Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Doktorze August, najgorsza jest samotność w tłumie. Człowiek może kiwać głową, uśmiechać się, normalnie rozmawiać z innymi, ale udawanie sprawia, że jego dusza coraz bardziej oddala się od ludzi.

Każdy jest uczciwy we własnych oczach.

Czas to nie mądrość; mądrość to nie intelekt.

Uśmiecham się na myśl o twojej grze. Twoim uroku. Twoich swobodnych manierach i sprośnych żarcikach. Uśmiecham się, bo uśmiechaliśmy się do siebie. Uśmiecham się, bo w twojej obecności robię to z przyzwyczajenia, choć czuję do ciebie niewyobrażalny wstręt. Uśmiecham się, ponieważ pomimo kłamstw, pomimo wszystkiego, co o tobie wiem, lubię cię. Dalej cię lubię.

To dziwne, jak bardzo może ciążyc słowo "później", gdy zbliża się oczekiwana pora.

Spytałem, czy trudno jest być pierwszą kobietą
chirurgiem na oddziale. Roześmiała się i powiedziała, że tylko idioci lekceważą ją
jako kobietę, a ona traktuje ich właśnie jak idiotów.
– Korzyść polega na tym, że mogę być kobietą i cholernie dobrym chirurgiem, a oni na zawsze pozostaną idiotami.

Jako naukowiec możesz zaprojektować maszynę, która sprawi, że wszyscy mężczyźni będą dobrzy, a wszystkie kobiety piękne, ale jeśli w czasie jej konstruowania nie pomożesz staruszce przejść przez jezdnię, mam to w nosie, rozumiesz? [...] Ludzie muszą być przede wszystkim uczciwi, a dopiero potem genialni, bo inaczej nie pomagają innym, tylko serwisują maszynę.

Vincencie, jestem bardzo szczęśliwy, że ty jesteś bardzo szczęśliwy, ale, jak z pewnością wiesz, mam w stołówce pięćdziesiąt przeterminowanych puszek tuńczyka i w tej chwili piszę epickie dzieło prozatorskie, gorzką, pełną świętego oburzenia skargę, jakiej jeszcze nigdy nie otrzymała żadna fabryka konserw. Po prostu mi przeszkadzasz.

Pistolet to tylko pistolet, lecz to człowiek naciska spust...

Ludzie umierają, Harry - szepnął. - To fundamentalna zasada wszechświata. To, że życie musi się skończyć, wynika z samej jego natury. Nas to nie dotyczy. Po naszej śmierci to wszystko zniknie. Przestanie istnieć. Ukochane osoby, an których śmierć patrzyliśmy, narodzą się znowu. Zapamiętamy, że je kochaliśmy, ale one nie będą nas znać i nie będzie to miało znaczenia. Ludzie, którzy żyli i umarli, nie mają znaczenia. Pozostają tylko ich idee i wspomnienia.

(...) przeszłość to przeszłość. Żyjesz teraz. (...) Kto żałuje przeszłości, żałuje własnej duszy.

Uważa pan to za nieistotne, doktorze? Sądzi pan, że pan umiera i jest po wszystkim? Świat się resetuje, trach! My, mali ludzie prowadzący nędzne życie, umieramy i znikamy, a to wszystko... - nie musiał się poruszać, wystarczyło, że rozejrzał się po pokoju - ...to tylko sen? Jest pan Bogiem, doktorze August? Jedyną żywą istotą, która ma jakieś znaczenie? Uważa pan, że skoro pan pamięta swój ból, jest on ważniejszy, cenniejszy? Myśli pan, że liczy się tylko pańskie życie, bo to pan je przeżywa, tak?

Przeszłość to przeszłość. Żyjesz teraz. Tylko to ma znaczenie. Musisz pamiętać, bo taki jesteś, ale skoro taki jesteś, nigdy, przenigdy nie wolno ci żałować. Kto żałuje przeszłości, żałuje własnej duszy.

Etyka jest subiektywna, nauka obiektywna.