cytaty z książki "Pabitele"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Rzeczywistość sprzysięgła się dziś przeciwko mnie do tego stopnia, że w pełni pojąłem, dlaczego starzy Scytowie na czyjeś narodziny reagowali płaczem, a na śmierć zachwytem...
Ja też nieraz patrzę na ludzi w taki sposób jak ty, ale gdy sobie przypomnę Sachsenhausen, zaraz staję się wyrozumiały. Człowiek jest zupełnie inny, niżeśmy go znali z czytanek.
Tam leżeli umierający. Ale esesmani narzucili na nich słomę, na tej słomie położyli sienniki i przez okno wskazywali hrabiemu: "To mamy przygotowane na wypadek cholery". I hrabia z Himmlerem jeszcze raz uścisnęli sobie dłonie.
podczas gdy mądrzy i roztropni dezynfekują się starannie, pabitel pachnie człowieczeństwem.
Zgadza się, trzecie alimenty w drodze! Ludzie, ile mnie te gruczoły kosztują, Pan Bóg mnie tymi gruczołami karze!
Cóż, pan kierownik zawsze naobiecuje wiele. Ten to potrafi roztaczać perspektywy. Ile to już przepięknych posad umieścił nam na horyzoncie. Ale potem zaraz o tym zapomina. Prawdziwy romantyk.
Pabitel przeważnie niczego nie czytał, za to dużo widział i dużo słyszał. I niemal niczego nie zapomniał.
...zrobiłem głupstwo. Powiedziałem tej dziewczynie z nenufarami, kim jest Wiktor, że płaci podwójne alimenty i że dał mi klucz do jej pokoju... A za to, że jej o tym powiedziałem, ta dziewczyna zaczęła mnie wyzywać o nicponi i łajdaków, bo jak ona ma teraz chodzić po świecie bez wiary, jak...