzę, ale tylko wtedy, jeśli róża, która tego wieczoru zakwitła w naszym ogrodzie, pachnieć będzie po zgonie wszystkich swoich płatków.

chcę pisać o tobie
twoim imieniem wesprzeć skrzywiony płot
zmarzłą czereśnię
o twoich ustach
składać strofy wygięte
otwoich rzęsach kłamać że ciemne
chcę
wplątać palce w twoje włosy
znaleźć wgłębienie w szyi
gdzie stłumionym szeptem
serce zaprzecza ustom
chcę
twoije imię z gwiazdami zmieszać
z krwią
być w tobie
nie być z tobą
zniknąć
jak kropla deszczu którą wchłonęła noc.

kiedy kocham

to kocham

to wiem że kocham

całe moje ciało oddane miłości

i obserwując najdrobniejsze drgnienia

włókien delikatnych

w samowiedzy się pogrążam

jak w stawie

i ta sama wzburzona krew

karmi mój mózg

i moje piersi

i moje myśli wzbierają tak samo jak piersi

i myślą przywieram do twego imienia

tak

jak rękoma przywieram do twej szyi

horyzont zasnuty czerwono

to słońce umiera

aby mogła narodzić się noc.

mówisz - na śmierć

mówisz - na wieczność

a jeśli zmienisz się w drzewo

czy mogę liczyć na to że wzejdziesz

pod moim oknem

a jeśli - w szybę

czy będzie można końcem języka

podrażnić twoje dzwoniące jestem

a jeśli - w wiatr

czy będę trawą którą rozszumisz

a jeśli - w światło

czy będę nocą którą rozproszysz

a jeśli - dniem

czy dobrą chmurą osłonisz

moją zmęczoną głowę

jak ją weźmiesz lekko

we włosy

pieszczotą palców zwinnych

wszepczesz

trwam...

to już ostatni wiersz

dla ciebie

więcej nie będzie

powiedziałam

potem

zakleiłam list znaczkiem

i wrzuciłam

w podłużny otwór skrzynki

płaskie kwadratowe serce



teraz ludzie chodzą ostrożnie

wokół skrzynki z listami

pytają

co to -

czy w skrzynce z listami

zamieszkał ptak

bo tłucze

skrzydłami o boki

i nieledwie

śpiewa.